حکومت افغانستان و ایالات متحده آمریکا اخیرا تصمیم گرفته اند که در پروسه صلح افغانستان تجدید نظر کنند و آن را سرعت ببخشند. ایالات متحده در این راستا اقدامات جدی و محسوس را روی دست گرفته است. حضور و فعالیت زلمی خلیلزاد بعنوان نماینده ویژه آمریکا برای انجام مأموریت پایان جنگ در افغانستان، نشان دهنده این امر می باشد. اکنون دور سوم سفرهای خلیلزاد برای پیگیری پروسه صلح افغانستان در کشور های منطقه آغاز شده است. به نظر می رسد که زلمی خلیلزاد بعنوان نماینده ویژه آمریکا عزم کرده است که پایان جنگ در افغانستان با تلاش و نام او به پایان برسد و ثبت تاریخ شود. او از همان ابتدا با اعتماد به نفس تمام از حکومت افغانستان درخواست کرد که نمایندگان با صلاحیت خود را برای انجام گفتگوهای صلح با گروه طالبان تعیین کند. حکومت افغانستان مانند همیشه از ادامه گفتگوهای صلح  استقبال کرد و حمایت خود را از مأموریت زلمی خلیلزاد اعلام داشت.
زلمی خلیلزاد از گروه طالبان نیز درخواست کردکه نمایندگان با صلاحیت خود را برای انجام گفتگوهای صلح برای رسیدن به یک توافق ماندگار با حکومت افغانستان تعیین کنند.
از شواهد این گونه پیداست که خلیلزاد در دیدار قبلی خود بابرخی کشورهای عربی و پاکستان در مورد گفتگوهای صلح و فشار آنان برطالبان برای حاضر شدن در گفتگوهای صلح با حکومت افغانستان، نسبتا امیدوار به نظر می رسد. از دیگر جانب به تجربۀآقای خلیلزاد در ارتباط با سیاست داخلی افغانستان و کشور های منطقه و ذی نفوذ در قضایای افغانستان نیز شکی وجود ندارد. اما این واقعیت را هم نباید نادیده گرفت که بازیگران سیاسی و فضای سیاسی در افغانستان و نیز سیاست های منطقه نسبت به زمان مأموریت آقای خلیلزاد در اول دهه هشتاد شمسی خیلی تفاوت کرده است. اگر خلیلزاد با اتکاء به همان رویکرد و برداشت وارد صحنه شده باشد، شاید به پیچیدگی های روبرو شود که نتوانند مأموریت خود را آن گونه که انتظار می رود در زمان مورد انتظار به پایان برساند.
حکومت افغانستان نیز از چند مدتی است که برای پیگیری پروسه صلح بیش از گذشته فعال شده است و گام های جدی را در این راستا برداشته است. رئیس جمهور اشرف غنی در کنفرانس بین المللی ژنیو نقشه راه صلح افغانستان را برای جامعه جهانی تشریح کرد و حمایت آنان را به دست آورد. رئیس جمهور هم اینک در کنار شورای عالی صلح، بورد های مشورتی صلح را ایجادکرده و لیست نمایندگان حکومت را برای مذاکره با طالبان منتشر کرده است. تعیین نمایندگان مشخص حکومت برای مذاکره با طالبان خواسته ی بود که زلمی خلیل زاد نیز چندی قبل آن را از حکومت درخواست کرده بود.
با این همه نباید نادیده پنداشت که آنچه که برتسریع روند گفتگو های صلح و دستیابی به صلح پایدار در افغانستان کمک می کند، فشار مستقیم و تأثیر گذار آمریکا برپاکستان می باشد تا پاکستان را وادار کند که در رویکردسیاسی خود نسبت به افغانستان تجدید نظر کند. اگر به رویکرد سیاسی پاکستان در قبال افغانستان تجدید نظر نشود، پاکستان می تواند در یک بازی سیاسی طالبان را کنار بگذارد و خشونت را از یک کانال دیگر در افغانستان ادامه بدهد.
به نظر می رسد که ایالات متحده آمریکا نیز بیشتر به همین نقطه متمرکز شده است. رئیس جمهور آمریکا از سال گذشته تاکنون برای پیگیری پروسه صلح و فشار آوردن به گروه طالبان برای حضور در این پروسه، به پاکستان فشار آورده است. به نقل ازمقامات پاکستان، در روز های اخیرآقای ترامپ به عمران خان مستقیما نامه نگاشته است و از دولت پاکستان خواسته که برای حضور سران طالبان درمیز مذاکره صلح، اقدامات عملی و جدی را ازخود نشان بدهد. سرمنشی ناتو نیز گفته است که ناتو در افغانستان می ماند تا تروریزم را اجازه رشد در افغانستان ندهد. وزیر دفاع آمریکا نیز اعلام کرد که آمریکا گزینه خروج از افغانستان را فعلا روی دست ندارد.
مجموعه این اقدامات نوید دهنده اینست که برای پیگیری پروسه صلح در افغانستان تلاش های جدی آغاز شده است و اگر درست مدیریت شود می تواند زمینه صلح دایمی را در افغانستان فراهم نماید. حکومت افغانستان باید بیش از گذشته تلاش کند تا از فرصت به وجود آمده بهترین استفاده صورت بگیرد.