طالبان در حقیقت یک گروه تروریستی است. ماهیت این گروه با خون، کشتار و جنایت عجین شده است. نزدیک به دو دهه است که این گروه به صورت مستمر و دوامدار اعمال جنایی و ضد بشری را  مرتکب شده و تمام قوانین بین المللی و دستورات اسلامی را زیرپا گذاشته است.
با نزدیک شدن زمان انتخابات، این گروه تلاش کرد تا مردم و حکومت افغانستان را مجبور کند که انتخابات را لغو کند؛ گرم کردن فضای مذاکرات صلح و پیش رفتن تا امضای توافقنامه با امریکا و تشدید حملات انتحاری و عملیات تهاجمی در ولایات و راه اندازی تبلیغات وسیع در داخل کشور به نفع صلح و امنیت، بخشی از سناریوی بود که گروه طالبان با همکاری حامیان خارجی شان در کشور ساخته بودند.
تا دوهفته قبل تنها حکومت از برگزاری انتخابات دفاع می کرد و آن را برای آوردن صلح واقعی و تأمین منافع جمعی ضروری می دانست؛ اما بسیاری از سیاستمداران با سفر به مسکو و حمایت از روند صلح، برگزاری انتخابات را در افکار عمومی با شک و ترید مواجه کردند.
طالبان می خواست با لغو انتخابات زمینه را برای تشکیل حکومت مؤقت فراهم سازد، تا در آینده این گروه با یک حکومت مشروع و قانونی طرف نباشد، بلکه طرف مذاکره حکومت ضعیف و بی برنامه‌ای باشد که در فرایند مذاکرات به آسانی بتواند خواست های خود را بر آن تحمیل کند.
اکنون که پروسه صلح متوقف شده بازهم طالبان می خواهد افغانستان را به بحران بکشاند و مردم و جامعه جهانی را مجبور سازد که به پروسه ناقص صلح باز گردد. این تلاش های طالبان زمانی شدت می گیرد که عناصر داخلی به گونه های مختلف از داعیه این گروه حمایت می کنند.
با آن که اکنون حکومت و جامعه جهانی به صورت مشترک تصمیم بر برگزاری انتخابات گرفته اند، اما طالبان با حملات انتحاری، گروگانگیری و کشتار مردم بی گناه سعی می کنند، تا مردم را از شرکت در انتخابات باز دارند. حملات دیروز طالبان بر ولایت های پروان و کابل نشانه این است که گروه طالبان به هیچ ارزش اسلامی و انسانی پایبندی ندارند و به راحتی دست به کشتار مردم بی گناه می زنند. در حمله طالبان بر ولایت پروان متأسفانه بیش از 26 نفر کشته و حدود پنجاه نفر زخمی شدند؛ در حمله انتحاری کابل نیز بیش از 22 نفر کشته و 42 نفر زخمی شده اند. این افراد اغلب غیر نظامی بودند.
آن دسته افرادی که تأکید می کنند که گروه طالبان تغییر کرده اند و طالبان امروز طالبان دیروز نیستند و این طالبان شیک می پوشند و در برابر تلویزیون می ایستند و از عکاس و خبرنگار فرار نمی کنند و به ارزش های مدرن احترام می گذارند؛ چگونه می توانند این جنایات طالبان را توجیه کنند.
تا هنوز حتا در یک مورد گروه طالبان نشان نداده که رفتار واندیشه شان نسبت به دهه هفتاد تغییر کرده باشد. همانطوری که در گذشته طالبان به حیات انسان ارزش قایل نمی شدند و حقوق زنان را به رسمیت نمی شناختند و انتخابات را نمی پذیرفتند، امروز نیز طالبان با همان افکار و اندیشه تاریک و رفتار خشن و غیر انسانی جان مردم بی گناه را خیلی راحت به خطر می اندازند و مسافران بی گناه را سر می برند. این جنایات در هیچ منطقی قابل پذیرش نیست و هیچ انسانی نمی تواند در برابر آن سکوت کند و بر عاملان آنها نفرین نفرستد.
این حملات بیانگر آن است که طالبان در افغانستان تنها و تنها خواب امارت را می بینند و به کمتر از امارت راضی نیستند. متأسفانه موضع گیری های ضعیف، ناشیانه و محافظه کارانه تعدادی از رهبران احزاب و گروه ها، بیشتر این گروه را به حاکمیت سیاه امارت امیدوار ساخته است. اگر رهبران و نخبگان سیاسی ما همگام و همصدا با مردم افغانستان در برابر جنایت ها و کشتارهای بیرحمانه طالبان می ایستادند، امروز طالبان کمتر جرأت می کردند که چنین بی مهابا حیات مردم افغانستان را در معرض تهدید قرار دهند.
با همه این دشواری های سیاسی، اما طالبان باید متوجه باشند که خواست مردم افغانستان تحکیم ارزش های انسانی در افغانستان است. امارت از نظر مردم، یادآور روزهای تلخ و روزگار تاریکی است که افغانستان به جهنم سوزان و کشنده تبدیل شده بود. مردم حالا می خواهند در سایه دموکراسی آرامش، امنیت و رفاه را تجربه کنند و هرگز به عقب بر نگردد.