صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

افزایش نگرانی ها؛ مهم ترین دست آورد ده سال گذشته

-

افزایش نگرانی ها؛ مهم ترین دست آورد ده سال گذشته

دقت و تأمل بر وضعیت عمومی جامعه، این احساس را بوجود می آورد که نوعی نگرانی جدی همه را دربر گرفته است. این نگرانی از تامین نیازمندی های روزمره گرفته تا عدم اعتماد نسبت به آینده کشور. شاید برای هیچ جامعه و مردمی شکننده تر از این چیزی نباشد که نگرش و اعتماد نسبت به آینده سلب گردد یا دچار تردید شود. پدید آمدن چنین وضعیتی می تواند بسیاری از مسایل دیگر را نیز تحت تاثیر خود قرار دهد.

یکی از مسایل جدی که در روزهای اخیر در رسانه های کشور به شدت مورد بحث قرار گرفته و بر نگرانی های یاد شده افزوده است موضوع خروج نیروهای خارجی در سال 2014 می باشد. این موضوع تا بدان حد بر وضعیت جاری اثر گذاشته است که هم اینک تقریبا بسیاری از معاملات و فعالیت های عمدتا اقتصادی با رکود مواجه شده است.

این مسئله شاید در تاریخ سیاسی ملت ها استثنایی باشد که مردمی از خروج نیروهای خارجی از کشور شان نگران می شوند. این نگرانی دقیقا معطوف است به وضعیت هراس آوری که پس از خروج نیروهای خارجی ممکن است در کشور پدید آید.

بنابر این هرچه به موعد خروج سربازان خارجی از کشور نزدیک تر می شویم تردیدها و نگرانی ها در مورد وضعیت جنگ و صلح و آینده ثبات و امنیت کشور نیز افزایش می یابد.

براستی چرا چنین است ؟ کشوری که دارای ساختار سیاسی و اداری بوده، نهادهای حکومتی آن فعال می باشند، در پرتو قانون اساسی زندگی جمعی سامان یافته است، نیروهای امنیتی وجود دارد، وعده حمایت های بین المللی نیز وجود دارد، در این صورت چرا نسبت به آینده نگران بود؟ دقیقا این مرحله ای باید باشد که مردم نشان دهند که می توانند بدون حمایت دیگران و بدون وابستگی به نیروهای خارجی توانایی اداره زندگی خود و تثبیت امنیت کشور و مقابله با چالش ها و تهدید ها را دارند. اما در کشور ما متاسفانه قضیه کاملا جهت عکس را دارد.

روز گذشته به مناسبت یاد بود قوماندان امنیه سابق ولایت کندز عبدالرحمن سیدخیلی تعدادی از رهبران سياسى و جهادى سخنرانی نموده و در آن محفل وضعيت فعلى و آيندۀ کشور را بحرانى خوانده ، از مردم خواستند تا بعد از خروج نيروهاى خارجى براى دفاع آمادگى کامل داشته باشند.

احمد ضياء مسعود رييس جبهه ملی ضمن انتقاد تند از حکومت ابراز داشت که حکومت هيچ امکاناتی را در اختیار ندارد. وی حکومت را فاقد انگیزه ملی و سیاسی دانسته و بر این اساس هرگز قادر به دفاع از حقوق مردم نخواهد بود.

وی از ملت و مجاهدين درخواست نمود تا صفوف شان را فشرده ساخته و برای حفظ دست آوردهای ده سال گذشته نگذارند که روند دموکراسی در کشور به ناکامی منجر شود. وی در بخش های از سخنان بصورت کاملا آشکار و بی پرده مردم را برای یک مقاومت تمام عیار فرا خواند.

رهبرجبهه ملی دراین راستا وضعيت فعلى و آيندۀ کشور را بحرانى دانسته، هشدار داد که با خروج نيرو هاى خارجى در سال ٢٠١٤ ميلادى، کشور بار ديگر مورد تهاجم القاعده و طالبان قرار خواهد گرفت و نيروهاى امنيتى توان دفاع ازکشور را نخواهند داشت. نابر این لازم است که آمادگى هاى سياسى و نظامى داشته باشيم؛ زیرا تنها نیروهای مجاهدين ميتوانند که از خاک خود دفاع نمايند .

البته این تنها رهبرجبهه ملی نبود که نگرانی خود را نسبت به آینده کشور با این حدت و شدت ابراز داشت. در ادامه داکتر عبدالله رئیس شورای رهبری ائتلاف ملی نیز طی سخنانی نگرانی های خود را ابراز داشت.

ييس شوراى رهبرى ائتلاف ملى در اين گرد همايى گفت که دو سال به خروج نيروهاى خارجى از افغانستان باقى مانده است، اما این در حالى که حکومت ديدگاه روشن براى مردم و کشور ندارد و مسيرش هم معلوم نيست.

وی هشدار داد که ملت به کسى اجازه نخواهد داد تا با خون شهدا معامله صورت گیرد و آرمان هاى آنها را به خاک يکسان نمايند .وی با طرح سوالی این نگرانی را بیش از پیش برجسته ساخت ؛ وی از مخاطبین خود پرسید آيا مطمئن هستيم که قاتلين شهدا باز دست به جنايت نميزنند و نيرو هاى امنيتى بعد از خروج نيرو هاى خارجى توان گرفتن مسووليت هاى امنيتى را خواهند داشت ؟

عبدالرب رسول سیاف که کمتر در این مسایل تاکنون اظهار نظر نموده است ، وی نیز نگرانی های خود را کتمان نتوانسته طی سخنانی افزود : به هرقيمتى که ميشود وحدت و يکپارچگى مجاهدين باید حفظ شود ، تمام گرايش هاى قومى ، سمتى و زبانی دور نگهداشته شود تا خون شهدا به هدر نرود و سرنوشت آينده سياسى و نظامى آنرا رقم بزنند.

اين در حالى است که رييس جمهور ، چند روزپیش به مناسبت روز جهانى زن در جمعى از زنان در کابل اظهار داشت افغانستان با خروج نیروهای خارجی از کشور درسال 2014 ، این خروج آنها به خير افغانستان و منطقه خواهد بود.

وی نسبت به نگرانی های ایجاد شده اطمینان داد که کشور پس از سال ٢٠١٤، هرگز با بحران اقتصادى روبرو نخواهد شد. وی افزود :" جامعۀ جهانى، در مورد بازسازى نيز به افغانستان کمک خواهند کرد، ما با دقت کامل به پيش مى رويم، با ذره بينى و نازک کارى به پيش مى رويم، تا منافع افغانستان در نظر گرفته شود و مطمئن شويم که در پيمانى که با امريکا عقد خواهد شد، حاکميت ملى، استقلال و اختيار کامل افغانستان در نظر گرفته شده است. "

همانطور که اشاره گردید هم زمان با افزایش نگرانی ها و تردید ها در مورد آینده امنیت و ثبات کشور، برخی از رسانه های کشور گزارش میدهند که حکومت تلاش دارد تا با ایجاد مانع در مسیر اطلاع رسانی شفاف و روشن مردم را از واقعیت های امنیتی کشور دور نگهدارد. این مسئله خود در واقع نشانه دهنده نگرانی از وضعیت آینده کشور بشمار می رود.

با چنین شرایطی، تردید نمی توان داشت که نگرانی از آینده کشور بعد از خروج نیروهای بین المللی از افغانستان رو به گسترش است. وضعیتی که مردم را کاملا نسبت به ادعاهای مسئولین بی باور ساخته است. حتا این بی باوری به اندازه ای است که گروه های سیاسی که از بخش عمده کشور نمایندگی می کنند احتمال جنگ نظامی پس از خروج نیروهای بین المللی را منتفی نمی دانند. به باور این گروه ها افغانستان بعد از خروج نیروهای بین المللی دوباره میدان جنگی برای طالبان خواهد شد.

به این لحاظ می توان گفت شاید بتوان دست آوردهای متعددی را بعنوان نتیجه فعالیت حکومت و جامعه جهانی و نهادهای خصوصی در کشور برای مردم بر شمرد؛ در اینجا آن نتایج و دست آوردها هرگز قابل کتمان هم نمی باشد، اما با در نظرداشت شرایط کنونی و روحیه ای که بر مردم حاکم است می توان گفت مهم ترین دست آورد ده ساله کشور از زمان استقرار نظام جدید سیاسی تاکنون یک چیز بوده است و آن : وجود نگرانی های شدید نسبت به آینده کشور.

این موضوع حقیقتا می تواند بسیار تاثر و تاسف به همراه داشته باشد. چرا پس از سالها سختی و مرارت و نیز تلاش های همه جانبه داخلی و بین المللی ، بازهم کشور و جامعه ما در شرایط و مرحله ای قرار گیرد که ده سال قبل در آن قرار داشت؛ آیا این غیراز آن خواهد بود که بار دیگر کابوس و افعی جنگ و خشونت و بحران مردم ما را درکام خود خواهد کشید؟ براستی عامل اصلی این وضع چه کسی است؟ آیا فرصت و زمینه ای دیگر وجود خواهد داشت که از آن فاجعه نجات یابیم؟ یا بهتر آن خواهد بود که تا هنوز فرصت است دست به کار شده و با اتخاذ تدابیر منطقی و واقع بینانه راه سلامت و نجات را پیدا نموده و از وخیم تر شدن اوضاع پیشگیری نماییم.

دیدگاه شما