صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

بی احترامی به نمادهای ملی نشانه تفکر ملی نیست

-

دیروز مراسم گرامیداشت از هشت ثور سالروز پیروزی مجاهدین در پانزدهم ثور در یکی از نقاط شهر کابل در حالی برگزار شد که نشانه های بازگشت به گذشته تاریک و عصر جنگ های داخلی در آن موج می زد. در این مراسم به طور واضح به جای پرچم سه رنگ و ملی کشور از پرچم دولت مجاهدین استفاده شد و به جای سرود ملی، سرود دوران مجاهدین نواخته شد. این عمل بدون شک بی احترامی به نمادهای ملی و آسیب زدن به وحدت ملی تلقی می شود و پیامدهای منفی زیادی بر جای می گذارد.
در میان همه ملت های دنیا پرچم و سرود ملی بیش از هر چیز دیگر نماد وحدت ملی و برسازنده ارزش های مشترک ملی است. ممکن است برای هویت ملی در باره هر عنصر دیگر چون و چرا وجود داشته باشد. اما پرچم و سرود ملی در همه جای دنیا دو عنصر جدایی ناپذیر از هویت ملی است. از این رو هرگونه بی احترامی و نادیده انگاری این دو عنصر به خصوص در مناسبت های رسمی غیر قابل بخشش است. به خصوص که به جای این دو عنصر مشترک میان همه آحاد ملت، عناصر جایگزین در نظر گرفته شود و مورد استفاده قرار گیرد. این عمل بدون شک بی احترامی به نمادهای ملی و ارزش های مشترک یک ملت است.
ممکن است ما هنوز برای رسیدن به یک هویت واحد ملی مشکلاتی داشته باشیم و در باره نقص سازه های هویت ملی سخن های بسیار گفته شده است و در عرصه های اکادمیک و علمی حرف های بسیار وجود دارد. اما چند چیز هنوز در میان مردم افغانستان از احترام مساوی و مشترک برخوردارند که سرود ملی و پرچم ملی و قانون اساسی بخشی از این عناصر مشترک هستند. بنابراین هر کدام ما مکلفیت داریم در برابر همین مقدار مشترکات حرمت قایل شویم و کاری نکنیم که این عناصر به فراموشی سپرده شود و هر کس به عناصری دلبستگی نشان دهد که به نحوی بدان تعلق خاطر و حس نوستالوژیک دارد. زیرا نتیجه این حس جدانگارانه سبب جدایی مسیرهای هر کس به سمت و سوی خاص و در نهایت سبب نفاق ملی می شود.
کسانی که دیروز به جای پرچم ملی و سرود ملی از پرچم و سرود متعلق به یک تنظیم خاص جهادی استفاده کرده اند ناخواسته و به طور طبیعی به همه ارزش های مشترک و ملی به شمول آن مواردی که خود بدان دل بسته اند نیز بی حرمتی کرده اند. جالب این است که این نادیده انگاری پرچم ملی و سرود ملی توسط فرزند قهرمان ملی و توسط دوستداران وی صورت گرفته است. ما چه بخواهیم یا نخواهیم اگر عناصری به عنوان نمادهای ملی شناخته می شوند باید مورد احترام همه قرار گیرند. اکنون قهرمان ملی در تقویم افغانستان به عنوان ارزش مشترک همه مردم افغانستان معرفی شده است و یک روز نیز بدین مناسبت رخصتی است و همه مردم در سراسر کشور این روز را تجلیل می کنند. وقتی مردم می بینند که پیروان قهرمان ملی به نمادهای ملی احترام نمی گذارند و به جای پرچم ملی پرچم دیگر بر می افرازند و به جای سرود ملی آهنگ دیگر می نوازند، ناخودآگاه جایگاه قهرمان ملی نیز در نزد دیگر مردم و مناطق افغانستان تنزل می یابد و دیگران نیز خود را ممکن است به حرمت نهادن به قهرمان ملی ملزم نبینند. بدون شک این ملازمه منفی بیش از هر کس دیگر نتیجه عملکرد کسانی است که خود را از دوستداران و پیروان قهرمان ملی می دانند.
از سوی دیگر پرچمی که دیروز در آن مراسم برافراشته شد و سرودی که در آن نواخته شد هرگز مورد اجماع ملی قرار نداشته و بجز پیروان یک تنظیم خاص دیگر هیچ کسی بدان ها تعلق خاطر ندارد. نه تنها دیگران به آن عناصر حس خوبی ندارند بلکه ممکن است در سایه آن ها ستم های بی مانند تاریخی را از سر گذرانده باشند. بنابراین اصرار بر تحمیل آن عناصر بر دیگران نه تنها حس مشترک ملی را بر نمی انگیزد بلکه حس تنفر و نفاق قومی و تنظیمی را تجدید می کند.
ما اکنون برای نخستین بار دارای سرود ملی و پرچم ملی واحدی هستیم و به این دو عنصر هویت بخش حس تعلق همگانی و مشترک وجود دارد. مردم افغانستان در پای این پرچم روزانه ده ها تن از فرزندان شجاع خویش را از دست می دهند و به پای آن قربانی می شوند. این نشانه خوبی از ملت شدن در سایه یک نظام سیاسی واحد با قانون اساسی واحد است. بنابراین به این حس مشترک باید همگی احترام بگذاریم و نگذاریم که ارزش های قومی و تنظیمی ما را بار دیگر از هم جدا کنند و هر کدام ساز خویش را بنوازیم.

دیدگاه شما