صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

تمدید حضور نظامی؛ تصمیم معقول امریکا و آلمان

-

خروج نیروهای خارجی از افغانستان در اول ماه می از ابتدا عجولانه و غیر مسؤولانه ارزیابی شده بود. امریکا در توافقنامه دوحه امتیازات زیادی برای طالبان قایل شد که از جمله آن امتیازات، خروج نیروهای خارجی از افغانستان تا اول ماه می 2021 بود.
بر اساس وعدهها و تعهدات کشورهای حمایت کننده افغانستان، این کشورها نباید افغانستان را در جنگ باگروه های تروریستی تنها می گذاشتند و بایست تا زمان برقراری امنیت در این کشور به حمایت های نظامی خود ادامه می دادند؛ اما تعیین تاریخ خروج نیروهای خارجی از افغانستان در توافقنامه امریکا و طالبان، نگاه مردم افغانستان را نسبت به این کشورها تغییر داد و این باور را تقویت کرد که کشورهای خارجی صرف به دنبال منافع خودشان اند و امنیت مردم و ثبات و پایداری سیاسی کشور برای آنها از اهمیت زیادی برخوردار نمی باشد.
در همان زمان بسیاری از کارشناسان، تعیین ضرب الاجل خروج نیروهای خارجی از افغانستان را زودهنگام و غیر مسؤولانه خواندند و بسیاری از کشورهای اروپایی خروج نیروهای خارجی را بدون این که اطمینانی از وضعیت آینده این کشور وجود داشته باشد، خطرناک توصیف کردند و خواهان حضور این نیروها تا برقراری صلح در این کشور گردیدند.
اکنون رییس جمهور امریکا نیز در نخستین کنفرانس خبری از زمان آغاز به کارش گفت که «خیلی دشوار» است که مهلت اول می برای خروج نیروهای این کشور از افغانستان را «به دلایل فنی» عملی کرد؛ اما او تاکید کرد که کشورش قصد ندارد برای مدت طولانی در افغانستان بماند.
او افزود که با متحدان آمریکا که در افغانستان نیرو دارند دراین باره مشورت میکند. از سوی دیگر آلمان نیز حضور نیروهایش را در افغانستان تا ده ماه دیگر تمدید کرد.
در سال 2014 خروج زودهنگام نیروهای خارجی از افغانستان، گروه طالبان و سایر گروه های تروریستی را امیدوار کرد که با خروج این نیروها راه پیشروی نظامی برای آنها باز می شود و این گروه ها از طریق جنگ می توانند نظام موجود را سقوط دهد. به این دلیل خروج نیروهای خارجی، سبب بدتر شدن شرایط امنیتی در کشور گردید و تلفات افراد ملکی و نظامی را به گونهای بی سابقهای بالا برد.
توافقنامه امریکا و طالبان نیز اولین پیامدعینی و علنی اش برای مردم افغانستان، تضعیف دولت، بی ثباتی سیاسی و افزایش جنگ، انتحار، انفجار و ترورهای هدفمند خبرنگاران، علمای دینی، سارنوالان، کارمندان دولتی و زنان بود. مردم افغانستان سال بسیار سخت و دشواری را سپری کردند. مردم از کشورهای خارجی مأیوس شده بودند، آنان می دیدند که کشورهای حمایت کننده افغانستان چطور به بهای نجات خودشان از گرداب افغانستان، مردم این کشور را به دست تروریستان رها کرده اند و بر خلاف وعدههای شان هیچ فکری برای آینده این کشور ندارند و هیچ تصمیمی برای براوردن خواست های این مردم ندارند.
با این که گفتگوهای صلح بر مبنای نادرست شروع شده بود؛ اما حکومت افغانستان بیشترین گذشت و همکاری را در این زمینه از خود نشان داده و بلندترین گام ها را در این راستا برداشته است. اما گذشت نزدیک به هفت ماه از آغاز مذاکرات صلح میان دولت افغانستان و طالبان در دوحه، این گروه طالبان بودند که از مذاکرات مستقیم طفره می رفتند و هیچگاه حاضر نشدند وارد آجندای جدی مذاکرات صلح شوند. گروه طالبان همزمان با شروع مذاکرات صلح، خشونت را در افغانستان تشدید کردند و از راه های گوناگون حکومت افغانستان را تحت فشار قرار دادند. اما خود حتا یک قدم مثبت در جهت تسریع پروسه صلح برنداشته اند.
این پروسه هرچند برای مردم و دولت افغانستان بسیار گران تمام شد؛ اما در شناخت چهره واقعی گروه طالبان برای جامعه جهانی و برخی حلقات داخلی که برای مذاکره با این گروه ازهمدیگر سبقت می گرفتند، مفید بوده است. حالا جامعه جهانی درک کرده اند که با چه گروهی روبرو هستند و سپردن امور به دست این گروه ها چه پیامدهای ناگوار و خسارت باری را برای کشورهای منطقه و جهان خواهد داشت.
در مدت دو دهه نه تفکر طالبان تغییر کرده است و نه راه و روش مبارزاتی شان تعدیل شده است. تأکید بر امارت اسلامی و نظام اسلامی مورد نظر این گروه و توجیه جنگ، خشونت و رفتارهای ضد حقوق بشری برای رسیدن به این هدف، راه هرنوع تعامل سازنده با این گروه را می بندد و تلاش های صلح طلبانه را به بن بست می کشاند.
طالبان بعد از توافقنامه با امریکا حداقل به دو تعهد خود عمل نکرده اند. یکی خشونت را کاهش نداده اند. دوم این که ارتباط خود را با گروه القاعده و سایر گروه های تروریستی قطع نکرده اند. گزارش های موثقی از ارتباط نزدیک و دوامدار این گروه با گروه های تروریستی دیگر وجود دارد و امریکا و جامعه جهانی به صورت واضح به این نکته پی برده اند. پس وقتی که گروه طالبان به تعهدات شان پایبندی نشان ندهند؛ دیگر هیچ دلیلی باقی نمی ماند که طرف دیگر تعهداتش را عملی کند.
تصمیم امریکا و آلمان بر تمدید مأموریت نظامی شان در افغانستان، یک گام مثبت در جهت جلوگیری از بی ثباتی و تقویت گروه های تروریستی در افغانستان به شمار می آید. امیدوارم که امریکا در مورد توافقنامه امریکا و طالبان نیز به نتایج معقولی دست یابد و در مورد لغو توافقنامه با طالبان تصمیم بگیرد.

دیدگاه شما