این روزها از یک طرف حکومت و مردم افغانستان برای برگزاری با شکوه تر جشن استقلال آمادگی می گیرند و از طرف دیگر با پیشرفت هایی که در مذاکرات صلح میان امریکا و طالبان صورت گرفته، بار دیگر زمزمه های صلح از زبان برخی سیاستگران ما بلند می شود و این ذهنیت را در جامعه ترویج می کند که چنانچه مسأله صلح جدی شود، انتخابات به تأخیر می افتد. ایجاد شک و تردید در مورد برگزاری انتخابات بیشتر از سوی کسانی طرح می شود که برای خودشان شانسی برای پیروزی در انتخابات نمی بینند. این دسته از ابتدا حکومت را به تعلل در برگزاری انتخابات متهم می کردند، بعد که حکومت و کمیسیون انتخابات روی برگزاری انتخابات تأکید کردند و جدول زمانبندی انتخابات را اعلان کردند، دوباره حکومت را به دخالت در امور انتخابات و مهندسی کردن آن متهم ساختند و حالا مسأله صلح احتمالی و زمانبر را چنان  برجسته می کنند که گویا همه چیز روبراه است و لذا نیازی به انتخابات نیست و باید پروسه صلح به پیش برده شود.
قرار است توافق‌نامه‌ی صلح میان امریکا و طالبان تا نوزدهم آگست (۲۸ اسد، روز استقلال افغانستان) امضا شود. ترمپ رییس‌جمهور امریکا نیز برای بررسی طرح صلح امریکا با طالبان با مشاوران ارشد امنیت ملی‌اش دیدار می کند. زلمی خلیل‌زاد، نماینده‌ی ویژه‌ی وزارت خارجه‌ی امریکا برای صلح افغانستان، تا کنون هشت بار با نمایندگان طالبان مذاکره کرده است.
دور هشتم گفت‌وگوهای صلح میان آقای خلیل‌زاد و نمایندگان گروه طالبان به تاریخ دوازدهم اسد در دوحه، پایتخت قطر آغاز و به تاریخ بیست‌ویکم اسد پایان یافت.
تضمین در مبارزه با تروریزم، خروج نیروها، شرکت در دیالوگ و مذاکرات بین‌الافغانی و آتش‌بس جامع و دایمی از چهار موضوع اساسی مورد بحث در این دور مذاکرات بوده است.
در حالی که پروسه انتخابات با شور و هیجان جریان دارد و کاندیدان ریاست جمهوری همه روزه کمپاین انتخاباتی برگزار می کنند، سخن گفتن از تأخیر انتخابات نوعی نفهمی و تضاد رفتاری نامزدان ریاست جمهوری را نشان می دهد. از سوی دیگر مسأله صلح زمانی برای مردم ما اهمیت پیدا می کند که اقشار و طبقات مردم رسما در آن پروسه شامل باشند و خواست های شان در نظر گرفته شوند، صلحی که از سوی کشورهای خارجی راه اندازی و بر مردم افغانستان تحمیل شود، نه تنها صلح نیست که آغازی برای شروع دخالت های بیشتر کشورهای خارجی در امور داخلی کشور و مهندسی کردن امورات سیاسی و امنیتی به نفع خودشان می باشد. این صلح هیچگاه خواست مردم نیست. مردم صلح پایدار و با عزت می خواهند، صلحی که برای آنها استقلال، آزادی و امنیت بیاورند.
به همین دلیل حکومت و مردم باید بیش از پیش بر اهمیت انتخابات تأکید کنند و برگزاری آن را یک اصل خدشه ناپذیر بدانند و در عین حال از پروسه صلح نیز استقبال کنند. جشن استقلال در واقع نشانه این است که ما مردم افغانستان در صد سالگی استرداد استقلال افغانستان هنوز هم از استقلال واقعی برخوردار نیستیم. لذا ما می خواهیم مستقل باشیم و زندگی با عزت داشته باشیم و از آزادی، برابری، عدالت وحقوق شهروندی دفاع کنیم و جلو دخالت های نامشروع کشورهای خارجی و خیانت های عناصر نفاق افگن و تفرقه انداز داخلی را بگیریم. برگزاری جشن امسال همزمان با انتخابات و گفتگوهای صلح، پیام های مهم و واضح برای مخالفان و کشورهای منطقه دارد.
از همینرو برگزاری جشن استقلال امسال برای مردم افغانستان از اهمیت خاص برخوردار می باشد. در این روز از یک طرف فرصت های گذشته و کاستی ها و نقص های آن به بررسی گرفته می شود و عوامل داخلی و خارجی وابستگی و عقب مانی افغانستان مورد ارزیابی قرار می گیرد و از سوی دیگر خواسته های مردم در زمان فعلی و چشم انداز کشور در سال های آینده به تصویر کشیده می شود. تا عوامل درونی و بیرونی جنگ، ناامنی و ترویج خشونت و تضعیف استقلال بدانند که مردم افغانستان به این درک و شعور سیاسی رسیده اند که منافع ملی خود را درست تشخیص دهند و سیاست های مداخله جویانه و نفاق افگنانه دشمنان را شناسایی نمایند.