دیروز بنا بود به مناسبت بیست و چهارمین سالگرد کشته شدن داکتر نجیب الله آخرین رییس جمهور عصر کمونیست ها در افغانستان محفل گرامی داشت از سوی هواداران وی برگزار شود. قبلا دولت نیز این اجازه را به هواداران داکتر نجیب الله داده بود و مهم تر این که قانون اساسی افغانستان نیز چنین حقی را برای هر شهروند کشور به رسمیت شناخته است و تجمعات قانونی و مسالمت آمیز را از حقوق مسلم شهروندان کشور دانسته است. اما تعدادی از احزاب جهادی با صدور اعلامیه ای با برگزاری این مراسم مخالفت کردند و دیروز عملا عده ای از هواداران حزب اسلامی مانع برگزاری مراسم در تالار لوی جرگه شدند. در غایله ای که دیروز در دروازه تالار جرگه رخ داد طرفداران داکتر نجیب الله و هواداران مجاهدینی که با وی جنگیده بودند با هم زدوخورد کردند و فیرهای هوایی نیز هم از سوی دو طرف و هم از سوی پلیس به منظور پراکنده ساختن آن ها صورت گرفت.
اکنون مهم این نیست که چه کسی و یا کسانی و با چه انگیزه هایی از داکتر نجیب الله پس از گذشت 24 سال از مرگ وی از او تجلیل می کنند. بلکه مهم این است که جلوگیری و بر هم زدن مراسم یادبود از او می تواند سرآغازی برای حرکت های خودسر و غیر قانونی دیگر و هم چنین زیر پا گردد. کسانی که چهل سال است سردمدار خشونت ورزی و جنگ در کشور ما هستند در روز روشن و در پایتخت کشور مانع برگزاری یک مراسم مسالمت آمیز و مدنی شدند.  قربانی شدن یک رفتار مدنی و مسالمت آمیز آن هم در چشم دید رهبری حکومت و با حضور پلیس و ارگان های امنیتی کشور علاوه بر نقض صریح قوانین کشور، به مثابه تایید عملکرد طالبان نیز هست. کسانی که دیروز از برگزاری مراسم داکتر نجیب الله جلوگیری کردند عملا همنوایی خویش را با طالبان اعلان کردند و بر قتل فجیع داکتر نجیب و هزاران انسان دیگر مهر تایید زدند.
چنان که قبلا نیز رییس جمهور به گونه شفاهی با تجلیل از سالروز قتل رییس جمهور پیشین افغانستان موافقت کرده بود و آمادگی های نسبتا بزرگی نیز برای این کار گرفته شده بود، باید این کار صورت می گرفت و نیروهای امنیتی باید تامین امنیت تالار لوی جرگه را به عهده می گرفتند. اما متاسفانه این کار صورت نگرفت و یکی از مهم ترین حقوق شهروندی تعدادی از شهروندان کشور نقض گردید. نقض قوانین و زیر پان نهادن ارزش های مدنی و حقوق شهروندی در شرایطی که گفتگوها در دوحه جریان دارد و طالبان بر این گونه خواست های غیر مشروع خویش پا می فشارند، برای نظام و هم چنین رهبری دولت افغانستان نشانه خوبی نیست.
دولت افغانستان در طول دو دهه گذشته اگر در بسیاری از عرصه ها موفق نبوده است و نارسایی های بسیار در کار آن وجود دارد، اما در عرصه آزادی بیان و تجمعات و آزادی های مدنی موفق بوده است. به عبارت دیگر آزادی بیان و آزادی های مدنی یکی از دستاوردهای مهم دولت و مردم افغانستان در طی دو دهه اخیر بوده است که نباید با هیچ بهانه ای زیر پا شود. کسانی که با ادعای جهاد و مبارزه با شوروی سابق بار دیگر جنگ و خشونت را پیش پای مردم می نهند عملا در جبهه طالب قرار می گیرند و زمینه را برای خشونت های بیشتر از سوی طالبان فراهم می کنند.
داکتر نجیب الله خوب یا بد اکنون به چهره محبوب و مورد ستایش اکثریت قاطع مردم افغانستان تبدیل شده است. کافی است در این روزها سری به شبکه های اجتماعی و یا در کوچه و بازار کشور بزنیم تا متوجه شویم که آیا سران فعلی مجاهدین محبوبیت بیشتر دارند و یا داکتر نجیب الله. بدون تردید میزان محبوبیت داکتر نجیب الله قابل قیاس با رهبران فعلی نیست و هیچ یک از چهره های فعلی نمی تواند از نگاه مردمی با نام رییس جمهور پیشین برابری کند. از این رو مردم افغانستان حق دارند که از چهره محبوب خویش تجلیل کنند و نام وی را زنده نگه دارند و دولت نیز مکلف است تا از این حق پاسداری کند.