دیروز ولسی جرگه پس از یک رویاروی تمام عیار با حکومت و دو بار رد کردن بودجه، در نهایت بودجه سال 1400 را تصویب کرد. اکثر نمایندگان مردم از وضعی که به وجود  آمده بود، که همه کارها و پروژه ها به دلیل عدم تصویب بودجه از سوی مجلس نمایندگان معطل باقی مانده بود ناراحت بودند. متاسفانه بودجه سال 1400 دو بار از سوی مجلس نمایندگان رد شد که مشکلات و چالش های بسیاری را به وجود آورد. اما دیروز مجلس نمایندگان با اکثریت قاطع آرا این بودجه را تصویب کرد و بدین ترتیب یک بن بست مهم میان حکومت و پارلمان را شکستند و سبب خوش حالی بخش هایی از جامعه به خصوص کارمندان دولت شدند. در تقابل میان قوای دولت و در نهایت توافق و تصمیم بر مبنای مصالح کلان کشور درس هایی نهفته است که مهم ترین درس این است که همسویی و وحدت قوای دولت در شرایط کنونی سبب بقای نظام و حفظ دستاوردهای گذشته می گردد و مردم را نیز امیدوار به آینده می سازد.
در این که ممکن است بودجه پیشنهادی از سوی حکومت دارای نواقص و کمبودهایی باشد شکی نیست. به عنوان مثال نامتوازن بودن بودجه یکی از نواقص نابخشودنی است که متاسفانه تبدیل به یک سنت شده است. در طول سال های گذشته بخش هایی از کشور عدم توازن در بودجه سازی شکایت داشته اند که مسلما این شکایت ها حقیقت داشته و درست نیز بوده است. چنان در سال های گذشته دیدیم تمام بودجه یک ولایت به اندازه بودجه اختصاص یافته در یک ولسوالی در دیگر نقطه کشور نبوده است. در بسیاری از ولایت های محروم در طول دو دهه اخیر حتی یک پروژه زیربنایی و ملی کار نشده است. تبعیض و ناعادلانه بودن بودجه یکی از دردهای دایمی بودجه در افغانستان بوده است. علاوه بر این درد همیشگی که هیچگاه التیام نیز نیافت بسیاری از مواردی را که مجلس نمایندگان به عنوان اشکالات بودجه مطرح کرده بود واقعا درست بود و مجلس نمایندگان باید همین کار را می کرد. اگر از این منظر نگاه کنیم تصمیم مجلس نمایندگان مبنی بر رد بودجه پیشنهادی یک موضع درست و برحق بود. اما واقعیت این است که متاسفانه تمام ماجرا همین نکته نبود و مسایل پشت پرده بسیاری در این زمینه وجود داشت که هرگز شایسته اعضای مجلس نمایندگان نبود.
یکی از مواردی که در رد این بودجه نقش اساسی داشت اهداف مجلس نمایندگان بود. اهداف کسانی که بودجه را به گروگان گرفته بودند بیشتر سیاسی و عدم تامین منافع شخصی بود. البته در این مورد نمی توان چنین حکمی را در مورد همه اعضای مجلس نمایندگان صادر کرد. ولی کسانی که جلو تصویب بودجه را در دو دور گذشته گرفتند کسانی بودند که یا اهداف سیاسی داشتند و یا منافع شخصی و معاملات پشت پرده به درستی پیش نرفته بود. به همین خاطر جلو تصویب بودجه را گرفته بودند تا مقامات اجرایی کشور را تحت فشار قرار دهند و به اهداف سیاسی و اقتصادی خویش برسند.
از سوی دیگر مجادله و نزاع میان دو قوه کشور علاوه بر این که فرصت ها و انرژی ای زیادی را تباه می کند و از بین می برد، سبب نفاق و کشمکش های بی حاصل میان قوای دولت و استفاده دشمنان از این وضعیت می گردد. چنان که دیدیم در طی دو ماه اخیر، رقابت منفی میان مجلس و حکومت سبب شد که شکاف های بزرگی در درون نظام به وجود آید و دشمنان را به طمع اندازد. برخی اظهارات ناصواب از سوی مقامات حکومتی در باره مجلس و اعضای پارلمان سبب شد که این نهاد قانونی و قدرتمند کشور متهم به قاچاق، معاملات پنهانی، اختلاس، سو استفاده از مقام و در یک کلام متهم به کمیشن کاری در همه عرصه ها و سطوح شوند. این اتهام سنگین جایگاه و منزلت مجلس را به شدت تنزل داد و باعث بی اعتبار شدن این نهاد مهم شد.
از سوی دیگر تلاش برخی از اعضای مجلس نمایندگان برای متهم ساختن مقامات حکومتی به فساد و سوء استفاده از جایگاه حکومتی شان سبب بی اعتمادی بیشتر مردم نسبت به دستگاه های اجرایی کشور گردید. به عنوان مثال اظهارات جنجال برانگیز در مورد مصارف بخش‌هایی از حکومت و ناتوانی حکومت در حفظ و نگهداری مجموعه باستانی آی خانم سبب شد که جایگاه حکومت در نزد افکار عمومی به شدت آسیب ببیند. در چنین وضعیتی مسلم است که دشمنان از شکاف میان قوای دولت سود برده اند و جایگاه نهادهای قانونی آسیب دیده است.
بنابراین درشرایطی که ما در حال مذاکره مستقیم با مخالفان مسلح دولت قرار داریم و جامعه بین المللی نیز تصمیم دارند که افغانستان را ترک کنند و بسیاری از دستاوردهای بیست ساله و نهادهای اساسی دولت در معرض خطر جدی قرار گرفته اند هرگونه تشتت و نفاق میان قوای اساسی دولت هرگز به مصلحت نظام و مردم افغانستان نیست. در چنین شرایطی همسویی میان قوای دولت به خصوص میان پارلمان و حکومت ضامن بقای نظام و باعث امیدواری مردم افغانستان نسبت به آینده شان است.