امروز از سوی رهبری حکومت افغانستان روز ملی نیروهای دفاعی و امنیتی نام گذاری شده است و این روز در تقویم رسمی کشور درج گردیده است. هدف از این نام گذاری تجلیل و گرامیداشت از سربازانی است که جان شان را به میدان آورده اند و در راه استقلال، آزادی، تمامیت ارضی و نظام سیاسی کشور مبارزه می کنند. اما در میان همه نقش هایی که سرباز ایفا می کند و در سخت ترین وضعیت نیز قرار دارد حفاظت از نظام سیاسی کشور در شرایط کنونی است.
ما در شرایطی قرار داریم که شاید تمامیت ارضی و استقلال افغانستان را به طور مستقیم کسی نتواند تهدید کند. امروز افغانستان به عنوان یک شخصیت حقوقی در عرصه بین المللی شناخته شده است و کسی ادعای ارضی و مرزی در باره آن نیز ندارد و توان چنین ادعایی را نیز ندارد. بلکه این افغانستان است که با یکی از مهم ترین همسایگان خود مشکل سرزمینی دارد و این ادعا باید از طریق حقوقی و قانونی حل و فصل شود. اما آن چه افغانستان را دچار مشکل کرده است مداخلات خارجی و به خصوص همسایگان در امور داخلی کشور ما به دلایل مختلف بوده است. همین مداخلات همواره زمینه سقوط نظام ها و یا تضعیف نظام های سیاسی را در افغانستان فراهم کرده است. اگرچه برای همسایگان کمتر زمینه سقوط نظام سیاسی در افغانستان مطرح گردیده است. ولی مداخلات آن ها هیچوقت از افغانستان قطع نگردیده و همواره جریان داشته است و این مداخلات سبب تضعیف نظام ها و حکومت های افغانستان گردیده است.
متاسفانه افغانستان تجربه های تلخی از مداخلات با هدف تضعیف نظام سیاسی کشور را در تاریخ خود دارد. در طول سال های جهاد و پس از آن در زمان طالبان مداخلات پی در پی سبب شده که در کشور ما یک نظام سیاسی مقتدر و قوی شکل نگیرد. بحران کنونی نیز دقیقا ریشه در مداخلات خارجی به خصوص همسایگان  افغانستان دارد. این ادعا صرفا یک تحلیل ژورنالیستی نیست بلکه واقعیت های عینی و فعل و انفعالات سیاسی در منطقه و ماحول افغانستان به وضوح این نکته را اثبات می کنند. جنگ کنونی در افغانستان محصول تلاش بی وقفه همسایگان و کشورهای ذی دخل در قضیه افغانستان است و هرچه زمان می گذرد متاسفانه نه تنها این مداخلات کمتر نمی شود بلکه بیشتر هم می شود. دلیل این امر شکل گیری یک نظام سیاسی مستقل در دو دهه اخیر است.
نزدیک به دو دهه است که یک نظام سیاسی و منسجم در افغانستان شکل گرفته است و این نظام در همین عمر کم خود دارای دستاوردهای بزرگی نیز بوده است. افغانستان امروز دارای یک قانون اساسی مدرن، نظام سیاسی مستقل، نهادهای امنیتی با انگیزه و قدرتمند، ساختار تفکیک قوا، آزادی های مدنی و سیاسی و مهم تر از همه همگام با جامعه جهانی است. این همه دستاورد تنها در دو دهه برای همسایگان غیر قابل تحمل و غیر قابل پیش بینی بوده است. از همین رو در سطوح مختلف تلاش کرده اند تا جلو پیشرفت افغانستان و به خصوص جلو دست یافتن به یک ثبات سیاسی و نظام قدرتمند را بگیرند. در این روزها صداهای این مداخلات و شیطنت ها را از مرکز و غرب کشور نه تنها از سنگرهای جنگ طالبان بلکه از حلقوم کسانی می شنویم که در سایه همین نظام زندگی می کنند و از نعمت امنیت همین نظام استفاده می کنند.
در این میان تنها قشری که بدون هیچ توقع و بدون این که در زدوبندهای سیاسی و معاملات پشت پرده دست داشته باشد در صف مقدم حفاظت از نظام سیاسی کشور قرار دارند. سربازان و نیروهای امنیتی کشور تنها نقطه امید مردم افغانستان هستند و اکنون جایگاه خود را در قلب مردم یافته اند و مردم به طور با شکوه از آنان تجلیل می کنند. کسانی که آواز شوم سقوط نظام و انحلال نهادهای امنیتی افغانستان را سر می دهند متوجه همین نکته هستند که تنها نیرویی که می توانند از نظام حفاظت کنند و برای آن از جان خویش بگذرند نیروهای امنیتی و دفاعی کشور هستند.
بنابراین وظیفه یکایک مردم افغانستان است تا از روز سرباز به عنوان نماد استقلال و آزادی کشور تجلیل کنند و بر نیروهای شجاع امنیتی و نیز خانواده های شهدا حرمت نهند. بدون شک نیروهای امنیتی افغانستان در قلب مردم جای گرفته اند و از همین خاطر دشمنان افغانستان آرزوی شکست و یا انحلال این نهادها را به گور خواهند برد.