برخی چالش‌های انتخاباتی در انتخابات گذشتۀ افغانستان، فضای اعتماد داخلی و بین المللی را خدشه‌دار ساخت. اعتماد از دست رفتۀ مردم تاهنوز در افغانستان ترمیم نشده است. دلیل عدم مشارکت گستردۀ مردم در مراکز ثبت نام برای رأی دهی، تنها مسئله امنیت نبود. در ولایت‌های امن نیز میزان حضور مردم بسیار کم بود. اگر ضعف وکلای گذشته در دلسردی مردم نقش داشته، جای انکار نیست ولی خاطرۀ بد مردم از پروسۀ انتخابات گذشته و جنجال‌های انتخاباتی که صورت گرفت تا هنوز بر ذهن مردم تأثیر گذار باقی مانده است.
تأخیر چند‌ساله در برگزاری اتخابات پارلمانی، بیشتر ضعف حکومت را در پیشبرد و تطبیق دموکراسی در افغانستان و احترام به رأی و اراده مردم خدشه دار ساخت و این بی باوری تا هنوز وجود دارد.
فرایند انتخابات برای شهروندان افغانستان، تنها راه مؤثر برای ابراز اراده و تأثیر شان در تحول قدرت سیاسی می‌باشد و به هیچ وجه دیگر هیچ سهل انگاری و کوتاهی را در این فرایند نخواهند پذیرفت. نسل امروز بر این باورند که از راه هموار گام بردارند هرچند که آهسته گام بردارند.
اگر به فرازنای سیاست مدرن نگریسته شود، مردم افغانستان چندان مسیر طولانی را تاکنون نپیموده است ولی این امیدواری وجود دارد که مردم از مسیری که یافته است به راحتی منصرف نخواهد شد. مردم افغانستان با مشارکت گسترده در چندین انتخابات گذشته، ارادۀ سیاسی شان را به صورت یک رفتار سیاسی جمعی به صورت واضح نمایان ساخت. این رفتار سیاسی، پیام‌های بلند و معناداری برای سیاستگران به همراه داشت. نخستین پیام این حماسۀ مشارکت در انتخابات های گذشته، آموزش سیاست به سیاستگران بود. بدین معنا که سیاستگران می‌بایست به صورت مشارکت مسالمت آمیز، سهم شان را از قدرت ادعا و آن را کسب نماید. مفهوم این پیام، خستگی و بیزاری مردم را از خشونت سیاسی برای در یافت سهم سیاسی شان واضح و آشکار می سازد. چه آن‌که مردم تا هنوز افسردگی فاجعۀ خشونت سیاسی را در تن خویش احساس می کنند و از دیگر سو سیاستگران را با همان روحیه‌ی دیروزین شان مأنوس می‌دانند. پیام دیگری مشارکت سیاسی مردم در انتخابات، پایان ستیزه جوی سیاسی برای سیاستگران بود. این پیام سیاستگران را به این مسیر رهنمون ساخت که ستیزه جوی ره به سلامت نمی برد. منطق این پیام، سنت باج خواهی از طریق خشونت را سرزنش و در ستیز با سلامت مردم می داند.
زیرا ستیزه جوی در سیاست پیوسته بنیان مردم را بر انداخته است. روان جامعه از خشونت سیاسی، آسیب فراوان دیده است. فاجعه‌ی خشونت سیاسی و تمامیت خواهی قدرت، زیست مشترک را به امتداد سی سال به خاکستر کشانیده است.
از آن جا که رفتار فراقانونی و گریز از معیار‌های پذیرفته شدۀ سیاسی، سیاست را به فاجعه می‌کشاند، مردم راه حل سیاسی را در انتخابات و راه حل مشکلات انتخاباتی را در تبعیت از قانون و میکانیزم های قانونی می پندارند و به برگزاری  شفاف انتخابات تأکید دارند.
بنا براین احزاب سیاسی، کمیسیون های انتخاباتی و نهاد‌های ناظر انتخاباتی باید تلاش کنند که انتخابات پارلمانی پیش‌رو به وضعیت مناسب و به موقع برگزار شود تا اعتماد شهروندان کشور دوباره اعاده گردد. در واقع انتخابات پارلمانی در سال جاری یک آزمون عملی مهم برای آماده سازی شرایط جهت برگزاری انتخابات سالم ریاست جمهوری سال آینده می باشد.
اگر انتخابات پارلمانی به صورت مناسب و به موقع برگزار نگردد، بعید به نظر می رسد که شهروندان افغانستان به برگزاری به موقع انتخابات ریاست جمهوری باورجمعی پیدا کنند.
بی باوری مردم و سلب انگیزۀ شهروندان در پروسۀ مشارکت انتخاباتی، مشروعیت حکومت بعدی و حتی مشروعیت نظام را در افغانستان به راحتی می تواند زیر سئوال ببرد. هم اکنون حکومت افغانستان تنها با بحران ضعف سیاسی و قدرت حاکمیت سیاسی روبرواست و شهروندان حتی الامکان از حکومت حمایت و پشتیبانی می کنند ولی اگر قدرت حاکمه در افغانستان با بحران مشروعیت رو بروشود، چالش های پیش‌رو دیگر به راحتی قابل حل نخواهد بود.