در هفته هاي اخير هواي کابل به شکل بي سابقه اي بسيار بالاتر از مرزهاي خطر قرار گرفت و سلامت شهروندان را با تهديد جدي مواجه کرد. اما خوش بختانه در روزهاي اخير برف به عنوان رحمت و نعمت خداوند به داد شهر کابل و کابليان رسيد و آلودگي ها را هر چند به صورت موقت از بين برد. بارندگي در روزهاي اخير سبب شور و شعف شهروندان گرديد. از شهروندان عادي تا مقامات عالي رتبه کشور عکس هاي برفي گرفتند و در شبکه هاي اجتماعي در معرض تماشاي مخاطبان قرار دادند.
شادي پس از برف باري‌هاي نسبتا شديد روزهاي اخير تنها به خاطر رفع هواي آلوده کابل نبود. بلکه سال‌ها است که کشور ما از خشک‌سالي رنج مي برد و برف‌هاي اخير روزنه اميدوزندگي را در دل شهروندان کشور روشن کرد. از اين جهت نيز بدون شک بارندگي يک نعمت بزرگ و حيات بخش بود. اما آن سوي چهره برف، سياهي مطلق نهفته است و سرماي سوزان منفي 13 درجه کابل تا مغز استخوان‌هاي مردمان بي‌بضاعت و قشر آسيب پذير رسوخ مي‌کند.
کابل شهري است که مصيبت‌هاي پيدا و پنهان آن بيش از هر جاي ديگر است. ناامني از سوي تروريستان و دزدان مسلح، رهزني در روز روشن، چهره فقير و نابسامان شهر و بي‌نظمي و بدقوارگي تنها بخشي از مشکلات اين شهر است. اما چيزهاي ديگري هم هستند که در زير پوست شهر اند و عمدتا از بدور از چشمان مردم و رسانه‌ها و نهادهاي حکومتي قرار دارند.
معتادان به مواد مخدر که از سوي خانواده‌هاي‌شان در بيغوله‌هاي شهر رها شده‌اند، کودکان خياباني و بي‌سرپرت و متکديان بي‌سرپناه تنها بخشي از اقشاري هستند که در شب‌هاي سرد زمستان کابل در زير برف و در فضاي باز زندگي مي‌کنند. علاوه بر اين اقشار، بخشي از مردمان فقير شهر نيستند که در اين شب‌هاي سرد بدون وسايل و امکانات گرمايشي به سر مي‌برند. خانواده‌هاي فقير و تهيدست و بخشي از محصلين مقيم در ليليه‌هاي شخصي از همين گروه هستند. اينان بخش‌هاي عظيمي از ساکنان شهر چند ميليوني کابل را تشکيل مي‌دهند که نه ديده مي‌شوند و نه هيچ نهادي در برابر آن مسوليت مي‌پذيرند. آن سوي چهره سپيد و اميدبخش برف، سياهي و نگون بختي بيشتر در اين زمستان سرد به بار مي‌آورد.
در کشورهاي ديگر نهادهاي مرتبط در هنگام زمستان و در آستانه هر فصل به خصوص فصل زمستان آمادگي مي‌گيرند و تلاش صورت مي‌گيرد که همه شهروندان و ساکنان شهرها تحت پوشش خدمات اوليه قرار گيرند. ارايه خدمات اوليه شهري مثل آب، برق، ترانسپورتيشن، نظافت شهري، انرژي گرمايشي و... بخشي از حقوق شهروندي و جزء لاينفک مکلفيت‌هاي حکومت است. ممکن است در هر جايي از دنيا و در توسعه يافته‌ترين شهرهاي جهان، کارتن خواب ها و بي‌خانمان‌ها به نحوي همين مشکلات را داشته باشند و کساني يافت شوند که در کنار جاده‌ها و پل‌ها مي‌خوابند و خوراک‌شان را از ميان زباله‌ها به دست مي‌آورند. ولي ميزان نفوس کساني که از همه خدمات اوليه شهري محروم‌اند بسي بيشتر از ساکنان برخوردار شهر اند. همه مي‌دانيم که اکثريت ساکنان شهر کابل نه تنها توانايي فراهم کردن وسايل گرمايشي زمستان را ندارند بلکه توانايي تهيه نان خشک را هم ندارند.
در اين ميان دست دولت بيش از هر عرصه ديگر خالي است. واقعيت اين است که ما نهادهايي داريم که مکلف به ارايه خدمات اوليه براي تمام شهروندان هستند. اما اين توانمندي و ظرفيت اين نهادها نيز پايين و در حد صفر است. فقر و تنگ دستي کشور يک امر واضح و براي تمام شهروندان روشن است. کشوري که چهل سال جنگ را پشت سر گذاشته است و در تمام برنامه هاي خود متکي به کمک‌هاي خارجي است، نمي‌تواند به همه مطالبات شهروندان خود پاسخ بگويد.
با تمام مشکلاتي که وجود دارد و حکومت ما نيز بدان ها دچار است، نمي توان بار مسوليت را يک سره از دوش نهادهاي مسول بر داشت و آن ها را تبرئه کرد. بدون شک به همان ميزان که نهادها مشکل دارد، نابساماني و حق کشي و فساد نيز وجود دارد. همان امکانات کمي که در اختيار نهادهاي مسول است نيز به درستي و به گونه عادلانه توزيع نمي گردد.