صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

باز هم انفجار، باز هم ماتم و باز هم صلح!

-

دیروز در آخرین دقایق حضور کودکان در کورس کوثر دانش در غرب کابل انفجار مهیبی رخ داد و دها دانش آموز را به خاک و خون کشید. هیولای خون آشام ترور و وحشت هم چنان سیری ناپذیر و تشنه به خون مردم بی گناه و کودکان معصوم این سرزمین جولان می دهد. کشتارهای دسته جمعی و گروهی مردم در سراسر کشور در روزهای اخیر افزایش یافته است. همین پریروز بود که 9 نفر در جلریز کشته شدند و همین دیروز با 9 نفر در غزنی شهید شدند و این سلسله خونین را متاسفانه پایانی نیست. از تخار تا غور و هلمند و نیمروز و بغلان یکسره ماتم و مصیبت منتشر شده است.  پیش تر از آن ده ها سرباز نیروی امنیتی و ده ها انسان بی گناه دیگر در نقطه نقطه کشور قربانی جهل، نادانی و قساوت شدند.
کابل دیشب بار دیگر در خون غلطید و چون یتیمی بی پناه مضطر مویه می کرد و ناله هایش قلب آسمان را شکافت. کودکان و کتاب ها و دفترهای شان مانند گل های سرخ پرپر شدند و یک بار دیگر انسانیت شرمسار از این عمل شب را سحر کرد. این در حالی است که در آن سوی مرزها سخن های بسیار از صلح و گفتگو و مذاکره و شرط و شروش است. بدون تردید حمله بر یک مرکز آموزشی به نام کوثر دانش کار طالبان است و هیچ گروهی دیگر چنین توانایی را ندارد. شبکه های مرتبط با طالبان همزمان با تشدید جنگ ها و خشونت ها در سراسر افغانستان به این حمله خونین نیز مبادرت ورزیده اند. اکنون این پرسش هم چون پتکی بر فرق همه ما فرود می آید که ما به کدامین سو روان هستیم؟ آینده این سرزمین چه می شود و این همه بدبختی آیا پایانی هست؟
هدف قرار دادن یک مرکز آموزشی و مکتب متعلق به هزاره ها و شیعیان که در آن تنها کودکان بی گناه درس می خوانند و هیچ ربطی به مراکز دولتی ونظامی ندارد، نشانه هایی از افراط گرایی مذهبی و فرقه گرایی در خود دارد که از یک آینده خون بار حکایت می کند. این حادثه نشان می دهد که گروه های تروریستی مرتبط با طالبان به چیزی جز گسترش وحشت و هراس افکنی فکر نمی کنند. آن ها بقای خود را در وحشت بیشتر و ترور افزون تر جستجو می کنند و از این رو متاسفانه باید اذعان کنیم که افغانستان روزهای سخت و تاریکی را در پیش رو دارد. آن چه در دوحه می گذرد اکنون هیچ امیدی را بر نمی انگیزد و هیچ نشانه ای از امید و گشایش در آن دیده نمی شود.
متاسفانه شرکای بین المللی افغانستان هر یک در حال کشیدن خود از این ورطه هستند و هیچ تعهدی به موافقت نامه ها و پیمان نامه های خویش ندارند. ایالات متحده به راحتی طی دو سال گذشته هم پیمان امنیتی  و هم توافقنامه استراتژیک خود را با افغانستان زیر پا کرده است و اکنون با امضای توافقنامه صلح با طالبان یادی از آن ها نمی شود. جهان بار دیگر احتمالا افغانستان را فراموش می کند و ما باید در برابر تروریسم ایستادگی کنیم.
همسایه های افغانستان از هر طرف به دنبال تخریب زیربناهای کشور ما هستند و تحولات منطقه در طی روزهای اخیر نشانه های بدی از مداخلات جدید را افشا می کند. رفت و آمدهای رهبران جهادی به مراکزی که قبلا از آن جا ها حمایت می شده اند و تقلا برای کسب منافع شخصی و گروهی و ضربه زدن به دولت و مردم افغانستان بخشی از توطیه ای است که به تازگی در حال شکل گیری است. این توطیه تازگی ندارد و در گذشته ها نمونه های بسیار دارد و کار بسیاری از گروه های جهادی در گذشته نیز تخریب زیربناها و ضربه زدن به تاسیسات دولتی بوده است و در این زمینه صاحب تجربه هستند.
از تحولات اخیر و هم چنین افزایش شدید خشونت ها از سوی طالبان هم در جبهه های جنگ و هم در شهرها با انجام  حملات تروریستی و انتحاری بر مردم بی گناه به طور واضح عدم پای بندی این گروه به تعهدات خود و نیز بی باوری آن را به صلح نشان می دهد. از این رو روند صلح تبدیل به مضحکه شده و دیگر نتیجه ای برای مردم افغانستان ندارد. اگر کدام نتیجه ای در بر داشته باشد فقط برای طالبان و کسانی است که از این روند و خون مردم افغانستان برای خود کلاهی می سازند تا شاید بتوانند شعارهای انتخاباتی خویش را فربه تر بسازند و به مردم آمریکا بگویند که ما نیروهای خود را از افغانستان خارج ساخته ایم و مشکل این کشور نیز حل گردیده است. وگرنه روند کنونی صلح برای مردم افغانستان جز رنج بیشتر و مصیبت افزون چیزی دیگر در بر نداشته است. پس بهتر آن است که این روند مسخره و مضحک تعطیل گردد و مردم افغانستان برای مقابله با تروریسم بسیج شوند.

دیدگاه شما