در روزهای اخیر شاهد کشتار بی رحمانه نیروهای امنیتی در شمال کشور بوده ایم. در آخرین رخداد 27 تن از نیروهای امنیتی کشور متاسفانه جان های خود را در برابر تروریست ها از دست دادند. پیشتر از آن نیز چندین حادثه خونین که عمدتا به تلفات در نیروهای امنیتی انجامیده است بوده ایم.
چند سالی است که جغرافیای جنگ کمی تغییر داشته است و ما شاهد تشدید حملات تروریستی و تشدید جنگ از جمله در شمال کشور هستیم. در نخستین سال های سقوط طالبان و حضور جامعه جهانی در افغانستان، هیولای جنگ و حوادث امنیتی در مناطقی از جنوب و شرق کشور بیشتر جولان می داد. اما به مرور سایه جنگ در بسیاری از مناطق کشور گسترش یافت و این گستردگی در شمال بیشتر از جاهای دیگر بود. شاید نتوان مدعی انتقال جنگ از یک منطقه به منطقه دیگر در خاک افغانستان شد. چنان که این گمانه به عنوان یک اتهام جدی به برخی از مسولان سابق امنیتی همواره وارد می شد. به عنوان مثال مشاور سابق شورای امنیت ملی یکی از متهمان اصلی تغییر جفرافیای جنگ و به نحوی تیوری پرداز این مساله دانسته می شد.
شاید انگیزه‌ها و تلاش‌های پشت‌سر این قضیه وجود داشته است ولی واقعیت این است که جنگ در سال‌های اخیر گسترش یافت و وضع امنیتی افغانستان به وخامت گذاشت. شمال بخشی از خاک افغانستان و یک منطقه استراتژیک در جنگ کنونی کشور به حساب می‌آید و بدون شک جدا از کلیت افغانستان نمی توان آن را به شمار آورد. جنگ در تمام نقاط کشور گسترش یافت و وضعیت امنیتی در هیچ نقطه کشور متاسفانه در سال‌های اخیر خوب نبوده است. به همین خاطر در سراسر کشور در سال‌های اخیر ما هر لحظه شاهد شهادت و قربانی شدن نیروهای امنیتی و هم‌چنین مردم ملکی بوده‌ایم. به عنوان مثال در یکی دو سال اخیر حملات طالبان به طور بی سابقه حتی در امن‌ترین نقاط کشور گسترش یافت و قربانی‌های زیادی را از مردم افغانستان گرفت.
مناطق مرکزی که در طول سال‌های گذشته از چشم تروریسم به دور مانده بود و جنگ مستقیم میان دولت و طالبان در این مناطق وجود نداشت، در یکی دو سال اخیر همواره شاهد حملات خونین و رخدادهای امنیتی در این مناطق بوده‌ایم. برخی از ولایات دیگر که در مرکز کشور واقع هستند از جمله غور، بادغیس و غزنی بخشی از این مناطق جنگی بوده است.
در پنج سال گذشته پلان های مختلفی در مورد افغانستان و تقسیم آن به لحاظ جغرافیایی از سوی تروریسم و حامیان آن‌ها وجود داشته است که خوشبختانه تا هنوز آن پلان‌ها تحقق نیافته است. طی سال‌های اخیر طالبان پلان کرده بودند که حداقل پنج ولایت را سقوط دهند و امارت اسلامی را در این پنج ولایت اعلام کنند و بدین ترتیب وزن خود را در معادلات بعدی قدرت و صلح سنگین تر کنند. دو سال قبل حملات انتحاری در شهرها به موازات تشدید جنگ در جبهه‌های نبرد به یک هیولای آدم خوار تبدیل گردید. همه تلاش ها بر این نکته متمرکز بود که حداقل بخشی از خاک افغانستان در اختیار طالبان قرار گیرد. بلوای فیصدی بالای تحت حاکمیت طالبان از همین نکته بر می خواست. اما خوش بختانه این آرزو تحقق نیافت و دشمن مایوس گردید. به همین خاطر طالبان پلان خود را روی سه یا دو ولایت متمرکز کرد که باز خوش بختانه موفق نگردید. عامل اصلی مقاومت در برابر ماشین جنگی طالب، اراده قوی مقابله با تروریسم و نیز شهامت و شجاعت نیروهای امنیتی افغانستان بوده است. اما نباید فراموش کنیم که هنوز چنین پلان‌هایی در ذهنیت طالبان و حامیان آن ها وجود دارد و از بین نرفته است.
شمال کشور ما بخشی از نقطه استراتژیک نه تنها برای افغانستان بلکه برای قدرت‌های منطقه‌ای است. از این رو هر گونه حادثه امنیتی و تشدید جنگ در شمال کشور باید مسولان امنیتی را از خواب بیدار کند. کشتار نیروهای امنیتی و قتل دسته جمعی آنان توسط دشمن نمی تواند بدون غفلت مسولین و رهبری نیروهای امنیتی صورت گیرد. نیروهای امنیتی افغانستان اکنون همان‌گونه که با جان فشانی از کلیت نظام و تمامیت ارضی کشور دفاع می کنند، توانمندی دفاع از خویش را نیز دارند. به شرط این که مدیریت درست صورت گیرد و حفره‌های خطر شناسایی و در موقع لزوم از بین برده شود. بنابراین تشدید حملات دشمن در شمال کشور هم به دلیل استراتژیک بودن این نقطه و هم به خاطر جلوگیری از گسترش جنگ و هم به خاطر حفاظت از جان نیروهای امنیتی کشور شمال را جدی بگیریم. شاید نتوان مانع جنگ شد ولی می توان تدابیر قاطع تر اتخاذ کرد که دیگر نیروهای امنیتی کشور به طور دسته جمعی قربانی نشوند.