صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ضرورت هماهنگی میان کمیسیون های انتخاباتی

-

انتخابات پارلمانی سال 1397 یک نقطه عطف در تاریخ کشور بود. زیرا از یک سو این انتخابات پس از نزدیک به چهارسال تاخیر برگزار شد و این تاخیر چهارساله نشانه بحران عمیق سیاسی و امنیتی در کشور بود و برگزاری انتخابات به مثابه عبور از این بحران به شمار می رود. از سوی دیگر به نظر می رسد در انتخابات هفته قبل بسیاری از چهره های سیاسی و نمایندگان فعلی مجلس که در طی سال های گذشته تبدیل به مافیای سیاسی و اقتصادی گردیده بودند، از صحنه سیاسی کشور حذف گردیده و توسط مردم به عقب رانده شده اند. هم چنین در این انتخابات بسیاری از رهبرزادگان و جوانان تازه به دوران رسیده متعلق به خاندان های اشراف نیز آرای کافی به دست نیاورده اند. حتی اگر دیگر جنبه های مثبت انتخابات هفته پیش را فاکتور بگیریم، همین سه نکته دستاوردهای بزرگی برای مردم افغانستان به شمار می روند که نباید آن ها را دست کم گرفت. اکنون این دستاوردهای مهم نباید قربانی هیچگونه مصلحتی گردند.
اگر به روند برگزاری انتخابات و کوتاهی های صورت گرفته از سوی کمیسیون انتخابات و دفاتر ولایتی این کمیسیون نگاه کنیم، دقت و توجه جدی در تفکیک آرای پاک از ناپاک را ضروری می سازد، حساسیت کمیسیون شکایات انتخاباتی به این لحاظ قابل درک است؛ اما مشکل این است که به نظر می رسد این فیصله نامه، خود، سبب ابهامات دیگری گردیده است که بسیاری از مردم افغانستان را دچار شک و تردیدهای فروان کرده است. به همین خاطر واکنش تند مردم در شبکه های اجتماعی و نیز مسولان کمیسیون انتخابات در برابر آن بر پیچیدگی موضوع افزوده است.
در روز انتخابات متاسفانه دستگاه های بایومتریک نه تنها سبب شفافیت انتخابات نگردید بلکه سبب سردرگمی های بسیار گردید. عدم کارکرد درست این دستگاه ها در بسیاری از مراکز در آغاز روز انتخابات باعث محروم شدن کتله های عظیمی از مردم از حق رای شان شد. پس از عدم کارکرد درست این دستگاه ها کمیسیون انتخابات به تمام کارمندان مراکز رای دهی دستور داد که مردم بدون استفاده از دستگاه بایومتریک و مطابق لیست رای دهندگان، به افراد مورد نظر خویش رای دهند. آن گونه که از مراکز رای دهی گزارش شده است، در بسیاری از مراکز مردم بدون استفاده از دستگاه بایومتریک رای داده اند. این موضوع به خصوص در شهرهای بزرگی مثل کابل بیش از هر جای دیگر اتفاق افتاده است. حالا باطل اعلام کردن آرایی که بدون بایومتریک به صندوق ها ریخته شده اند، ازیک طرف بی احترامی به آرای شهروندانی به شمار می آیند که مطابق قانون و فیصله کمیسیون انتخابات به پای صندوق های رأی آمده و رأی داده اند. حالا این که دستگاه بایومتریک خراب بوده و یا کارمندان نحوه استفاده از آن را بلد نبوده، تقصیر خود کمیسیون است و هیچ ربطی به مردم ندارد، بنابراین کمیسیون شکایات انتخاباتی بجای کمیسیون انتخابات، مردم را مجازات می کند؛ ثانیا در بیست درصد مراکز، رایدهی بدون بایومتریک انجام شده و در برخی ولایات تا پنجاه درصد مراکز رایدهی از دستگاههای بایومتریک استفاده نشده است، پس باطل کردن این همه آراء بدون یک دلیل قوی و منطقی نمی تواند توجیه پذیر باشد.
آن چه مسلم است این است که دستگاه های بایومتریک دیگر نمی تواند معیاری برای تفکیک آرای پاک از ناپاک باشد. اما مشکل این است که واقعا فعلا با سردرگمی و وجود انواع مشکلات تخنیکی و نارسایی های گوناگون در روند برگزاری انتخابات بسیار مشکل است که آرای پاک از ناپاک تفکیک گردد. این مساله زمانی بغرنج تر می گردد که دیگر نارسایی های صورت گرفته را بر مشکل دستگاه های بایومتریک اضافه کنیم. عدم آشنایی کارمندان با روند برگزاری انتخابات، عدم آشنایی با دستگاه های بایومتریک و استفاده از آن، تعلل عمدی در روند برگزاری انتخابات از سوی برخی از کارمندان محلی، عدم تطابق اسامی رای دهندگان با لیست ارایه شده از سوی کمیسیون انتخابات و... بخشی از مشکلات این پروسه مهم بوده است. شایبه وارد کردن فشار از سوی رهبران و چهره های سیاسی بر حکومت در جهت لغو انتخابات در شهرهای بزرگی مثل کابل به دلیل رای نیاوردن نورچشمی های شان، از دیگر عواملی است که ابهامات را بیشتر می کند.
اکنون ضرور به نظر می رسد که هر دو کمیسیون مطابق قوانین نافذه کشور و با درنظرداشت مصالح کلان و منافع ملی افغانستان از آرای مردم صیانت کرده و در هماهنگی با همدیگر نواقص را برطرف نموده و از اصل انتخابات و دستاوردهای آن محافظت کنند. اگر کمیسیون های انتخاباتی همدیگر را متهم به ناتوانی کنند و از همکاری با همدیگر پرهیز نمایند، بر ابهامات افزوده می گردد و مردم نسبت به هردو کمیسیون بی اعتمادتر خواهند شد. در آن صورت تاوان این بی اعتمادی را مردم افغانستان خواهند پرداخت، امری که نباید کمیسیون های انتخاباتی بدان تن در دهند.

دیدگاه شما