صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

پنجشنبه ۹ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

کابل؛ شهری کوچک با مشکلات ترافیکی بزرگ

-

کابل؛ شهری کوچک با مشکلات  ترافیکی بزرگ

پیشرفت صنعت و تکنولوژی مخصوصاً در چند دهه اخیر از یک سو، وضعیت سیاسی موجود و سرازیر شدن کمک های کشورهای خارجی به کشور، از سوی دیگر باعث شده است که در این چند سال اخیر وضعیت اقتصادی مردم رونق تازه ای گرفته و وسایل نقلیه زیادی به کشور وارد شود.

این مسئله در کنار مزایای فراوانی که دارد، متاسفانه مشکلاتی را نیز به بار آورده است. با وجودی که کشور ما یک کشور محاط به خشکه در عین حال راه ترانزیتی و ارتباطی بین کشورهای آسیایی است انتظار می رود که سرک ها و امکانات راه زمینی بسیار گسترده و پیشرفته باشد، اما این قضیه برعکس است و ما برخلاف انتظار، با مشکلات زیادی در این قسمت روبرو هستیم.

یکی از مشکلاتی که در این اواخر به شدت رو به افزایش گذاشته و شاروالی و ریاست ترافیک نیز نتوانسته اند، آن را کنترول کنند، مسئله بندش راه ها و ازدحام زیاد وسایل نقلیه است که علاوه بر مشکلات محیط زیستی و تنفسی، مشکلات شهری و ترافیکی زیادی نیز به وجود آورده است.

مسئله بندش راه ها در اوایل و اواخر روز بسیار به خوبی قابل مشاهده است و حتی در مواقعی برای گذشتن از یک مسیر چند صد متری، باید زمان زیادی را صرف کرد که علاوه بر از دست رفتن زمان، بر سلامتی و صحت انسان ها نیز چه از لحاظ جسمی، چه از لحاظ روانی تاثیرات مخرب و جبران ناپذیری می گذارد.

اما سوال اینجاست که چرا مشکلات ترافیکی بعد از گذشت یک دهه از فروپاشی طالبان و سرازیر شدن کمک های انسان دوستانه جامعه جهانی بر قوت خود باقی است و تلاشها و فعالیت هایی که در این راستا صورت گرفته است، ناچیز جلوه می کند؟ چیزی که روشن است، کابل شهری است که مساحت بسیار کم و ناچیز دارد و سرک ها و خیابانهایی که وجود دارد برای جمعیت حدود پانصد هزار نفر طراحی شده است در حالی که جمعیت فعلی کابل، به بیش از شش میلیون نفر می رسد که خود این امر باعث شده است که شهر کابل ظرفیت پذیرش این همه انسان و به تبع آن وسایل نقلیه را نداشته باشد.

در عین حال، تمرکز مراکز اداری و تجاری در یک نقطه از شهر، باعث شده است که هجوم و سیلی از مردم در اوایل صبح به این منطقه سرازیر شوند و در هنگام شب به خانه هایشان برگردند که این تجمع باعث می شود بندش و انسداد راه ها می شود.
از سویی بر اساس آمار غیر رسمی، در حال حاضر نزدیک به یک میلیون موتر در شهر کابل گشت و گذار دارند که با توجه به ظرفیت شهر، این میزان چندین مرتبه بیشتر از ظرفیت شهر کابل است و مسلماً چیزی که اتفاق خواهد افتاد، راه بندی های زیاد است.

کم عرض بودن سرکها، عدم رعایت قوانین ترافیکی، عدم آگاهی درایوران از قوانین و مقررات ترافیکی، مسدود بودن سرکها به خاطر مسائل امنیتی در مناطقی که سفارت خانه ها و مراکز مهم حکومتی وجود دارد، نبود علامات ترافیکی، نبود چراغهای راهنمایی در چهار راه ها، و موجودیت کراچی های دستی در خیابان ها هم باعث شده است که ترافیک شهر کابل با مشکل دچار شود.

در کنار این مسائل، مهاجرت های داخلی و خارجی زیادی در این چند سال اخیر صورت گرفته که عمدتاً شهرهای بزرگ مخصوصاً کابل مقصد بیشتر مهاجرین بوده است .

شاروالی به دلیل هجوم گسترده این قشر، نتوانسته است پلان خود را تطبیق نماید و در نتیجه اکثر نقاط کابل به صورت خودسر و بدون پلان و نقشه شاروالی ساخته شده است که این مناطق بدون هیچ سرک و خیابان استاندارد اعمار شده که خود به خود مشکلات ترافیکی زیادی را به وجود می‏آورد.

این مشکلات وقتی بیشتر قابل دید است، که شخصی، بیماری داشته باشد و در راه بندی گیر مانده باشد و اگر هر لحظه دیرتر برسد، جان مریضش در خطر می‏افتد.

این مشکلات، خود باعث به وجود آمدن چالشهای زیاد دیگری می شود. از سویی با گرفتار شدن شخص، وقت زیادی از وی تلف می شود و از سوی دیگر گیر ماندن در راه بندی فشار عصبی افراد را بالا برده و آنان را آماده و مستعد برای جنگ و نزاع می کند.
در ضمن، افزایش موترهای کهنه و فرسوده در شهر، باعث آلودگی آب و هوا در کابل شده است که مشکلات تنفسی و زیست محیطی زیادی را به وجود آورد است.

هر چند اقدامات زیادی از سوی مقامات مسئول، شاروالی و ریاست ترافیک کابل در قسمت کاهش مشکلات ترافیکی انجام داده است، اما این اقدامات در سطحی نبوده است که این مشکلات را مرفوع بسازد.

با این وجود سوال پیش می آید که برای فرار و رهایی از مسدودیت راهها و کاهش راه بندی چه باید کرد؟ هر چند این امر به سادگی ممکن نیست و زمان زیادی را می طلبد، اما اگر بعضی اقدامات صورت گیرد، به مرور زمان این مشکل به صورت قابل ملاحظه ای کاهش خواهد یافت.

اولین چیزی که به نظر می رسد، این است که مردم باید در این قسمت همکاری های لازم را انجام دهند. بدون کمک مردم، مقامات از عهده و مدیریت این امر بر نخواهند آمد و مردم باید سعی کنند تا حتی الامکان قوانین ترافیکی را رعایت، از ایستادن در مناطقی که ممنوع است جلوگیری کنند تا راه بندی و بندش به وجود نیاید.

در قدم بعدی، مقامات ترافیک، باید برای تمام درایوران آموزش های تخنیکی و مسلکی را برگزار نمایند و کسانی که از اصول ترافیکی تخلف می کنند، جریمه و در صورت لزوم آنها را به کورسهای اجباری بفرستند.

اما به نظر چیزی که بیشترین تاثیر و موثریت را در قسمت کاهش ازدحام وسایل نقلیه دارد، مجهز ساختن سیستم حمل و نقل بس شهری است. چیزی که در اکثر کشورهای توسعه یافته به خوبی اجرا می شود و توانسته تا حد زیادی مشکلات ترافیکی و همچنان زیست محیطی را کاهش دهد.

غنی سازی و افزایش ظرفیت سیستم ترانسپورت شهری می تواند باعث شود که به عوض اینکه هر شخص با یک موتر تردد کند، عده زیادی توسط وسایط نقلیه عمومی گشت و گذار نموده که این امر ازدهام را می‏کاهد.

متاسفانه، سیستم بس شهری در کابل، بسیار ضعیف عمل می کند و در اکثر نقاط وجود ندارد و این باعث می شود که افراد از موترهای شخصی خویش استفاده نمایند.

در کنار این اقدامات، اگر از تمرکز مراکز اداری و تجاری در کابل جلوگیری شود و این مراکز به گوشه گوشه شهر انتقال یابد، دیگر در بسیاری از مواقع لزومی ندارد تا شخص به مرکز شهر تردد نماید و همچنین مدرن کردن قوانین و مقررات ترافیک نیز به این امر کمک شایانی خواهد کرد.

چیزی که روشن است ازدحام موترها و راه بندی ها در کابل، هر چند به نظر غیر قابل کنترول می رسد، اما اگر این چالشها به صورت صحیح و درست مدیریت شوند در کوتاه مدت شاهد تغییرات چشمگیری خواهیم بود.

دیدگاه شما