فلسفۀ انتخابات برای اینست که فرصت پیروزی به صورت آزاد و منصفانه برای همه فراهم شود. ما انتخابات را دقیقا برای همین می خواهیم که از مصادره کردن فرصت ها بسیار رنج برده ایم. فرصت ها تاکنون به شیوه‌های مختلف دراین کشور مصادره شده و چانس موفقیت را از بخش بزرگی از شهروندان کشور سلب کرده است. انتخابات ممکنست آن گونه که ماهیت دموکراتیک‌اش اقتضا دارد در کشوری مانند افغانستان برگزار نگردد ولی تثبیت این قاعده که با رقابت انتخاباتی زمینۀ حضور هر شهروند کشور در مهمترین نهاد سیاسی و تصمیم گیری کشور فراهم شود، خود گام موفقیت است. همۀ کشور ها از همین گام حداقلی آغاز کرده و تنها راز موفقیت‌شان این بوده است که این گام را پیوسته برداشته اند.
انتخابات در حقیقت،آزمون عملی برای تحقق دموکراسی است. تمام آموزه‌های دموکراسی باید در فرایند انتخابات، تجلی پیدا کند. در غیر این صورت، پروسۀ انتخابات بر ضد دموکراسی عمل خواهد کرد. انتخابات دموکراتیک در افغانستان یک پدیدۀ نوبنیاد است. تنها با رعایت اصول انتخاباتی، می توانیم این پدیدۀ نوبنیاد را تقویت و برای فردای مان تثبیت کنیم. بنابراین نگذاریم که هیجان های فصل انتخابات، اصل فلسفۀ انتخابات را آسیب برساند. به همین سبب علاوه بر نظارت کمیسیون‌های انتخاباتی و نامزدان انتخابات، شهروندان کشور باید تلاش کنند که سرنوشت خود و فرزندان شان را با هیجان انتخاباتی آسیب نرسانند و اخلاق جمعی خویش را پاس بدارند. نامزدان انتخابات نیز باید متوجه باشند که توسل به روش های ناپسند و غیر اخلاقی بیش از همه چهره خودشان را در برابر افکار عمومی خدشه دار می‌سازند.
نامزدان انتخابات باید متوجه باشندکه کوشش برای نمایندگی از مردم و خدمتگذاری برای مردم، اگر از آغاز راه با نادیده انگاشتن اخلاق انتخاباتی، ادب و نزاکت عرفی آغاز گردد، پایانش نیز غبارآلود خواهد بود. همانگونه که شهروندان کشور، رفتار انسانی، عزت نفس، پاکدامنی و اخلاق جمعی را برای کاندیدان انتخاباتی پیش رو شرط اساسی می دانند، کاندیدان خود نیز به آن اصول معتقد و عملا متعهد باشند.
از دیگر سو، آزادی و عدالت روح دموکراسی است. این دو اصل اگر  در انتخابات رعایت نگردد، به معنای اینست که مردم را از حق آزادی و عدالت محروم کرده ایم. محرومیت تاریخی مردم ما، به خاطر محرومیت از آزادی و عدالت بوده است. اکنون که اندک روزنۀ برای دسترسی به آزادی و عدالت فراهم شده است باید آن را پاس بداریم و برای تقویت آن دست به کار شویم. برای همین می بایست در انتخابات پیشرو، از انتخابات آزاد و عادلانه حمایت و در راستای تحقق آن تلاش همه جانبه صورت بگیرد.
باید به این نکته هم نیک واقف بود که مبارزات انتخاباتی یک روند است و به زودی به پایان می رسد. اصل همان انسجام و یک پارچگی مردم ماست که باید ماندگار بماند. در مبارزات انتخاباتی پیش رو می بایست از هرنوع رفتاری که باعث ایجاد فاصله میان اقشار مختلف مردم گردد دوری شود. بنابراین باید وحدت و همبستگی مردم را یک اصل بدانیم و به آن نهایت متعهد بمانیم.
اما آنچه که گفته شد، هیچگاه از مسئولیت کمیسیون‌های انتخاباتی و نظارت عمومی پولیس کشور کم نمی‌کند. نظم عمومی و اخلاق جمعی اگر به همین راحتی در افغانستان تأمین می شد، این همه بدبختی در کشور حاکم نمی گردید. نزدیک به چهل سال جنگ و خشونت در افغانستان آزادی را نابود و عدالت را مصلوب کرده است. عدالت منهای آزادی همیشه محکوم به نابودی است. هنوز هم اخلاق مصادره و باجگیری سیاسی در کشور حاکم است. در دهات و سرزمین‌های دور از پایتخت کشور هنوز هم مردم از آزادی اراده و قدرت انتخاب کردن محروم اند. کمیسیون‌های انتخاباتی و حکومت افغانستان تنها با راه اندازی سایت‌های انتخاباتی نباید دلخوش باشند که واقعا انتخابات را برگزار کرده اند. هم حکومت و هم کمیسیون‌های انتخاباتی باید تلاش کنند که با استفاده از نیروهای همکار اجتماعی انتخابات نسبتا سالم و قابل قبول را مدیریت کنند تا سنگ بنای دموکراسی در این کشور راست گذاشته شود که اگر دیر قد می‌آراید هم سالم و استوار قد برافرازد.