تلفات غیر نظامیان یکی از پیامدهای تأسفبار جنگ است. در همه جنگ ها بدون استثنا افراد غیر نظامی کشته و  زخمی می شوند. تلفات افراد ملکی در افغانستان؛ اما غم انگیز‌تر از سایر کشورها است. در افغانستان بیش از بیست گروه تروریستی فعالیت دارند که هیچ ارزشی برای انسان ها و خانواده های آنان قایل نیستند. کشتار افراد ملکی جزؤ پروژه های هراس افگنی و  گسترش ترس در جامعه است. ترس زمانی فراگیر می شود که هیچ کسی احساس امنیت نکند. بر این اساس زن، مرد، پیر، جوان و حتا کودکان نیز عامدانه مورد هدف قرار می گیرند.
تلفات افراد ملکی تنها مربوط به این دوره نمی شود، در زمان جنگ های داخلی هزاران انسان این سر زمین به جرم واهی وابستگی به این گروه و آن گروه و یا حمایت از این و آن کشته و زخمی شدند. آمار میلیونی معلولین جنگی تنها مربوط به نیروهای در حال جنگ نمی شود؛ بسیاری از این افراد در خانه، کوچه، سرک و شهر و بازار عضو بدن شان را از دست داده اند و بسیاری دیگر کشته شدند.
گروه طالبان که خود را مربوط مردم افغانستان می داند نیز برای جلوگیری از کشتار افراد ملکی اقدامی نکرده که هیچ، بلکه کشتن افراد ملکی و سپر قرار دادن آنها را به منظور جلوگیری از پیشروی نیروهای امنیتی و یا تحت فشار قراردادن حکومت، به عنوان یک راهبرد نظامی مورد توجه قرار داده است.
از همین رو افغانستان همه ساله عنوان «پر تلفات ترین کشور برای غیر نظامیان» را از آن خود می کند. به تازگی دفتر هیئت معاونت سازمان ملل متحد در افغانستان یا یوناما باز هم این کشور را ناامن‌ترین کشور برای غیرنظامیان در جهان خوانده است.
این دفتر با نشر گزارش ۶ ماه نخست سال ۲۰۲۰ در بارۀ تلفات غیرنظامیان گفته است که در این مدت ۱۲۸۲ غیرنظامی کشته و ۲۱۷۶ غیرنظامی دیگر زخمی شده‌اند.
درگیری‌های زمینی، حملات انفجاری و انتحاری، مین‌های کنار جاده‌یی و قتل‌های هدفمند خوانده شده اند از دلایل اصلی افزایش تلفات غیر نظامی به حساب می آید.
بیش از هفتاد در صد تلفات غیر نظامیان به طالبان و گروه های تروریستی نسبت داده می شود و طالبان عامل بیشترین تلفات افراد ملکی شناخته شده است. این گروه علیرغم امضای توافقنامه صلح با امریکا و تعهد بر کاهش خشونت ها، بیشترین حملات را در چندماه اخیر انجام داده است. طالبان از مسیرهای میان شهری، مسافران را گروگان می گیرند و تعدادی از آنها را می کشند. طالبان روستاها و قریه ها را مورد حمله قرار می دهند و روستاییان را به اتهام همکاری با دولت و یا ندادن عشر، بی مهابا از بین می برند تا دیگر کسی جرأت مخالفت با آن گروه نداشته باشد.
متأسفانه گزارش سازمان ملل متحد نشان می دهد که چهل فیصد تلفات غیر نظامیان را زنان و کودکان تشکیل می دهند. این تنها بخشی از عواقب ناگوار جنگی است که بیش از چهل سال در افغانستان دوام دارد. مردم افغانستان بیش از چهل سال شاهد مرگ اقارب و اعضای خانواده خود به بیرحمانه ترین شکل ممکن بوده اند.
در سال های اخیر حملات ضد بشری گروه های تروریستی جنبه دینی، مذهبی و قومی به خود گرفته است؛ یعنی وابستگان یک قوم و یا پیروان یک دین و مذهب، صرف به دلایل تعلقات قومی و باورهای دینی و مذهبی شان هدف حملات کور دشمنان قرار می گیرند.
حملات پیوسته و برنامه ریزی شده بر مساجد، معابد، مکاتب، تجمعات مدنی و شفاخانه ها بخشی از استراتژی گروه های تروریستی برای حذف فیزیکی برخی از اقوام و مذاهب در افغانستان است. یکی از مشکلات و نارسایی های گزارش سازمان ملل متحد( یوناما) درگذشته و حال این بوده که موضوع حذف سیستماتیک برخی از اقوام را در گزارش خود نگنجانیده است.
ما همین دیروز شاهد پناهندگی و اخذ تابعیت تعدادی از سیک های مقیم افغانستان در هند بودیم. در دوران جهاد ما شاهد ترک یهودیان افغانستان از این کشور بودیم. امروز افغانستان از وجود شهروندان یهودی خالی شده است. دیروز ما با درد و دریغ کوچ سیک های افغانستان را در کشور هند و قبل از آن در کانادا نظاره کردیم. هزاره ها و شیعه ها کتله های دیگری هستند که در گذشته بارها در معرض نسل کشی و کوچ اجباری قرارگرفته و در آینده نیز ممکن است هدف چنین حمله ها و جنایت‌ها قرار گیرند.
سازمان ملل متحد نباید تعرض عامدانه و سیستماتیک به جان مردم را که صرف به دلیل تعلقات قومی صورت می گیرد و مخالف تمامی ارزش های بشری و معاهدات و کنوانسیون بین المللی است نیز می باشد، نادیده بگیرد. ما از این سازمان انتظار داریم که در آینده به صورت مشخص حمله به کتله های قومی و مذهبی را مورد توجه قرار داده و به گونه‌ی برجسته در گزارش های خود بگنجاند.