صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

درس‌هایی که از سپین‌بولدک باید آموخت

-

طالبان طی روزهای گذشته پس از آن که ولسوالی سپینبولدک را به تصرف خود در آوردند تا توانسته اند دست به ویرانی، قتل و غارت زده اند. در نخستین روزهای اشغال سپین بولدک خانه های مردم به شمول خانه شهید عبدالرازق را به تاراج بردند و همه اموال و دفاتر دولتی را به آتش کشیدند. اما دیروز در تازه ترین گزارش از این شهر گفته شده است که اجساد نزدیک به 120 تن از کسانی را که ظن مخالفت شان با طالبان می رفته پس از ربودن به خانواده های شان تحویل داده شده است. هم چنین نزدیک به 400 تن دیگر از کسانی که در روزهای گذشته از خانه های شان دستگیر و توسط طالبان ربوده شده اند هنوز مفقودالاثر هستند و از سرنوشت آنان خبری در دست نیست. طالبان نه تنها کارمندان دولت بلکه به دنبال چهره های مشهور رسانه ای و هنری نیز می گردند. چند روز قبل خبرنگار رویترز توسط این گروه کشته شد و دیروز هم یکی از هنرمندان محلی به نام نظر محمد خاشه را به شکل وحشیانه ای تیرباران کردند. آن چه در روزهای اخیر و با اشغال برخی از مناطق کشور توسط گروه طالبان در این مناطق رخ داده است غیر قابل توصیف است. از صحنه های دردآور قتل و غارت گرفته تا صحنه های خنده دار و مضحک در برخورد با تکنولوژی و سیستم های مدرن زندگی که حتی افراد این گروه از آن ها شگفت زده شده اند. این وقایع تنها در سپین بولدک نبوده است. بلکه شرق و غرب و شمال و جنوب افغانستان تنها در یک ماه اخیر گواه اعمال ضد انسانی و وحشیانه این گروه بوده است. اما به نظر می رسد که هنوز برای خیلی از کسانی که در سطح بین المللی از این گروه حمایت می کنند و برای کسانی که در داخل نظام انتظار ورود آن را می کشند هنوز ناشناخته مانده است و هنوز درسی از طالبان نیاموخته اند.
کشورهایی که در سطح منطقه و جهان از گروه طالبان حمایت می کنند سال ها است که به دنبال ویرانی و تباهی افغانستان هستند. شاید آن ها خیلی بهتر از ما طالبان را می شناسند. اما هرگز نخواسته اند وجه ویرانگر طالبان را ببینند و حتی سعی می کنند بر میزان خشونت و توحش این گروه دست ساخته بیفزایند. آن چه در روزهای گذشته از سوی این گروه در شهرهای اشغال شده رخ داده است حتی عجیب تر و وحشیانه تر از میراث گذشته این گروه بوده است. کوچ دادن اجباری در کندز و تخریب مکاتب و اماکن دولتی و اموال عمومی در این عصر آنقدر شگفت انگیز و عجیب است که تنها از گروهی مثل طالبان بر می آید. کشوری مثل پاکستان که سال ها است این هیولای آدم خوار را پروار کرده و به جان مردم افغانستان رها کرده است چه باکی از تخریب و کشتار دارد؟ در نخستین روزهای اشغال سپین بولدک بنا بود که حملات هوایی برای بازپس گیری این ولسوالی صورت گیرد که با هشدار پاکستان مواجه گردید. بنابراین حامیان بین المللی طالبان هیچ چیزی از طالبان نمی خواهند جز ویرانی افغانستان که طالبان در این هدف تا کنون موفق عمل کرده است و چیزی در برآورده ساختن این هدف کم نگذاشته است.
در داخل افغانستان و حتی در درون نظام نیز هستند کسانی که به نظر می رسد هنوز ماهیت طالبان را به خوبی نشناخته اند. بودند کسانی که در چندین شهر و کشور در دو سال گذشته به استقبال طالبان رفتند و از سوی پاکستان و دیگر کشورهای حامی این گروه با استقبال گرم مواجه شدند. اما به مرور از میزان علاقمندی شان به طالبان کاسته شد. چون هرچه نزدیک تر شدند به ماهیت این گروه بیشتر پی بردند. اما هنوز هم هستند کسانی که چشم به راه طالبان دوخته اند و مرتب ذهنیت عمومی را وسوسه به تسلیم می کنند. عصاره منطق و گفتار این گروه این است که طالبان در هر صورت آمدنی هستند و چه با جنگ و چه با صلح قدرت را در افغانستان خواهند گرفت. بنابراین بهتر آن است که از هم اکنون استراتژی تسلیم شدن را در پیش گرفت و مردم را به کشتن نباید داد. این شیوه تبلیغ به نفع طالبان گاهی به صورت علنی و اکثر اوقات به صورت پنهانی در بین مردم صورت می گیرد. بخشی از سریال سقوط مناطق ولسوالی ها در یک ماه اخیر به همین پالیسی بر می گردد.
آن چه در روزهای گذشته در شهرهای اشغال شده توسط طالبان اتفاق افتاده است درس های بزرگی برای همه در بر دارد. هم برای کسانی که از ابتدا در مقابل طالبان ایستاده بودند و تنها راه حل را مبارزه با این گروه وحشی می دانستند و چه برای کسانی که تا کنون از این گروه حمایت می کرده اند و چه برای کسانی که چشم به ملاطفت این گروه دوخته اند. تنها نمونه سپین بولدک کافی است تا بدانیم و بفهمیم که با چه موجوداتی مواجه هستیم و در مقابله با این گروه چه باید کرد؟ بنابراین از میراث به جا مانده از طالبان باید درس آموخت و برای این کار تنها سپین بولدک کافی است.

دیدگاه شما