صفحه نخست » سرمقاله » طــالبــان توصیه پذیر نیستند
طــالبــان توصیه پذیر نیستند
- حفیظ الله زکی
از زمان آغاز خروج نیروهای خارجی از افغانستان، شدت جنگ در افغانستان چند برابر شده است. طالبان با همکاری سایر گروه های تروریستی به صورت منسجم و سازمان یافته، مناطق استراتژیک افغانستان را مورد حمله قرار دادند. بسیاری از مناطق و ولسوالیها را تحت تصرف خود در آوردند. طبق گزارشها و اظهارات شاهدان عینی، نیروهای طالبان پس از تصرف مناطق جدید محدودیت های بسیاری را بر مردم وضع کردند که این محدودیتها نه تنها با حقوق بشر و آزادی های اساسی شهروندان منافات دارند که در بسا موارد جنایت جنگی به شمار می رود.
از همین رو دولت افغانستان از سازمان ملل و سایر گروه های حقوق بشری خواسته اند که یک هیأت تحقیق به افغانستان بفرستند و جنایت طالبان را مستند سازی کنند. در همین یک ماه اخیر طالبان در ولسوالی مالستان ولایت غزنی مرتکب جنایت جنگی شدند و بیش از چهل نفر مردم بی گناه ملکی را تیرباران کردند. طالبان در اسپین بولدک بیش از صدو سی نفر غیر نظامی را کشتند این گروه در جاغوری با فیر هاوان و موزاییل در مناطق مسکونی تا هنوز چندین تن را به شمول کودکان و پیرمردان شهید کرده اند. طالبان در ولایت های شمال با وضع مقررات سخت، زندگی را بر مردم محل تلخ و غیر قابل تحمل ساخته اند.
طالبان علاوه بر اجباری ساختن ریش و لنگی برای مردان و چادری برای زنان، از مردم با زور عشر می گیرند و بیرون رفتن زنان را از خانه بدون محرم شرعی ممنوع اعلام کرده اند. طالبان به داکتران، شفاخانه ها و دریورها هشدار داده اند تا از تداوی و انتقال زنان به شفاخانه ها و یا جاهای دیگر اجتناب کنند. این گروه مدارس دخترانه را بسته و زنان بدون محرم را از خدمات صحی محروم کرده و دیش آنتنها و تلویزیونها را جمع آوری و تخریب کرده و نماز جماعت را در مسجد اجباری کرده اند. گزارشهای رسیده از تخار و بدخشان مبنی بر ازدواج اجباری دختران بالای 15 سال و بیوههای پایینتر از 45 سال و نیز فرستادن مکتوب به مساجد که خانوادهها را مکلف ساخته تا پسران جوان شان را به صفوف طالبان بفرستند؛ ترس و نگرانی های عمیقی را در جامعه حاکم کرده است.
حجم وسیعی از آوارگی و گسترش فقر و نیز نارضایتی عمومی از طالبان در مناطق دیگر نشان می دهد که مردم از گروه طالبان بیزاراند و نمی خواهند تحت حاکمیت این گروه زیست و زندگی کنند. این روزها کشورهای خارجی افغان هایی را که با آنها کار کرده اند، ویزه مهاجرت می دهند و به صورت فوری آنان را به کشورهای خود منتقل می کنند تا از شر طالبان در امان بمانند و تعدادی زیادی از مردم طی یک ماه اخیر تمام داراییهای خود را فروخته و با تحمل خطرات زیاد، راهی کشورهای خارج می شوند.
منشأ همه این تحولات یک چیز است و آن ترس از طالبان است. طالبان به هیچ قانونی پایبندی ندارند و طالبان از هیچ اصولی پیروی نمی کنند؛ زیرا این گروه ترکیبی از طلبه های افراطی و کم سواد، قاچاقچیان، سازمانهای جنایت پیشه و گروه های تروریستی است که از سازمان های استخباراتی منطقه دستور می گیرند. پس اگر یک طیف در درون گروه طالبان در برخی موارد رویه بهتری داشته باشد، چندین گروه بیرحم و قساوت پیشه دیگر آن، بدون کمترین تردید مردم را می کشند و خانه های شان را تخریب و یا به آتش می کشند و اموال و داراییهای شان را غارت می کنند. به همین دلیل طالبان امروز بسیار بدتر، خشنتر و وحشیتر از گذشته است. طالبان امروز بی مهابا از مردم ملکی به عنوان سپر انسانی استفاده می کنند، اسیران جنگی را پس از شکنجه، بیرحمانه به قتل می رسانند، کارمندان دولتی، هنرمندان و اصحاب رسانه را بدون تحقیق و محاکمه از بین می برند.
طی سه ماه گذشته تمام جهان شاهد رفتارهای ضد انسانی طالبان در مناطق تحت کنترل شان می باشند. متأسفانه واکنش به این گونه مسایل ضد انسانی، تنها به نشر چند اعلامیه و توصیه اخلاقی محدود مانده است. جهان می دانند که طالبان تغییر ناپذیراند؛ پس نشر این اعلامیهها چه تأثیری در واقعیت موجود می تواند داشته باشد؟ آیا موجب تغییر رفتار طالبان در میدان جنگ خواهد شد؟ آیا قلب قربانیان جنایت را تشفی خواهد داد؟ آیا بر مصئونیت انسان های بی گناه از خشونت طالبان می افزاید.
همه می دانیم که این اعلامیههای هیچ تأثیری در واقعیتهای تلخ افغانستان نخواهد داشت. امریکا، سازمان ملل و سایر کشورهایی که تا کنون این جنایت ها را محکوم کرده اند و خواهان توقف خشونت طالبان شده اند، اگر می خواهند از حقوق بشر در افغانستان پاسداری کنند؛ باید راه های دیگری را برای مهار طالبان جستجو کنند و جلو دسترسی این گروه را بر جان، مال و خانه و کاشانه مردم بگیرند و در عمل مردم را مورد حمایت قرار دهند. طالبان توصیه پذیر نیستند. اگر توصیه پذیر می بودند شما همکاران افغان خود را از افغانستان با عجله و شتاب خارج نمی کردید.
دیدگاه شما