در هفته های اخیر جریان صلح خواهی در کشور شتاب بیشتر گرفته است. در یک طرف گروه طالبان قرار دارد با همان مدعیات همیشگی و در سوی دیگر جریان های سیاسی مختلفی قرار دارند که هر کدام تنها به فکر جایگاه و منافع شخصی خویش هستند. در طرف سوم البته کشورهایی قرار دارند که هر کدام به نحوی تا کنون از گل الود شدن اوضاع افغانستان ماهی مقصود را گرفته اند. در راس این کشورها ایالات متحده قرار دارد. طرف چهارم که باید تنها طرف اصلی پروسه صلح باشد، دولت و مردم افغانستان است که تا کنون به هر دلیلی در مذاکرات طالبان حضور نداشته اند. دولت افغانستان به موازات رخدادهای مربوط به صلح به صورت شبانه روز در حال مبارزه با تروریسم طالبانی بوده است و مردم همواره در معرض حملات خونین طالبان قرار داشته اند. آخرین مورد از حمله کور و تروریستی طالبان دیروز بر ساختمان وزارت مخابرات بود. اکنون با توجه به گفتگوهای بیهوده صلح و رخدادهای امنیتی در سراسر کشور، چند نکته حایز اهمیت است که باید به طور جدی از سوی دولت افغانستان مورد توجه قرار گیرد:
یک. طالبان تا کنون نشان داده است که در هیچ حرف خود صادق نیست و تنها راه مواجهه درست با این گروه تروریستی مبارزه در میدان های نبرد است. طالبان البته کتمان هم نمی کنند و علنی خواست های خویش را اعلان کرده اند. اما برخی از جناح های سیاسی تنها با یک نشست در مسکو چنان مرعوب طالبان شده اند که حتی تا مرز گفتگو در باره بود و نبود قانون اساسی و نوع نظام سیاسی نیز پیش رفته اند. گروه طالبان با مشوره حامیان بین المللی خود و البته به یمن شیفتگی تعدادی از چهره های سیاسی کشور، در عرصه دیپلماتیک یک چهره قابل اعتنا از خود ساخته است؛ اما در عرصه های واقعی در حال کشتار مردم افغانستان است. حمله بر وزارت مخابرات بدون شک کار این گروه است و هیچ گروه تروریستی دیگر توان و تجربه چنین حمله تروریستی را ندارد. بنابراین امید می رود که همه جناح های سیاسی حالا فهمیده باشند که صدای صلح خواهی طالبان تنها یک دام و یک فریب است.
دو. حامیان بین المللی و نیز همدلان داخلی طالبان باید از چندین سال قتل و کشتار مردم توسط طالبان درس گرفته باشند و دست از حمایت این گروه تروریستی بردارند. اگر آن ها خواهان صلح در افغانستان هستند، تنها راه صلح همین است. کسانی که به دنبال بدست آوردن جایگاه و اقتدار خویش در میان مردم افغانستان هستند، باید بدانند که این خواست از مجرای حمایت طالبان هرگز به دست نمی آید. بلکه تنها راه بدست آوردن قدرت میکانیزم های موجود است. ما در استانه انتخابات ریاست جمهوری قرار داریم و تقریبا همه جناح ها در این انتخابات کاندیدا دارند. بهترین شیوه آن است که در میدان رقابت دموکراتیک جایگاه خویش را تثبیت کنند.
سه. باور به نیروهای امنیتی و بازوان توانمند دولت و حامیان اصلی مردم افغانستان تنها راه غلبه بر جنگ و خشونت است. دیروز در حمله بر وزارت مخابرات نیروهای امنیتی کشور یک بار دیگر توانمندی و ظرفیت خویش را نشان دادند. این حمله سنگین و حساب شده دشمن توسط نیروهای امنیتی کشور به خوبی دفع گردید و مایه امیدواری های زیادی در میان مردم گردید. متاسفانه در این حمله تعدادی از هموطنان بی گناه و نیز تعدادی از نیروهای شجاع امنیتی ما نیز به شهادت رسیدند. اما با توجه به منطقه پر ازدحام و اداره بزرگ و پر جمعیت وزارت مخابرات، کار نیروهای امنیتی کشور ستودنی و قابل ستایش است. حمله دیروز از هر جهت برای مردم افغانستان درس بزرگی بود. هم از این جهت که طالبان هرگز قابل اعتماد نیستند و هم از این جهت که نیروهای امنیتی کشور توان مقابله با تروریست ها را دارند.
چهار. وقایع و حوادث امنیتی که توسط گروه های هراس افکن به وجود می آید و هم چنین برخورد تحقیر آمیز قطر نسبت به مردم افغانستان درس بزرگی برای همه مردم افغانستان به خصوص سیاسیون و جناح های سیاسی باید باشد تا در برابر دشمن مشترک متحدانه بایستند و بر اختلافات داخلی فایق آیند. لغو سفر هیات شرکت کننده در کنفرانس قطر به دلیل هماهنگی های نابجای برخی از چهره های سیاسی با دولت قطر و طالبان در زمینه تشکیل یک گروپ سوم در کنفرانس نشان می دهد که کسانی همواره در پشت پرده در تلاش هستند که مردم و دولت افغانستان را دور بزنند و در زمانی که روزنه ای در مسیر صلح به وجود می آید، آن را به بیراهه بکشانند. تنها راه چاره در برابر چنین حرکت های مشکوک یک پارچگی و وحدت نظر در برابر دشمن مشترک است.