صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ضرورت بسیج ملی برای مبارزه بافساد

-

مبارزه با فساد در افغانستان با پیچیدگی ها و دشواری های زیادی مواجه شده است. دولت سال ها است که مبارزه با فساد را در صدر اولویت های کاری اش قرار داد و بیش از ده کمیسیون را در راستای مبارزه با فساد ایجاد کرد، اما هنوز دستاورد این همه تلاش ها بسیار اندک بوده است.
هنوز افغانستان در ردیف سه کشور فاسد جهان قرار دارد و هنوز کارکرد ادارات به دلیل فساد و ناکارایی بسیار ضعیف می باشد. فساد تصویر وارونه از مردم افغانستان در انظار جهانی ارائه داده و چهره این کشور را در عرصه بین المللی خدشه دار ساخته است.
فساد تمام بدنه نظام اداری افغانستان را آلوده کرده و بسیاری از مقامات عالی رتبه را در دام خود گرفتار کرده است. مهم تر از همه این که فساد اداری اکنون با تروریسم و مافیای اقتصادی گره خورده و حیات و منافع خود را در حیات و منافع تروریسم و مافیا جستجو می کند. مجموع این مسایل مبارزه با فساد را به چالش کشانده و آن را عقیم و ناکام ساخته است.
دولت همانطوری که تا کنون ناکام بوده از این به بعد هم به تنهایی نمی تواند بر این چالش ها غلبه کند. همکاری های جامعه بین المللی نیز در حدی نبوده که مؤفقیت دولت در برابر فساد را تضمین کند؛ از اینرو تنها راه باقی مانده در برابر فساد، بسیج عمومی در راستای مبارزه با فساد است. اگر حکومت در این راه اراده¬ای جدی داشته باشد، می تواند از یک طرف کارمندان دولتی را برای ایجاد شفافیت کاری تشویق کند و از سوی دیگر مردم را ترغیب کند که برای انجام کار قانونی شان رشوه پرداخت نکنند و درعوض نام و مشخصات کارمند رشوه گیر را افشا کنند.
مردم وقتی در برابر فساد ایستادگی می کند که اولا؛ به دولت و حکومت اعتماد کامل داشته باشند که از مبارزه آنها در این راستا حمایت می کند و با عوامل فساد به صورت یکسان برخورد می کند؛ ثانیا، مبارزه با فساد را یک وظیفه ایمانی، انسانی و ملی خود تلقی کرده و مبارزه و مقاومت در برابر آن را یک امر مقدس بدانند.
همسویی اقشار و طیف های وسیع مردم با حکومت، در شرایطی که شکاف ها، فاصله ها و سؤ تفاهم ها میان مردم و حکومت بیشتر گردیده، کاری دشوار می باشد. بنابراین حکومت در وهله اول باید اعتماد مردم را نسبت به سیاست ها و کارکردهای خود جلب کند و در مرحله بعدی باید به مردم اطمینان داده شود که از منافع آنها در مبارزه با فساد حمایت می شود.
علما به عنوان یک قشر تأثیرگذار در جامعه، نقش مهم و محوری در تحولات سیاسی، اجتماعی دارد؛ اما مبارزه بافساد بر دوش علما نیز سنگینی خواهد کرد. علما به تنهایی نمی تواند در کاهش فساد مؤثر باشد، دولت باید بجای تکیه کردن به یک قشر اجتماعی در تلاش راه اندازی یک بسیج ملی در راستای مبارزه با فساد اداری گردد. تا زمانی که همه مردم افغانستان در برابر فساد ایستادگی نکنند، نه حکومت توان مبارزه با هیولای فساد را دارد و نه علما و نه رسانه ها؛ ولی چنانچه همه با هم با فساد مبارزه کنند، بدون شک این مبارزه به پیروزی خواهد رسید.
یکی از راههای کاهش فساد در ادارات حق دسترسی شهروندان و رسانه ها به اطلاعات است. رییس جمهور باید تمامی ادارات را مجبور سازد که اطلاعات لازم را مطابق قانون در اختیار رسانه ها و شهروندان قرار دهد. مسأله دوم حمایت جدی و عملی از آزادی بیان است. رسانه ها نباید به دلیل افشا کردن نام افراد فاسد مورد مؤاخذه قرار گیرد. اگر قانون در این رابطه به درستی عملی شود، بسیاری از موانع در مسیر مبارزه بافساد برداشته می شود.
مهمترین عامل در مؤفقیت مبارزه با فساد، پولیس و نهادهای عدلی و قضایی است. اگر این نهادها به وظایف شان در این رابطه به درستی عمل نکنند، پروسه مبارزه با فساد ناکام می ماند. هماهنگی و همسویی نهادهای دولتی اعم از حکومت، سارنوالی، قوه قضاییه و پارلمان با طیف های گوناگون اجتماعی می تواند اژدهای فساد در افغانستان را از پا درآورد و این کشور را از لوث وجود مفسدین پاک سازد.   

دیدگاه شما