صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

گردانندگی معیوب روند صلح

-

زلمی خلیلزاد دیروز سه توییت پشتسرهم داشت که در یکی از آنها بهگونه روشن پیروزی رییس جمهور غنی در انتخابات ریاست جمهوری سال 1398 را پذیرفت و بدین ترتیب آب سردی روی دست مخالفان ارگ ریخت. اما به نظر میرسد او مجبور شد این توییتها را پس از آن بنویسد که رییس جمهور غنی از اعلامیه دیشب وزارت خارجه آمریکا و شخص آقای خلیلزاد ابراز نارضایتی شدید کرده بود. سبب ناراحتی شدید رییس جمهور غنی، سرخوردگی افکار عمومی از چگونگی روابط دو کشور و رهبری معیوب روند صلح توسط آقای خلیلزاد و بر اساس نورمهای سیاسی و حقوقی، منطقی است. فرستاده تا کنون روند صلح را به گونهای هدایت کرده است که منافع مردم و دولت افغانستان نادیده گرفته شده است و بیش از آن که مردم افغانستان از این روند نفع ببرد طالبان و گروههای اپوزیسیون حکومت سود برده اند و به نظر میرسد این پالیسی کجدارومریز همچنان ادامه دارد.
واقعیت این است که انتخابات ریاست جمهوری افغانستان پایان یافته است و برنده آن نیز توسط نهادهای قانونی افغانستان و با اکثریت قاطع آرا مشخص شده است. از نگاه حقوقی و بر اساس طرزالعملهای کمیسیونهای انتخاباتی هیچ تردیدی در پیروزی رییس جمهور غنی نیست. به همین خاطر هیچکسی نمیتواند با حمایت از کار کمیسیونهای انتخاباتی بر دولت افغانستان منت بگذارد و یا با عدم حمایت مشروعیت آن را زیر سوال ببرد. این که تیمهای انتخاباتی این قاعده را نمیپذیرند مساله دیگری است. طبیعی است و معمول نیز هست که در همه کشورها، تیمهای شکست خورده بر نتیجه انتخابات اعتراض میکنند و گاهی حتی تمام پروسه را به چالش میکشند. اما اعتراضات و چالشهای احتمالی توسط تیمهای انتخاباتی شکست خورده هیچ تاثیری در نتیجه انتخابات ندارد. به همین خاطر اکنون در افغانستان نیز مساله انتخابات پایان یافته است و پیروز این انتخابات مشخص است. اکنون در مرحلهای قرار داریم که برای افغانستان مساله صلح مهم است و باید به گونه رهبری شود که دیگر مردم و دولت افغانستان در حاشیه قرار نداشته باشند. مهم ترین مساله برای افغانستان و رهبری حکومت افغانستان همین مساله است.
با تاسف باید اذعان کنیم که روند صلح تا کنون دستاورد ملموسی برای افغانستان نداشته است. در روزهای اخیر که گویا هفته کاهش خشونت بوده است و همه به نحوی سعی میکنند خود را راضی نشان دهند، ما شاهد دهها مورد خشونت بوده ایم. رویدادهای خشونتآمیز در روزهای کاهش خشونت و همچنین سخنان سخنگویان طالبان نشان میدهد که این گروه هنوز باور به صلح ندارد و از مطالبات خویش حتی یک گام کوچک عقب ننشسته است.
این گروه اکنون از یک گروه تروریستی و تحت تعقیب به یک گروه سیاسی با خواستهای مشخص سیاسی تبدیل شده است که اعضای آن آزادانه در همه جای دنیا سفر میکنند و از همه امتیازات دیپلماتیک نیز برخوردارند. چشمپوشی بر همه جنایات گروه طالبان یکی از دستاوردهای روند صلح بوده است. کسی نمیتواند قتلعامها و کشتارهای وحشیانه طالبان را فراموش کند و یا نادیده بگیرد. اما در روند کنونی صلح همه آن جنایات ضد بشری به فراموشی سپرده شده است و افکار عمومی نیز به گونهای مدیریت میشود که هیچ حرکت مدنی و دادخواهانه علیه جنایات طالبان صورت نگیرد و کسی هم مسولیت آن جنایات را به عهده نمیگیرد.
از سوی دیگر برخورد دوپهلو و کدخدامنشانه با نظام سیاسی افغانستان سبب شده است که دولت افغانستان نه تنها تضعیف گردد بلکه حتی در حاشیه قرار گرفته است. جستجوی کدخدایان محلی در درون نظام و بها دادن بیش از حد به اپوزیسیون داخل نظام سبب تضعیف بیشتر نظام سیاسی افغانستان شده است. اگر ایالات متحده واقعا به دنبال یک اجماع سراسری و قوی در برابر طالبان است باید در کنار دولت افغانستان به دنبال نهادهای مدنی و کتلههای اجتماعی وسیع زنان، اساتید دانشگاه، انجمنهای فرهنگی و اجتماعی و بازماندگان قربانیان جنگ میرفت. هر بار که آقای خلیلزاد به کابل میآید به دیدار چند چهره سیاسی میرود که هم برای خودش و هم برای مردم افغانستان بیش از حد تکراری شده اند و نمیتوانند بازتابدهنده مطالبات همه اقشار جامعه امروز افغانی باشند و یا از آنها نمایندگی کنند. طبیعی است که رفتن به دنبال اقشار مختلف مردم افغانستان که صدای واقعی مردم را بازتاب میدهند موضع دولت به مثابه نماینده مشروع مردم افغانستان را تقویت میکند. اما رفتن به دنبال کسانی که هیچگاه به مصالح کلان ملی نمیاندیشند و هر بار که بحرانی خلق میگردد تا مرز سقوط نظام پیش میروند، مسلما به ضرر جبهه ضد طالب است.
در مجموع اگر روند صلح به همین شکل که طی یک سال گذشته پیش رفته است ادامه یابد، گره کور بحران افغانستان حل نمیگردد که هیچ بلکه بر ابهامها و پیچیدگیها افزوده خواهد شد. ما نمیخواهیم بر اساس پالیسیهای عمومی که وجود دارد و مصالح کلان مردم افغانستان نگاه منفی به روند صلح داشته باشیم. کسی در این کشور نیست که خواهان صلح نباشد و یا از جنگ و ناامنی آسیب ندیده باشد. اما روندی که اکنون در جریان است متاسفانه معیوب و پر از ابهام است. به همین خاطر این روند نمیتواند ما را به صلح و آرامش برساند.

دیدگاه شما