آیا مردم افغانستان ایام عید را در امنیت و آرامش سپری خواهند کرد؟ این سؤالی است که این روزها ذهنیت عمومی را به خود مشغول داشته است و به تبع امیدواری ها و نگرانی هایی را نیز در پی آورده است.
این پرسش از آنجا ناشی می شود که حکومت افغانستان به تاریخ 17 جوزا از بیست و هفتم ماه مبارک رمضان تا پنجم ماه شوال را آتش بس اعلام کرد و به همه فرماندهان و نیروهای امنیتی دستور داد که از این فرمان اطاعت کنند. اعلام آتش بس از سوی حکومت با استقبال گسترده مردم افغانستان، جامعه مدنی، رسانه ها و کارشناسان سیاسی مواجه گردید و جامعه جهانی نیز از این اقدام رییس جمهور بسیار به نیکی یاد کردند.
چند روز قبل طالبان نیز با صدور اعلامیه¬ای سه روز عید را آتش بس اعلان کرد و به نیروهای خود دستور داد که این آتش بس را در موعد مقرر در سراسر افغانستان رعایت کنند.
همانطوری که ابتکار حکومت افغانستان، با اقبال عموم مردم مواجه گردید؛ حکومت، جامعه جهانی و مردم افغانستان از پذیرش آتش بس از سوی گروه طالبان نیز استقبال کردند و امیدوار بودند که این آتش بس، دریچه¬ای هرچند کوچکی را به سوی صلح، ثبات و امنیت در افغانستان باز کند.
ولی این خوشحالی دیری نپایید؛ زیرا جنگ، درگیری، کشتار و حملات انتحاری در برخی ولسوالی ها و ولایت ها شدت پیدا کرد. ما در روزهای گذشته شاهد کشته شدن ده ها تن از افراد ملکی و نظامی در سراسر افغانستان بودیم که این کشتار خود، تأثیر اعلام آتش بس را در انظار عمومی کمرنگ می سازد.
مردم از خود می پرسند، وقتی آنها امنیت نداشته باشند و زمانی که آرامش آنها در معرض تهدید قرار بگیرد، در هنگامه¬ای که آتش بس تأثیر عملی بر زندگی ما نداشته باشد؛ دیگر آتش بس و عدم آتش بس برای آنان چه تفاوتی می کند. چه فرق می کند این آرامش توسط گروه طالبان از بین برود یا توسط گروه داعش. بالاخره نتیجه یکی است و آن این است که مردم نمی توانند روزهای عید خود را در امنیت و آرامش به سر ببرند و با خاطر آسوده به گشت و گذار و تفریح بپردازند.
اگر طالبان امنیت مردم را تهدید نکند، ده ها گروه تروریستی دیگر به علاوه شاخه های افراطی طالبان هستند که به نام داعش، پروژه نا امن سازی افغانستان را به پیش ببرند و اجازه نمی دهند که حتا برای چند روز مردم در راحتی و آسایش باشند. پس مردم از این نگران اند که اگر طالبان در روزهای عید آنها را هدف قرار ندهند؛ داعش و گروه های افراطی دیگر این کار را خواهند کرد. پس نگرانی امنیتی نه تنها نسبت به گذشته کاهش پیدا نکرده که بیشتر هم شده است.
با همه اینها اما این مسأله را باید پذیرفت که افغانستان یک کشوری در حال جنگ است و این کشور نزدیک به چهاردهه را در خشونت سپری کرده است؛ لذا بسیار وقت می خواهد تا خوی و اخلاق جنگی را از جامعه بزداییم و آن را به اخلاق مدارا، بردباری و شکیبایی تبدیل کنیم. از طرف دیگر گروه های تروریستی مثل داعش که یک نیروی به تمام معنا خارجی اند، دشمن مردم افغانستان محسوب می شود و ما به هرحال با آنها در حال جنگ و ستیز هستیم. آنها نه با ما آتش بس می کنند و نه ما باید از آنها توقع چنین چیزی را داشته باشیم. وقتی این گروه ها به نمازگزاران رحم نکنند و آنان را در مسجد هدف حمله قرار دهند، باید انتظار حمله آنها را در هرجا و در هر زمان دیگر داشته باشیم.
گروه طالبان زمینه ساز حضور و فعالیت گروه های تروریستی در افغانستان است. اگر این گروه با حکومت وارد فاز مذاکره و گفتگو شود و در اثر آن صلح میان حکومت و گروه طالبان به وجود بیاید، بدون شک بسیاری از گروه های تروریستی، زمینه¬ای حضور و فعالیت خود را در افغانستان از دست خواهند داد و مردم افغانستان نیز از آنها حمایت و پشتیبانی نخواهند کرد.
به این دلیل چه این آتش بس منجر به امنیت در روزهای عید شود یا نه؛ ما بر مبنای رسالت ملی که داریم از آن حمایت می کنیم. امیدواریم که اولا مدت آتش بس از سوی دو طرف باردگر تمدید شود؛ ثانیا امیدواریم که این آتش بس نشانه حسن نیت دو طرف نسبت به یکدیگر باشد و در آینده فرایند گفتگو و مذاکره را میان طرفین باز کند.