فعالیت‌های کلان سیاسی، باعث ایجاد تحرک و انگیزه در جامعه می‌گردد. حکومت‌ها هر از چند گاهی، در سطح داخلی یا بین المللی دست به یک سلسله تحرکاتی می زنند که از لحاظ افکار عمومی مسیر تازه‌ی را در برابر مردم می‌گشاید و مایۀ امیدواری می‌گردد.
حکومت افغانستان در سه سال گذشته نتوانست انتخابات پارلمانی را برگزار کند، این کار ضربۀ سنگینی را از لحاظ سیاسی بر توانایی حکومت افغانستان وارد کرد و از لحاظ روحی صدمۀ بزرگی را در اقتدار حاکمیت افغانستان تحمیل کرد. برگزاری انتخابات آن هم در سطح پارلمانی برای کشورها یک امر خیلی معمولی است ولی همین امر معمولی به مدت سه سال حکومت افغانستان را در برابر یک آزمون بسیار سخت ملی قرار داد که در کنار نشان دادن ضعف حکومت، مشروعیت بالاترین ارگان تقنینی کشور را نیز زیر سؤال برد.
اکنون که تنش احزاب سیاسی و حکومت افغانستان در مورد چگونگی برگزاری انتخابات پارلمانی تقریبا حل شده است دیگر کدام مسئله‌ی از لحاظ تخنیکی بعنوان مانع در مسیر برگزاری انتخابات باقی نمانده است. اکنون حکومت باید کوشش کند که با توانایی و مدیریت سالم در کنار کمیسیون‌های انتخابات پروسه انتخابات را به پیش ببرد تا پس از سه سال تلاش بتواند یک مانور سیاسی موفق را در افغانستان به اجرا بگذارد.
نگفته پیداست در صورتی عدم مدیریت دقیق پروسه انتخابات، احتمال آن می رود که جنجال های تازۀ سیاسی پس از برگزاری انتخابات رونماشود. در انتخابات‌های گذشته، برگزاری انتخابات علیرغم دشواری‌ها چندان مشکلی به بار نیاورد اما تمام مشکلات پس از آن آغاز شد که کار از مردم تمام و به حکومت و کمیسیون های انتخاباتی سپرده شد. دقیقا تمام جنجال‌های انتخاباتی در انتخابات پارلمانی گذشته و انتخابات ریاست جمهوری، پس از آن مطرح شد که از آرای مردم به خوبی صیانت صورت نگرفت و کمیسیون مستقل انتخابات و حکومت افغانستان در برابر رأی دهندگان و نامزدان انتخاباتی، طرف قضیه واقع شدند.
به همین لحاظ حکومت افغانستان و کمیسیون‌های انتخاباتی باید از همین اکنون به صورت جدی دست به کار شود تا حاصل تلاش‌های سه ساله برای برگزاری انتخابات پارلمانی را به خوبی صیانت کند و جلو هرگونه زمینه برای بروز جنجال های انتخاباتی را بگیرد. زیرا انتخابات پارلمانی اکنون در اصل مرحلۀ مقدماتی برای انتخابات ریاست جمهوری سال آینده است  و در این صورت بروز هرنوع بی اعتمادی و یا جنجال انتخاباتی،  دامن انتخابات ریاست جمهوری سال آینده را نیز خواهد گرفت.
نهادهای ناظر انتخاباتی و نظارت عمومی در پروسۀ انتخابات درست است که بعنوان یک چشم تیزبین و دقیق متوجه قضایا هستند ولی قدرت اجرایی برای تأمین شفافیت و سلامت انتخابات را ندارند. مسئول اصلی و نهاد اجرایی برای تأمین سلامت و شفافیت انتخابات کمیسیون‌های انتخاباتی هستند. با این هم شهروندان کشور به صورت عمومی پیش از این که نهاد های انتخاباتی را مورد سؤال قرار بدهند، حکومت افغانستان را در صورت ناکامی در امر پروسه انتخابات، مسئول و پاسخگو می دانند. دلیلش هم اینست که اجرای برنامه‌های کلان سیاسی مانند انتخابات در یک کشور، پیش از هر نهادی مسئولیت اساسی دولت‌ها می باشد.
علاوه بر تأمین شفافیت و سلامت پروسۀ انتخابات، یکی از نگرانی بسیار مهم در مسیر این پروسۀ ملی تأمین امنیت عمومی می باشد. شهروندان افغانستان متأسفانه در آغازین روزهای ثبت نام برای رأی دادن در انتخابات پارلمانی پیش رو المناک ترین فاجعه را در غرب کابل متحمل شدند. همین مسئله در چگونگی حضور ومشارکت گستردۀ مردم تأثیر بسیار سنگین گذاشت.
از این رو ضرورت است که حکومت افغانستان تمام توانایی خود را برای تأمین امنیت انتخابات به کار بگیرد و در این زمینه تمام تدابیر امنیتی را روی دست داشته باشد. بدون شک که مخالفین مردم و حکومت افغانستان از هرراهی ممکن تلاش خواهد کرد که جلو این مانور بزرگ سیاسی را در افغانستان بگیرد ولی حکومت، احزاب سیاسی و مردم افغانستان متوجه اهمیت مسئله هستند که در صورت مختل شدن پروسۀ انتخابات اعتماد به نفس مخالفین حکومت به شدت قوی می شود و حکومت افغانستان ضربۀ سنگینی را متحمل خواهد شد که جبران آن به زودی ممکن نخواهد بود.