گروه های تروریستی به رهبری طالبان، پس از امضای توافقنامه صلح با امریکا و شروع مذاکرات قطر، دسیسه های مختلفی را برای تضعیف نظام، ایجاد تفرقه میان نخبگان سیاسی و دلسردی و ناامیدی مردم از حکومت آغاز کرده اند. گسترش عملیات نظامی، افزایش حملات انتحاری و کشتن افراد مؤثر سیاسی، اجتماعی و امنیتی توسط مین های چسپکی و ایجاد هرج و مرج و برهم زدن نظم عمومی، از تاکتیک های خطرناک دشمنان برای به استیصال کشانیدن مردم و ضعیف و ناکارا جلوه دادن نظام برای تأمین امنیت شهروندان بوده اند. اکنون گروه های تروریستی در افغانستان در همکاری باهم، سه جبهه‌ای نظامی، روانی و تبلیغاتی را علیه مردم ما فعال کرده اند. تاکتیک های دشمن تمام شبکه های سیاسی، اقتصادی و اجتماعی را پوشش می دهند و در تمام زمینه ها شهروندان کشور را با مشکلات و دشواری های سخت روبرو می سازند.
ایجاد تنش میان نهادهای قانونی و ایجاد فضای بی اعتمادی میان مردم، گروه ها و احزاب سیاسی با حکومت، می تواند در برآورده سازی اهداف و نیات شوم دشمنان کمک کند. سؤ تفاهمی که میان حکومت و مجلس نمایندگان در نتیجه‌ای اظهارات امرالله صالح معاون اول رییس جمهور به وجود آمد و در پی آن نمایندگان مجلس روند ارائه برنامه های نامزد وزرا و رأی اعتماد به آنان را متوقف ساختند، می توانست به یک چالش عمیق و بزرگ در روند تشکیل و تکمیل ساختار اداری کشور تبدیل شود و علاوه بر تنش دوامدار میان دو قوه مقننه و مجریه، به تعطیلی بسیاری از پروژه های ملی و متوقف ماندن بسیاری از قوانین و اجراآت حکومتی منجر شود که بیشترین نفع آن به طالبان و سایر گروه های هراس افگن می رسید؛ اما با درایت رییس جمهور و خویشتنداری اعضای پارلمان این مشکل حل شد و سر از امروز روند عادی رأی اعتماد به وزرای پیشنهادی آغاز می شود.
طالبان یک گروه متحجر، واپسگرا و به شدت وابسته به استخبارات کشورهای خارجی اند؛ صلح با این گروه در چوکات منافع ملی، دموکراسی، قانون و حقوق بشر به کلی ناممکن می باشد. تصویری که پیش از این توسط برخی حلقات و کشورهای خارجی از طالبان ارائه می شد، که گویا طالبان تغییر کرده است و طالبان حالا، طالبان دهه نود میلادی نیستند، اکنون برای همه واضح و آشکار شده که این گروه نه تنها تغییر نکرده است که در اثر جنگ و همکاری با تروریستان، خشن‌تر و بی رحم‌تر شده و به هیچ معیار انسانی، اسلامی و ملی، متعهد و پایبند نمی باشند. مردم می دانند که طالبان تنها نام اسلام را به زبان جاری می سازند؛ اما به احکام، دستورات و مبانی آن، کمترین احترام قایل نیستند. همکاری با گروه های دهشت افگن را اسلام روا نمی دارد، اما طالبان به این همکاری ها دوام می دهد و اتحاد و همسویی با تروریستان جزؤ استراتژی و اهداف جنگی شان به حساب می آید. اسلام کشتن افراد بی گناه ملکی را جایز نمی شمرد، اما طالبان از کشتار شهروندان بی گناه هیچ ابایی ندارند.
امروز که همه مردم افغانستان طالبان را شناخته و از صلح و همزیستی با آن گروه مأیوس و نا امید شده اند، شرایط فعلی الزام می کند که حداقل تا زمان تأمین امنیت نسبی و حفظ ثبات سیاسی، همه گروه ها، حلقات سیاسی، جامعه مدنی، رسانه ها و اقشار مختلف مردم از طرح مسایل اختلاف برانگیز و مأیوس کننده بپرهیزند و همه بر محور دفاع از جمهوریت و نظام؛ متحدانه و متعهدانه تلاش کنند. اجماع سیاسی و جهت دهی افکار عمومی در راستای دفاع از نظام جمهوری و ارزش ها و دستاوردهای دموکراسی، از مسایل ضروری و حیاتی امروز جامعه ماست که تنها با خودگذری و همکاری همه نیروهای سیاسی، فرهنگی و اجتماعی در پرتو آگاهی و تعهد به منافع ملی، ممکن و میسر می گردد.
نگرش عمومی و موضع جامعه بین المللی، رویکرد سیاسی و امنیتی ما را در سطوح مختلف تقویت می کند. نشست جینوا و ادامه تعهدات جامعه جهانی، دلیل واضح بر حمایت جامعه بین المللی از نظام موجود و سیاست ها و رویکردهای منطقی و انسانی آن است. پس می طلبد که در شرایط این چنینی رهبران سیاسی و طبقات اجتماعی افغانستان با آگاهی و بیداری از این فرصت بهره برده و تلاش کنند تا پایه های جمهوریت را در کشور چنان مستحکم و آسیب ناپذیر سازد که دیگر هیچ کشور و گروهی فکر حاکمیت های استبدادی و انحصاری در افغانستان را نداشته باشد.
ما از تصمیم نمایندگان پارلمان افغانستان به آغاز دوباره روند رأی اعتماد به نامزد وزراء استقبال می کنیم و آن را نشانه بیداری و حس مسؤلیت پذیری آنان در قبال سرنوشت مردم و کشور می دانیم. امیدواریم این همسویی و همکاری در تمام زمینه ها و بخش ها ادامه یابد و حس وطن دوستی و وفاداری به سرنوشت جمعی، ما را از خودخواهی ها و خود محوری ها باز دارد. باید بدانیم که نجات کشور و آینده مردم، به تصمیم ها و رویکردهای امروزما بستگی دارد و نسل آینده در باره رفتارهای امروز ما داوری و قضاوت خواهد کرد.