صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ترامپ و ابهامات توافقنامه صلح

-

توافقنامه صلح میان امریکا و طالبان با مخالفت های زیادی در داخل امریکا مواجه شده است. 9 مقام پیشین امریکا در افغانستان طی اعلامیه مشترکی خروج نیروهای امریکا از افغانستان را سر آغاز جنگ های داخلی دانستند. رایان کراکر این توافقنامه را بسیار خطرناک و زیانبار توصیف کرد و جمیز کننگهم نماینده پیشین ایالات متحده امریکا برای افغانستان گفته مسوده توافقنامه شرایط را برای صلح به وجود نمی آورد. آنان تأکید کردند که خروج نیروهای امریکا از افغانستان پیش از رسیدن به توافق صلح واقعی با طالبان، این کشور را با یک جنگ داخلی تمام عیار روبرو می سازد.
برخی منابع هم نقل کردند که مایک پمپئو راضی به امضای توافقنامه صلح امریکا با طالبان نیست؛ اما او دیروز گفت که امریکا می خواهد توافقنامه را امضا کند؛ اما این کشور حاضر نیست پای هر توافقنامه بی اساس و مسخرهای را امضا کند. در همین حال مارک اسپر، وزیر دفاع آمریکا گفته با آنکه کشورش تلاش دارد به یک توافق سیاسی با گروه طالبان دست یابد؛ ولی این تلاشها به این معنی نیست که آمریکا به "هرنوع معامله" با طالبان تن دهد.
او گفت: "میخواهیم مطمین شویم به یک توافق مطلوب دست مییابیم. توافقی که دست کم امنیت کشورها و مسیر روشنتری را برای مردم افغانستان تضمین کند." کمیسیون روابط خارجی مجلس امریکا نیز از زلمی خلیلزاد خواسته است که با حضور در این مجلس نسبت به مواد توافقنامه توضیح دهد.
ارگ ریاست جمهوری نیز نسبت به پیامدهای این توافقنامه اظهار نگرانی کرده و خواهان توضیح ایالات متحده امریکا در مورد توافقنامه شده است. معاون دوم رییس جمهور نیز در برابر این توافقنامه واکنش نشان داده و کاربرد امارت اسلامی برای طالبان را توجیه ناپذیر خوانده است. گروه کاری شبکه جامعه مدنی نیز از دستاوردهای دو دهه گذشته ابراز نگرانی کرده و خواهان حفظ این دستاوردها در افغانستان گردیده است.
این مخالفت ها در حالی صورت می گیرد که زلمی خلیلزاد بار دگر در دوحه رفته و با نمایندگان طالبان و مقامات قطر در مورد جزییات توافقنامه بحث و گفتگو کرده است.
این توافقنامه از چند جهت اشکال دارد:
1- مفاد توافقنامه به گونهای تنظیم شده است که در آن خواست طالبان بیشتر مدنظر گرفته شده است. مسوده توافقنامه این ذهنیت را برای طالبان به وجود می آورد که آنها از طریق نظامی توانسته، امریکا و جامعه جهانی را مجبور به ترک افغانستان کند.
2- تعبیر "امارت اسلامی" برای گروه طالبان در متن توافقنامه، یادآور مهمترین خواست طالبان است. این تعبیر می رساند که امارت اسلامی خط قرمز طالبان است و این گروه هرگز از این خواست چشم پوشی نخواهد کرد.
3- در این مذاکرات به صورت کلی حکومت افغانستان به حاشیه رانده شده بود و متن توافقنامه نیز در اختیار حکومت قرار داده نشد. این مسأله خود بخود به احساس غرور و برتری گروه طالبان در پشت میز مذاکرات صلح بین الافغانی می انجامد.
4- در توافقنامه از ضمانت امنیتی طالبان تنها در مورد امریکا و متحدانش نام برده شده است و هیچ اشارهای به امنیت افغانستان پس از خروج نیروهای بین المللی نشده است.
5- در توافقنامه در مورد آتش بس سراسری چیزی گفته نشده است. پس از امضای توافقنامه تنها آتش بس میان نیروهای امریکا و طالبان پیش بینی شده است. پس سرنوشت جنگ پس از توافقنامه کاملا معلوم است. تشدید جنگ، خونریزی، جنایت و افزایش حملات انتحاری.
6-             در توافقنامه توضیح داده نشده که بعد از خروج نیروهای خارجی از افغانستان، چه حکومتی اداره این کشور را به عهده خواهد گرفت؟ حکومت انتخابی یا حکومت انتقالی یا...
بنابراین در متن توافقنامه تنها منافع امریکا و خروج نیروهایش از افغانستان لحاظ گردیده و کمترین توجهی به خواست حکومت و مردم افغانستان نشده و از پیامدهای زیانبار آن برای کشور با سکوت و اغماض گذشته است.
مردم افغانستان از این توافقنامه رضایت ندارند و از امریکا هم می خواهند که به دلیل زمینه سازی خروج زود هنگام نیروهایش از افغانستان، آینده و سرنوشت این مردم را به قمار نزند.
در حال حاضر تمام امیدها به تدبیر و ابتکار حکومت افغانستان بر می گردد. حکومت به عنوان تمثیل کننده اراده مردم باید از منافع علیای کشور در برابر تروریستان و حامیان شان حراست کرده و اجازه ندهد که این کشور باردگر عرصه تاخت و تاز گروه های دهشت افگن گردد.
جای تأسف اما اینجا است که برخی حلقات سیاسی و رهبران احزاب و تکت های انتخاباتی بدون توجه به منافع مردم و پیامدهای توافقنامه صلح، ناخوانده شعار صلح را برجسته کرده و حکومت را متهم می کند که با تأکید بر انتخابات روند صلح را آسیب می رساند.

دیدگاه شما