کنفرانس جینوا طی دو روز در تاریخ های 27 و 28 نوامبر در مقر ملل متحد در پایتخت کشور سوییس به بررسی عملکرد دولت افغانستان در برابر کمک های تعهدشده در کنفرانس بروکسل که در سال 2016 می پردازد. همزمان در این کنفرانس هم چنین تعهدات جامعه بین المللی در قبال افغانستان تجدید می گردد و مورد ارزیابی قرار می گیرد. بر اساس معلوماتی که از سوی منابع دولتی تا کنون ارایه شده است در این کنفرانس هیچ مبلغ جدیدی از سوی کشورهای همکار با افغانستان تعهد نمی شود و تنها چارچوب های همکاری در زمینه گزارشدهی و نظارت از مصرف کمک های قبلی مورد بحث قرار می گیرد. در این کنفرانس علاوه بر رییس جمهور غنی و داکتر عبدالله رییس اجراییه حکومت وحدت ملی و نمایندگانی از نهادهای مدنی افغانستان، وزرای خارجه بیش از 62  کشور دنیا و نمایندگان بیش از 32 سازمان بین المللی حضور دارند.
در کنفرانس جینوا تعهدات متقابل جامعه جهانی و افغانستان مورد ارزیابی قرار می گیرد. به نظر می رسد تعهدات جامعه جهانی در قبال افغانستان در سال های نخست دوره جدید به خصوص در دور اول ریاست جمهوری حامد کرزی بسیار قوی و قدرتمند بود. در آن دوره در تمام بخش ها به خصوص در بخش امنیت کمک های جامعه جهانی هم قوی بود و هم موثر واقع شد. طالبان در نخستین سال های شکست به سمت نابودی مطلق می رفت. هم چنین در بخش های زیربنا و حکومتداری و حاکمیت قانون و حقوق بشر نیز کمک های ستودنی از سوی جامعه جهانی صورت گرفت. در آن زمان تاثیرات مستقیم و غیر مستقیم کمک های جامعه جهانی بسیار سرعت داشت. به همان میزان که زندگی مردم در حال تغییر بود، تغییر در باورهای مردم نیز در حال رشد بود. اما کم کم به خصوص در واخر دوره دوم ریاست جمهوری آقای کرزی نه تنها رشد در زندگی روزمره مردم و باورها متوقف شد بلکه یک نوع عقب گرد آشکار را را شاهد بودیم. این بی اعتمادی و عدم موثریت جامعه جهانی در زمان حکومت وحدت ملی همزمان شد با قطع کمک های جامعه جهانی دربسیاری از عرصه های مورد نیاز دولت و مردم افغانستان.
اکنون باید اذعان کنیم که موثریت کمک های جامعه جهانی تنها حالت حفاظت از وضع موجود را دارد. ولی هیچگونه موثریتی که در زندگی مردم و یا در وضعیت امنیتی ندارد.
بخش مهم کنفرانس جینوا به عملکرد دولت افغانستان بر می گردد و در باره گزارشدهی حکومت افغانستان به شرکای بین المللی آن است. در این قسمت علی رغم کم شدن کمک های جامعه جهانی و قطع حمایت های مالی و امنیتی از سوی بسیاری از کشورهای حامی افغانستان، کارهای زیربنایی خوبی صورت گرفته است. اولویت در کار پروژه های زیربنایی و ملی و تقویت قوای امنیتی از مهم ترین دستاوردهای حکومت وحدت ملی بوده است. واقعیت این است که آن ریخت و پاش هایی که در زمان آقای کرزی جریان داشت دیگر وجود ندارد و کمک های جامعه جهانی به صورت هدفمند یا در سکتور امنیت به مصرف می رسد و یا در بخش های زیربنایی. کارهای تجملی و صوری کمتر شده و نیازهای اصلی مردم افغانستان در اولویت قرار گرفته است. افغانستان در سال های گذشته در بخش مبارزه با فساد موفق بوده و توانسته است قناعت نسبی دونرها و حامیان خود را فراهم کند.
امیدواریم که سران حکومت وحدت ملی در کنفرانس جینوا، شرکای بین المللی خودر ا متقاعد کند که در بخش معیشت مردم و به خصوص امنیت کمک های خود را از سر گیرند و دولت افغانستان را در این برهه حساس تنها نگذارند. باور ما بر این است که دولت و مردم افغانستان متکی به کمک های خارجی و مساعدت شرکای بین المللی خود است. اگرچه در کنفرانس جینوا یک موضوع مهم دیگر خودکفایی و یا خوداتکایی افغانستان در تمام بخش ها است. واقعیت این است که هنوز بسیار زود است که افغانستان در تمام زمینه ها به خصوص در بخش های امنیتی تنها به داشته های خود اتکا کند.