دیروز رهبران کشورهای عضو ناتو در بروکسل در باره افغانستان تصمیم گرفته اند که به حمایت های خود از نیروهای امنیتی افغانستان ادامه دهند و به خصوص مصارف حفاظت از میداون هوایی کابل را پس از خروج نیز ادامه دهند. اگرچه فیصله بر حمایت از نیروهای امنیتی افغانستان یک گام مثبت است، اما به طور واضح ذکر نگردیده است که این حمایت ها تا چه میزان خواهد بود. به همین خاطر به نظر می رسد که تصمیمات سران ناتو در باره افغانستان کافی نبوده است. آن چه به طور روشن بیان شده تنها تمویل حفاظت از میدان هوایی کابل است که موجب طنزپردازی و تمسخر کاربران شبکه های اجتماعی شده است. 
در این اجلاس که جوبایدن رییس جمهور ایالات متحده نیز حضور داشته است در باره افغانستان بحث صورت گرفته ولی آن گونه که تعهدات جامعه بین المللی در قبال افغانستان ایجاب می کرد تصمیمات جدی گرفته نشده است. از ظاهر امر پیدا است که سیاست بین الملل درباره افغانستان هنوز تحت تاثیر سیاست های رییس جمهور پیشین ایالات متحده یا ترامپیسم قرار دارد. هنوز شرکای بین المللی افغانستان نتوانسته اند از زیر سایه سیاست های پیشین ایالات متحده رهایی یابند.
کشورهای عضو ناتو به رهبری ایالات متحده پس از حمله تروریستی بر برج های سازمان تجارت جهانی با ادعاهای اغواکننده و اغراق آمیز وارد افغانستان شدند. در ابتدا شعار رهبری ایالات متحده نابودی تروریسم و برقراری نظام دموکراتیک و با ثبات در افغانستان بود. مردم افغانستان گمان می کردند که عمر خشونت و جنگ پایان یافته و افغانستان به سمت ثبات و آرامش در حرکت است. حضور بیش از 120هزار نیروی نظامی در قالب سازمان ناتو و بر اساس فیصله شورای امنیت ملل متحد در افغانستان امیدواری های بسیاری را بر انگیخته بود. به همین خاطر مردم افغانستان با جبین گشاده و امیدواری بسیار از این نیروها استقبال کردند.
در طول سال های گذشته چندین توافقنامه و پیمان امنیتی میان افغانستان و کشورهای عضو ناتو به خصوص ایالات متحده به امضا رسید. شرکای بین المللی افغانستان بر اساس این پیمان نامه ها مکلف به حمایت از افغانستان در برابر دشمنان خارجی و تروریسم بین المللی شده بودند. در آن روزگار هرگز کسی فکر نمی کرد که یک روزی همکاران بین المللی ما پشت افغانستان را ناگهان در برابر هیولای تروریسم و افراطیت خالی کنند و بدون هیچ مسولیتی افغانستان را ترک می کنند. امری که اکنون تحقق یافته و امیدی که به نظر می رسد دود شده و به هوا رفته است.
بدون تردید رهبری پیشین ایالات متحده به خصوص شخص دونالد ترامپ در این تغییر استراتژی نقش اصلی را داشت و اکنون به نظر می رسد که جوبایدن علی رغم اختلافات عمیق با او حداقل در مورد افغانستان هنوز همان سیاست ها را به پیش می برد. رییس جمهور ترامپ به دو دلیل افغانستان را به فراموشی کشاند: یکی استفاده ابزاری از افغانستان در انتخابات ریاست جمهوری بود و دیگری نگاه تاجرمسلکی شخصی او به سیاست های ایالات متحده در منطقه. دلیل دوم از ویژگی شخصی او نشات می گرفت، اما دلیل نخست با مشوره مستقیم آقای خلیلزاد در ذهنیت ترامپ جا باز کرد. در نهایت دیدیم که هر دو محاسبه غلط از آب در آمد. به حاشیه بردن دولت افغانستان در عرصه بین المللی و تقویت طالبان نه تنها برای ترامپ مفید واقع نشد بلکه در شکست او نقش مستقیم داشت. ترامپ فکر می کرد که خروج کامل نظامی از افغانستان آمریکاییان را قناعت می دهد که به او رای دهند. اما هرگز چنین نشد. برداشت تاجرمسلکی ترامپ از سیاست نیز همه دستاوردهای تاریخی و روایت های کلان ایالات متحده مبنی بر رهبری جهان را با خاک یکسان کرد.
تداوم سیاست ترامپی در برابر افغانستان توسط رهبری جدید ایالات متحده نیز ظاهرا از برداشت شخصی آقای بایدن و نیز مشوره های خلیلزاد و حضور او در سیاست خارجی ایالات متحده نشات می گیرد. ادامه کار خلیلزاد در بخش سیاست خارجی ایالات متحده در افغانستان نشانه واضح از تداوم سیاست های ترامپی است. آقای بایدن نیز در طول سال های گذشته تا کنون چندین بار اظهارات تحقیر آمیز نسبت به افغانستان داشته است.
در روزهای اخیر برخی تحولات مثبت صورت گرفته است که سفر یک هیات مرکب از بخش های مختلف نهادهای ایالات متحده به کابل و نویدهای تازه به دولت افغانستان بخشی از این تحولات مثبت است. اما هنوز به نظر می رسد که ایالات متحده درس های کافی از تقویت طالبان و به حاشیه بردن دولت افغانستان نیاموخته است. حفظ آقای خلیلزاد به عنوان کسی که در باره افغانستان هنوز تصمیم گیرنده و نماینده این کشور در امور صلح افغانستان است نشانه واضح از تداوم سیاست های ترامپی در مورد کشور ما است. طبیعی است که هر گونه سیاستی که از سوی ایالات متحده در باره افغانستان اعمال گردد بر کشورهای عضو ناتو نیز تحمیل می شود. بنابراین می توان گفت که ترامپیسم هنوز بر سیاست ایالات متحده در قبال افغانستان سایه افکنده است و به تبع آن سیاست های کلی سازمان ناتو نیز هم چنان تحت تاثیر سیاست های ترامپی خواهد بود.