گزارشهای خبری حاکی از آن است که در برخی مناطق کشور مردم بصورت خود جوش مانع حضورمخالفان مسلح در ولسوالی ها و قریه های شان شده اند و با اقداماتی مخالفت شانرا با اقدامات این گروه اعلام داشته اند. اوج مخالفت و اعلام انزجار مردم ازاین گروه اقدام شجاعانه مردم علیه طالبان مسلح با از پا در آوردن دو طالب مسلح توسط سنگ و چوب در ولسوالی ناوه ولایت هلمند که پیام روشنی برای هراس افکنان و همینطور برای دولت ملت و جامعه جهانی داشت.

پیام این اقدام مردمی به طالبان، فراخواندن آنان به بازگشت به زندگی عادی و دست برداشتن از کشتار و انتحار و وحشت آفرینی در کشور بود، و برای دولت و ملت افغانستان نیز این پیام را داشت که مردم، از انتحار و کشتار و فاجعه آفرینی های این گروه به ستوه آمده اند و باید رستاخیز ملی علیه خشونت گرایان در کشور به راه بیافتد و جامعه جهانی نیز از آن به جد حمایت کند. این حرکت های مردمی که با استفاده از سنگ و چوب یا بیل و کلنگ براه انداخته می شود در پی افزایش تحرکات مخالفین مسلح دولت درمربوطات ولایت های مختلف کشور صورت می گیرد.

در سالهای اخیر هر از چند گاهی دیده می شود باشنده گان ولسوالی های مختلف که از فعالیت و مزاحمت های طالبان مسلح به ستوه آمده اند با استفاده از بیل و کلنگ و چوب آنان را از منطقه شان بیرون میرانند. اما این اقدامات مردمی زمانی موثریت و کارایی بیشتری خواهد داشت که پولیس ملی نیز عملیات تصفیوی را به هدف پاکسازی مناطق از وجود مخالفین مسلح روی دست بگیرند و از مردم حمایت کنند. مسلما همراهی مردم و پلیس باعث خواهد شد نیروهای امنیتی و مردم، جلو انفجار های کنار جاده، حملات بالای تاسیسات عامه و واقعات قتل و اختطاف که ازسوی طالبان سازماندهی میشود را بگیرد.

و از همه مهتر اینکه این اقدامات مردمی علیه طالبان نشان از کاهش محبوبیت و مقبولیت اجتماعی آنان در نزد مردم است که دولت می تواند از چنین رویداد های به جد استقبال نموده و مردمان سایر مناطقی را که احتمال می رود همراهی های با طالبان دارند نیز تشویق و حمایت نمایند که خود مانع حضور مخالفان در مناطق شان شوند.

این در حالیست که در حملات تروریستی این گروه در مناطق مختلف افغانستان و پاکستان هزاران انسان بی گناه و مسلمان جان های خویش را از دست داده اند. متاسفانه قربانیان این حوادث دردناک را بیشتر غیر نظامیان به شمول زنان، کودکان و بی گناهان تشکیل می دهند. شواهد و قرائن بروشنی نشانگر این واقعیت است که طالبان در موضع ضعف قرار دارند. تداوم همکاری های منطقه یی و عملیات های نظامی گسترده در مناطق مختلف کشور توسط سربازان ارتش ملی و قوای ناتو می تواند امید واری های در اذهان عمومی کشور ایجاد نماید.

راه اندازی عملیات های گسترده تصفیوی در مناطق مختلف کشور و حمیات از اینگونه اقدامات مردمی می تواند نتایجی مثبتی را بدنبال داشته باشد. کاهش محبوبیت طالبان در میان مردم می تواند به تقویت روند ثبات و صلح در کشور کمک فراوان نماید. اما این امر منوط به آن است که دولت نیز با جدیت تمام پروسه باز سازی در مناطق محروم کشور را دنبال نماید. در صورتی که مردم شاهد اجرای پروژه های عمرانی و باز سازی در مناطق خود باشد بدون شک از همکاری با شورشیان و طالبان مسلح دست خواهند کشید.

اما در این میان تردید های هم وجود دادر که مبادا دولت آنگونه که باید، محکم و استوار در برخورد با خشونت آفرینان اقدام نکند. زیرا سیاست مدارا و مماشات حکومت در سالهای اخیر با این گروه ها، وضعیت را اینگونه پیچیده کرده است. با توجه به آنکه مراحل سیاسی آشتی در افغانستان سالها قبل آغاز شده بود و حکومت در تلاش آشتی با طالبان، امتیازات فراوان به آنان داد، زمینهء خوب برای طالبان فراهم بود که از آن استفاده می کردند و به روند صلح می پیوستند. اما آن ها با دوام جنگ و خشونت افرینی، مسئله خروج نیروهای ناتو و ائتلاف از کشور را همواره بهانه قرار داده اند .

اکنون طالبان به این امید اند که با کاهش و یا خروج این نیروها از آفغانستان، آن ها در جنگ دوباره دست بالایی پیدا کنند. بنا بر این نباید تهدید ها و فرصت های بالقوه را در کشور نادیده گرفت. یکی از مسائلی کلیدی در کاهش محبوبیت این گروه کشتار بی گناهان است که هر از گاهی آنان مرتکب می شوند و در این هم هیچ جای شکی وجود ندارد که مردم افغانستان بیزار از این نوع اقدامات آنان اند و پایان کشتار بی گناهان در کشور آرزوی هر شهروند افغانستان است.

بنا براین نباید با مماشات و مدارای بی جا با مخالفان مسلح به تبرئه و بی‌گناه قلمداد کردن آنان، که به کشتار بی گناهان دست می زنند کمک کرد. درست است که مردم خواهان صلح اند، اما خواهان محاکمه و برخورد جدی با آن دسته از مخالفانی که به کشتار مردم و تخریب زیر بناها ی کشور اقدام می کنند، نیز هست.

خوشبختانه اخیرا هیات عدلی و قضایی ریاست جمهوری درخواست ریاست عمومی امنیت ملی را دربارۀ ایجاد یک دادگاه ویژه برای محاکمۀ هراس افکنان را پذیرفته است، تا ایجاد یک دادگاه ویژه برای به دادگاه کشانیدن هراس افکنان، بتواند در کاهش حمله های هراس افکنانه کمک کند. ریاست عمومی امنیت ملی بدین باور است که در قانون جزا ماده های «سخت گیرانه ای» وجود دارند که باعث می شوند متهمان به هراس افکنی، به گونه ای که لازم است، به کیفر نرسند، از همین رو این ریاست خواهان ایجاد دادگاه ویژه برای محاکمۀ هراس افکنان در کشور شده است. به گفته نصرالله استانکزی روند تشکیل آن هم ساده است و مطابق قانون دادگاه عالی می تواند این مسأله را به رییس جمهور پیشنهاد کند.

در پایان باید گفت در این سالها برخی اظهارات و ابراز نظر های مقامات حکومت بگونه ای بوده است که تبرئه کردن شورشیان تخریب گر و روحیه دادن به آنان را در پی داشته است. این مسئله توانسته است تا حدودی به تقویت روحیه مخالفان و تشدید بد بینی ها نسبت به نیروها ناتو و ائتلاف، در افغانستان گردد که نتیجه آن افزایش نا امنی ها وخشونت ها در کشور بوده است.

از این رو نباید واکنش ها نسبت به مسائل بگونه ی باشد که مخالفان احساس کند حکومت افغانستان نیز با آنان همنوایی می کند، و جامعه جهانی با دلسردی به مسائل افغانستان میزان توجهات و کمکهای شان به افغانستان را در شرائطی که افغانستان سخت به آن نیازمند است کاهش دهد. این در حالیست که یکی از دیگر نشانه های آشکار عدم مقبولیت طالبان در افکار عمومی کشور حضور گسترده مردم با وجود تهدید ها و ارعاب های گوناگون از جانب مخالفان درانتخابات های برگذار شده است. مسئله ی که ممکن است از دید بسیار از تحلیل گران بدور بماند.

به رغم همه تهدیدها مردم با حضورگسترده و با شکوه خود در پای صندوق های رای و به جان خریدن تمامی تهدید ها و فشارها پاسخ صریح و روشن خود را به مخالفان ثبات و امنیت کشور اعلام نمودند. براستی چه عاملی باعث آن شده است که مردم اینگونه وجان برکف نظام کنونی را همراهی نمایند؟