صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

توانمندی مقابله با کرونا را نداریم

-

دیروز وزیر صحت عامه از آمادگی این وزارت برای مقابله با ویروس کرونا خبر داد. او گفته است که ابتلا به ویروس کرونا به معنای مرگ نیست و از هزاران نفری که در چین تا کنون مبتلا به این ویروس شده اند، تنها 2درصد آنان جان باخته اند. وزیر صحت هم چنین از آمادگی ها برای انتقال 62 نفری سخن گفته است که اکنون در شهر ووهان چین گیر افتاده اند. به گفته وزیر صحت دولت برای انتقال این 62 نفر به افغانستان طیاره چارتر کرده است و در میدان هوایی کابل نیز آمادگی ها برای قرنطین این افراد در نظر گرفته شده است.  واقعیت این است که اگر واقعا چنین تصمیمی گرفته شده باشد که آن افراد به کابل منتقل شوند و این تصمیم عملی گردد، ریسک بزرگی خواهد بود. این عمل اگر واقعا عملی شود به منزله آوردن یک بمب بزرگ و رها کردن آن در میان 35 میلیون جمعیت بی پناه کشور است. همه ما می دانیم که افغانستان در وضعیتی نیست که با بیماری چون کرونا مقابله کند و یا آمادگی برای مقابله با چنین بیماری خطرناکی داشته باشد. درست است که در این زمینه تنها افراد مسلکی و کسانی که در متن نهادهای صحی کشور قرار دارند، می توانند نظر دهند و یک روزنامه نگار نباید به کار آن ها مداخله کند و نظر دهد. اما همه ما کم و بیش به مراکز درمانی و شفاخانه های کشور گذر کرده ایم و تجربه های تلخی از این مراکز داریم.
ناتوانی های ما در بخش صحت و به خصوص در شفاخانه های دولتی هر روزه نقل محافل است و هیچ کسی نمی تواند از عملکرد بخش های صحی دفاع کند. ما نباید به مسایلی که با جان و سلامت شهروندان کشور ارتباط می گیرد، با تساهل و یا احساساتی تصمیم بگیریم. هزاران انسان هم اکنون در سرمای چندین درجه زیر صفر وقتی گذر شان به شفاخانه ها و مراکز درمانی کشور می افتد، حتی از امکانات گرمایشی برخوردار نیستند چه رسد به رسیدگی به بیماری هایی که دامنگیر شان شده است. کافی است یک بار به مراکز درمانی پایتخت کشور سر بزنیم تا بدانیم که امکانات صحی ما چقدر است. بگذریم از این که در شهرهای دوردست و در قریه جات و مراکز درمانی روستایی کشور چه خبر است. تنها با یک گذر چند دقیقه ای به مراکز درمانی از حضور داکتران متخصص در مراکز صحی گرفته تا امکانات گرمایشی، وجود داروهای ضروری، توان و ظرفیت بخش های آزمایشگاهی و عملیاتی و مانند آن برای ما مشخص خواهد شد.
سخنان غرورآفرین وزیر صحت در برابر ویروس کرونا و آمادگی های این وزارت در مقابله با این ویروس از لحاظ سیاسی ممکن است مصرف داشته باشد و اعتماد به نفس ما را بالا ببرد. حتی گاهی چنین اظهارات برای برگرداندن آرامش در میان شهروندان لازم است. ولی همه می دانیم که به لحاظ واقعیت های عینی و ملموس در بخش صحی کشور چنین سخنان و تصمیمات بسیار خطرناک و ریسک آفرین است.  بهترین تصمیم این است که در مقطع کنونی رهبری حکومت و مسولان بخش های سیاسی کشور از جمله وزارت امور خارجه و نیز وزارت صحت در مقابله با ویروس کرونا و به خاطر جلوگیری از شیوع این بیماری در افغانستان باید از دستورالعمل های نهادهای بین المللی جون سازمان صحی جهان پیروی کنند. دستورالعمل اصلی این نهاد بین المللی این است که هیچ کشوری نباید کسانی را که اکنون ساکن شهر ووهان چین است، اجازه ورد به شهرهای خویش را بدهد. طبیعی است که افغانستان نباید از این قاعده مستثنی باشد. حتی کشورهای پیشرفته جهان هنوز دست به این ریسک بزرگ نزده اند. کشوری چون ایالات متحده برای انتقال شهروندان خویش که مقیم ووهان هستند، طیاره چارتر کرده است ولی هنوز عملا به این کار اقدام نکرده است.  به نظر می رسد بهترین کار برای کشوری مثل افغانستان این است که ارتباطات با شهرهایی چون ووهان را به حداقل ممکن برساند و یا به کلی قطع کند. مبادی ورودی و خروجی کشور کنترل گردد و هر گونه رفت و آمد برای تمام شهروندان هر دو کشور باید قطع شود و به شدت زیر نظر قرار گیرد. تنها در این صورت است که می توانیم از سرایت ویروس کرونا به کشور جلوگیری کنیم. بدون تردید اگر یک بار این بیماری در کشور ما شیوع پیدا کند، آن گاه توان مقابله با آن را نخواهیم داشت و باید منتظر معجزه باشیم.
مشکلات شهروندان کشور در شهر ووهان چین قابل درک است و باید به مشکلات آنان رسیدگی شود. وظیفه دولت و به خصوص سفارت افغانستان در چین است که صدای 62 شهروند افغانی مقیم ووهان را بشنوند و برای آنان کاری بکنند. این امر می تواند از طریق رساندن آذوقه به آنان و رسیدگی به مشکلات دیگر شان در همان شهر صورت گیرد. ولی از هر گونه جابجایی و انتقال آنان به جای دیگر خودداری گردد. اگر یک بار به دلیل سهل انگاری و یا تصمیمات خطرآفرین، بیماری کرونا در میان شهروندان کشور در داخل افغانستان شیوع پیدا کرد، باید مسولیت آن را نیز بپذریم و بدانیم که هیچ گونه دلیل و بهانه ای نمی تواند چنین خطری را توجیه کند.

دیدگاه شما