رییس جمهور غنی در کنفرانس جینوا که تعهدات متقابل افغانستان و جامعه جهانی را مورد بررسی قرار می دهد، طرح صلحی را ارایه کرده که حاوی نکات تازه ای در باره صلح افغانستان است. شاید در ظاهر بسیاری از نکات مطرح شده تکراری به نظر برسد. ولی واقعیت این است که رییس جمهور برای اولین بار بر نکاتی انگشت گذاشته است که با مطالبات و نیازمندی های مردم افغانستان قرابت بیش از گذشته دارد. در گذشته مسولان حکومتی بسیار با مماشات در قبال طالبان سخن می گفتند که این مماشات گاهی سبب رنجش شعور جمعی افغان ها می شده است. کلیدواژه برادران ناراضی آقای حامد کرزی رییس جمهور پیشین کشور و هم چنین برخی از اظهارات ملتمسانه مسولان شورای عالی صلح  نمونه هایی از نرمش بیش از حد در برابر طالبان تفسیر شده است. به همین خاطر طرح صلح ارایه شده از سوی رییس جمهور در کنفرانس جینوا دارای نکات برجسته ای است که تا حدود زیادی نقشه راه صلح را روشن تر و شفاف تر می سازد. به برخی از نکات برجسته و نسبتا تازه این طرح اشاره می شود:
یک. نخستین نکته برجسته در طرح صلح رییس جمهور، وضاحت و آشکارگی این طرح است. به نظر می رسد هیچ نقطه مبهم و رازآلود در این طرح باقی نمانده است. رییس جمهور بسیار واضح در باره بسیاری از مسایل سخن گفت است که در گذشته در هاله ای از ابهام قرار داشته است. امکان حیات سیاسی طالبان، حضور آن ها در قدرت در چارچوب قانون، میکانیزم مشخص برای تعدیل قانون اساسی، حفظ دستاوردهای ارزشمند مردم افغانستان در سال های گذشته، مالکیت افغان ها بر صلح، جایگاه کشورهای جهان در روند صلح افغانستان، زمان مشخص برای تطبیق پلان صلح و...  بخشی از نقاط روشن طرح صلح جدید است.
دو. یکی از مهم ترین پرسش هایی که همواره در باره صلح با طالبان مطرح بوده است، سرنوشت قانون اساسی و ارزش های مندرج در آن بوده است که چه خواهد شد؟ زیرا آن چه مسلم است این است که طالبان و ایدئولوژی طالبانی هرگز با مفاداتی که در قانون اساسی فعلی ما آمده است سر سازگاری ندارد. به همین خاطر وقتی صلح با طالبان مطرح می شود این تصور پیش می آید که گویا دولت افغانستان هم روزی به بهای صلح از این ارزش ها چشم پوشی خواهد کرد. اما رییس جمهور این بار به طور واضح گفته است که طالبان پیش از صلح باید ارزش های اساسی این قانون اساسی را بپذیرد و معیار همه بازی های بعدی همین قانون اساسی باید باشد. اگر احیانا طالبان خواهان تعدیل قانون اساسی است، هم باید در چارچوب و میکانیزمی صورت گیرد که در قانون اساسی درج شده است.
سه. برخی بعد از تحرک جدید خلیلزاد نماینده خاص ایالات متحده در امور افغانستان و طرح هایی که او ارایه کرد، عمر حکومت وحدت ملی را خاتمه یافته تلقی کردند و از برآمدن یک حکومت موقت سخن گفتند. اما در طرح صلح رییس جمهور غنی به طور واضح سخن از انتخابات ریاست جمهوری در سال 2019 به میان آمده است و تصریح شده است که برای پیشبرد پروسه صلح به وجود یک حکومت منتخب نیاز است. سخنی که هم در ذات خود درست است و هم به بسیاری از گمانه ها خاتمه می بخشد.
چهار. نکته مهم دیگر این است که رییس جمهور به طور واضح از مالکیت صلح به وسیله افغان ها و به عبارتی گفتگوهای بین الافغانی سخن به میان آورده است. در طرح جدید صلح طالبان به عنوان افغان هایی قلمداد شده است که توسط دست های خارجی تحریک و مدیریت می شوند. بنابراین گفتگو در وهله نخست باید با طالبان به عنوان افغان صورت گیرد. در این مرحله هیچ بازیگر دیگری به رسمیت شناخته نشده است و تمام کشورهای ذیدخل به شمول همسایگان در مراحل بعدی صلح قرار گرفته اند. هم چنین در طرح صلح، از طالبان نه به عنوان برادر ناراضی یاد شده است و نه به عنوان دشمن.
پنج. اعلان کمیته های نه گانه بورد مشورتی صلح و اعلان اعضای تیم مذاکره کننده با طالبان نیز یکی از نکات برجسته و یک چرخش مهم در پروسه صلح است. ایجاد بورد مشورتی صلح به موازات شورای عالی صلح و هم چنین چگونگی ترکیب اعضای مذاکره کننده از آن حیث اهمیت دارد که گویا سعی بر این است تا اقشار مختلف در پروسه صلح سهم داشته باشد. واقعیت نیز همین است که با حضور چند شخص به صورت سمبلیک نمی توان به صلح نایل شد. بلکه همه اقشار مختلف جامعه باید در آن حضور داشته باشند و در برایند کار خود را سهیم احساس کنند. بنابراین تشکیل بورد مشورتی صلح یک گام مهم در راستای اقناع عمومی است. امری که سال ها مغفول باقی مانده بود.
علاوه بر نکات فوق برخی نکات تازه دیگری نیز در طرح رییس جمهور شامل است که امید می رود این طرح یک گام مهم و عملی در راستای تحقق صلح و امنیت در کشور باشد.