بر اساس آخرین اخبار به بیرون درز کرده از کمیسیون انتخابات، انتخابات ریاست جمهوری از آن چه که قبلا توسط این کمیسیون اعلان شده بود، به تاخیر می افتد. گفته شده است که به زودی زمان دقیق برگزاری انتخابات و مدت تاخیر اعلان می گردد؛ اما این تاخیر بدون تردید به خاطر عدم آمادگی های کمیسیون انتخابات و فقدان ظرفیت های لازم برای برگزاری یک انتخابات قابل قبول است. یک احتمال دیگر هم در این روزها در محافل سیاسی مطرح است که ممکن است انتخابات به خاطر طرح صلح نماینده خاص ایالات متحده امریکا با طالبان به تاخیر بیفتد. آن چه فعلا در حکومت افغانستان مطرح است و کمیسیون نیز مجبور است که آن را مد نظر بگیرد این است که انتخابات نه به خاطر خواست های دیگران ولو آن که آن دیگران ایالات متحده امریکا باشد، بلکه به خاطر عدم آمادگی های کمیسیون و هم چنین ضرورت برخی اصلاحات در کمیسیون های انتخاباتی به تاخیر می افتد.
واقعیت این است که کمیسیون انتخابات هم نیاز به اصلاحات جدی تر دارد و هم به ارتقای ظرفیت های موجود خود. انتخابات پارلمانی و رسوایی هایی که در این انتخابات صورت گرفت نشان داد که هنوز ظرفیت برگزاری انتخابات مهم ریاست جمهوری در این کمیسیون ها موجود نیست. اکنون هم حکومت و هم کمیسیون انتخابات مانده است که با انتخابات پارلمانی در حوزه کابل چه باید بکند و چه تصمیمی در مورد آن بگیرد. لغو انتخابات هم دلایل محکم و قوی دارد و از سوی دیگر هزینه های سنگین نیز برای نظام نوپای افغانستان برای آن متصور است؛ به همین خاطر اکنون تصمیم در مورد آن بسیار دشوار است.
هم چنین چالش های به وجود آمده در انتخابات پارلمانی بیانگر آن است که فقدان ظرفیت های لازم کمیسیون های انتخاباتی تنها با انجام اصلاحات جدی تر امکان پذیر است. اصلاحاتی که پس از انتخابات ریاست جمهوری سال 2014 به وجود آمد تحت فشار دو تیم تشکیل دهنده حکومت وحدت ملی به وجود آمد. اکنون نیاز است که یک بار دیگر هم در قوانین و طرزالعمل ها و هم در بخش منابع بشری این دو کمیسیون تجدید نظر جدی صورت گیرد. طبیعی است که انجام اصلاحات و ارتقای ظرفیت کمیسیون های انتخاباتی در این مدت کم باقی مانده تا 31 حمل سال 1398 ممکن نیست. به همین خاطر زمان کافی برای آوردن اصلاحات لازم در کمیسیون های انتخاباتی نیازمند تاخیر در زمان برگزاری انتخابات است. بنابراین از این جهت تصمیم کمیسیون انتخابات مبنی بر تاخیر سه ماهه انتخابات تا حدی موجه است. باید یادآور شد که این توجیه پذیری تنها از روی اضطرار و ناگزیری های موجود است؛ وگرنه حتی تاخیر در یک زمان بسیار کم هم مخالف قوانین و مصالح کلان کشور  است.
آن چه گاهی در محافل سیاسی مطرح می شود که ممکن است انتخابات ریاست جمهوری به خاطر پروسه صلح با طالبان و مشارکت دادن این گروه در روندهای سیاسی کشور به تاخیر بیفتد، تنها یک تصور باطل و البته مخالف با منافع مردم افغانستان است. دامن زدن به چنین شایعات و تصورات، ساخته و پرداخته کسانی است که سال ها است از بی قانونی و فقدان یک سیستم کارآمد و قانونمند سود برده اند. طبیعی است که خیلی ها از آمدن طالبان و انارشیسم محتمل پساطالبانیزه شدن افغانستان سود خواهند برد. چنین کسانی هم در صفوف طالبان هستند و هم در درون نظام افغانستان. اما مسلم است که هرگونه تاخیر به خاطر مشارکت دادن طالبان در روندهای سیاسی کشور و یا به بهانه فرجام پروسه صلح، ضربه سنگینی بر دستاوردهایی است که طی سال های متمادی به دست آمده است.
انتخابات و روندهای دموکراتیک موجود در افغانستان، ولو ضعیف و دارای نواقص، از مهم ترین دستاوردهای سال های اخیر مردم افغانستان هستند که هیچ بدیلی ندارند. اگر برای ارزش های جدید و هم چنین دستاوردهای مردم افغانستان در نتیجه سال ها مبارزه و قربانی دادن، لیستی ارایه کنیم، بدون شک انتخابات در راس این ارزش ها و دستاوردها قرار خواهد داشت. بنابراین انتخابات به عنوان تنها راه برای رفتن به آینده بهتر و تنها قاعده تعامل قدرت برای امروز و آینده کشور است که هیچ گزینه بدیلی ندارد. به همین خاطر می توان از انتخابات به عنوان خط سرخ آرمان ها و دستاوردهای مردم افغانستان و ارزش های جدید یاد کرد که هرگز معامله پذیر نبوده و نباید وجه المصالحه قرار گیرد.