صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

نقش طالبان در تأخیر مذاکرات بین الافغانی

-

وزارت خارجه کشور می گوید که دولت افغانستان طی هفته جاری میزبان سه نشست مهم منطقوی، فرا منطقوی و سه جانبه به هدف ایجاد اجماع منطقوی و جهانی درمورد پروسه صلح و مذاکرات بین الافغانی خواهد بود.
سخنگوی وزارت امور خارجه گفته است که نشست نخست به روز دوشنبه هفته جاری از طریق ویدیو کنفرانس بین کشورهای منطقه، همکاران و شرکای ستراتژیک منطقوی دولت افغانستان برگزار میشود.
به گفته او این نشست که در آن روی ایجاد اجماع منطقوی و مذاکرات بین الافغانی صلح بحث می شود
وی می گوید که روز سهشنبه هفته جاری، نشست سهجانبه میان افغانستان، پاکستان و چین به میزبانی افغانستان برگزار میشود و در این نشست  روی همکاریهای امنیتی، اقتصادی و مذاکرات صلح تمرکز خواهد شد.
روز پنجشنبه نیز نشستی میان کشورهای فرامنطقه بهمنظور ایجاد اجماع بینالمللی پیرامون مذاکرات بینالافغانی و روند صلح افغانستان با صحبتهای افتتاحیه رییسجمهور غنی آغاز و به رهبری سرپرست وزارت خارجه ادامه خواهد یافت. در نشست سومی، شرکای عمدهی بینالمللی افغانستان و کشورهایی که در جریان ۱۹ سال گذشته  افغانستان را در بعد امنیتی و اقتصادی حمایت کردهاند، شرکت خواهند کرد.
برگزاری این نشستها برای تقویت اجماع منطقوی و فرامنطقوی در مورد روند صلح و مذاکرات بینالافغانی از اهمیت خاصی برخوردار است. پس از مذاکرات صلح میان امریکا و طالبان این یک ابتکار خوب از سوی دولت افغانستان است که نقش دولت و مردم افغانستان را در مذاکرات صلح و در کل روند سیاسی کشور برجسته می سازد. مذاکرات دوحه به گونه ای به انزوای حکومت از مذاکرات صلح انجامیده بود؛ اما این کنفرانس ها در سطح منطقه ای و بین المللی نقش حکومت را در تحولات کشور دارای اهمیت می سازد.
بر اساس توافق نامه ای صلح که میان ایالات متحده امریکا و طالبان در دهم حوت سال ۱۳۹۸ در شهر دوحه قطر به امضا رسید باید ده روز بعد از امضای این تفاهم نامه مذاکرات بین الافغانی اغاز می شد؛ اما به دلیل اختلافات روی رهایی زندانیان تا کنون این مذاکرات آغاز نشده است. طالبان برای آغاز گفتگوهای صلح بهانه تراشی کرده و با خواست های کلان می خواهد حکومت افغانستان را به چالش بکشاند؛ اما حکومت با آزادی زندانیان طالبان مسیر مذاکرات را هموار کرده و توپ را در میدان طالبان انداخته است. طالبان اکنون از سوی مردم افغانستان و جامعه بین المللی تحت فشار قرار دارد که با تشدید خشونت می خواهند روند مذاکرات را تخریب کنند.
گزارش اخیر پنتاگون به کنگره امریکا برخی از واقعیت های موجود میان طالبان و القاعده را بر ملا کرده و تداوم روابط طالبان و القاعده را تایید کرده است.
پنتاگون در این گزارش خود گفته که طالبان با شاخه جنوب آسیای القاعده ارتباط دارد و شبکه القاعده در آموزش و سازماندهی نیروهای طالبان نقش دارد و این گزارش ها به حیثیت و اعتبار این گروه لطمه وارد می کند.
به همین دلیل مایک پمیو وزیر خارجه امریکا با ملا برادر روی تعهدات طالبان در توافقنامه تاکید کرده و از طالبان خواسته که مطابق توافقنامه عمل کنند. یعنی به نیروهای امریکایی حمله نکنند و رابطه شان را با گروه های تروریستی قطع کنند.
این تب و تلاش های امریکا از یک طرف نشان می دهد که امریکا می خواهد هرچه زود تر زمینه کاهش نیروهایش را از افغانستان فراهم سازد؛ اما از سوی دیگر عقب نشینی امریکا از افغانستان ممکن است پیامدهای زیانباری برای آن کشور داشته باشد که جبرانش در آینده بسیار سنگین تر از حضور نظامیانش در افغانستان تمام شود.  بنابراین دولت ترامپ باید مطمین شود که خطر و تهدیدی در آینده از افغانستان متوجه امریکا نمی شود.
تأخیر در آغاز مذاکرات بین الافغانی به نگرانی های مردم افغانستان و جامعه بین المللی افزوده است. از زمانی که تلاش ها برای آغاز مذاکرات بین الافغانی جدی تر شده است، ناامنی، حملات انتحاری و ترورهای هدفمند و سازمان یافته نیز افزایش پیدا کرده است. به نظر تحلیل گران امکان رابطه میان افزایش خشونت ها و آغاز گفتگوهای صلح می تواند موفقیت این پروسه صلح را با دشواری های زیادی مواجه سازد.
بزرگترین چالش برای شروع مذاکرات، آزادی زندانیان بود که هم اکنون این مشکل حل شده و تعداد زیادی از زندانیان دو طرف آزاد گردیده و تعداد دیگر نیز قرار است در روزهای آینده آزاد شوند. لذا مانع دیگری برای شروع مذاکرات باقی نمانده است؛ اما این که بازهم شروع مذاکرات بین الافغانی با تأخیر مواجه می شود؛ دلیلش این است که گروه طالبان به گفته های شان صادق نیستند؟
اگر گروه طالبان خواهان صلح و گفتگوهای سیاسی است؛ پس چرا برای نشان دادن حسن نیت و ایجاد زمینه های مناسب تر گفتگو و تلاش برای سرعت بخشیدن به این روند، خشونت ها را کاهش نمی دهد؟ چرا آتش بس اعلام نمی کند؟ چرا برای حملات بزرگ نظامی بر مراکز ولسوالی ها و ولایت ها آمادگی می گیرد؟
چنانچه خشونت های چند ماه اخیر در جهت سبوتاژ کردن روند صلح باشد، گروه طالبان در تشدید این خشونت ها بی گمان نقش داشته است و این مسأله صداقت و تعهد آن گروه را در روند صلح زیر سؤال می برد و در نتیجه آغاز مذاکرات سیاسی را نیز در هالهای ابهام قرار می دهد. همه رویدادهای ماه های اخیر این برداشت را تقویت کرده است که این گروه طالبان اند که در مسیر گفتگوهای بین الافغانی سنگ اندازی می کنند و با گسترش خشونت، فرصت را برای مخالفان روند صلح فراهم می کنند.

دیدگاه شما