صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

جنگ و مذاکره

-

مذاکره سری با برخی فرماندهان و رهبران طالبان از سال ها قبل تا به حال جریان داشته است؛ اما این گفتگوها به لحاظ عملی و در جبهه های جنگ نه تنها تأثیر نگذاشته که وضعیت را بدتر هم کرده است. مذاکرات سری این انگیزه را به طالبان داده است که با تشدید عملیات های نظامی و انتحاری می تواند امتیازات بیشتری از حکومت و جامعه جهانی نصیب شود. به همین دلیل طالبان همه ساله حملات خود را تحت عناوین مختلف در نقاط مختلف کشور به اجرا در می آورد.
مذاکرات سری میان مقامات حکومت و برخی رهبران طالبان از یک طرف و مذاکره میان مقامات کشورهای آمریکا و برخی کشورهای اروپایی با طالبان از سوی دیگر در زمان حکومت کرزی آغاز شد و حتا دفتر طالبان به منظور ادامه مذاکرات، در کشور قطر بازگشایی شد؛ اما این مذاکرات به دلایل مختلف به بن بست کشیده شد و تعدادی که به نمایندگی از طالبان در این مذاکرات اشتراک کرده بودند، از سوی حکومت پاکستان کشته و یا به زندان انداخته شدند.
حکومت قبلی تاوان های زیادی را برای ادامه این مذاکرات متقبل شد و امتیازات یک جانبه فراوانی به گروه طالبان داد؛ ولی این امتیازها از یک سو اراده ملی را در مقابله با هراس افگنان و از جمله گروه طالبان تضعیف کرد و از سوی دیگر به روند تصمیم گیری های کلان در چگونگی برخورد با طالبان اخلال وارد کرد. از یک نگاه مذاکرات بی برنامه و نا منسجم با برخی رهبران طالبان نه تنها به روند صلح حکومت کمک نکرد؛ بلکه سبب فروپاشی نظم سیاسی در درون حکومت گردید و انگیزه لازم را برای سرکوب گروه طالبان از بین برد و در نهایت به کشته شدن رییس شورای عالی صلح و بالا رفتن حیثیت و اعتبار طالبان در انظار جامعه جهانی منجر گردید.
از آن پس این مذاکرات اگرچند فروکش کرد و از شور افتاد؛ اما بازهم دیدارهای پراکنده¬ای میان برخی مقامات حکومتی و طالبان صورت می گرفت که کمتر به رسانه ها درز می کرد. مردم به این مذاکرات اعتماد ندارند و آن را به نفع صلح و ثبات در کشور نمی دانند. شهروندان معتقداند که حکومت بجای این که روی این گونه مذاکرات وقت و سرمایه صرف می کند، باید وضعیت جبهه های جنگ را بهبود بخشد و روی سرکوب نظامی دشمنان اندیشه کنند. تا زمانی که دشمن در جبهات نظامی احساس شکست نکنند، هرگز در پشت میز مذاکره به یک طرح معقول صلح تن نخواهند داد. راه صلح و ثبات در افغانستان از جبهات جنگ می گذرد و چگونگی صلح با طالبان با چگونگی وضعیت نیروهای امنیتی در جبهات گره خورده است.
دیروز جنرال جان نیکلسون، فرمانده نیروهای آمریکایی و ناتو در افغانستان نیز اعتراف کرده که گروه طالبان و مقام های حکومت  در حال گفتوگوی سری برای برقراری آتشبس احتمالی هستند.
این مقام ارشد آمریکایی گفته که مقامهای ارشد و رده میانی طالبان دراین گفتوگوها شرکت دارند و فعالیتهای دیپلماتیک و مذاکرات زیادی پشت پرده و در سطوح مختلف جریان دارد.
خوب فکر می کنید این خبر چقدر می تواند رضایت خاطر شهروندان را فراهم آورد و چقدر آنان را نسبت به آینده امیدوار می سازد؟
سال هاست که این مذاکرات جریان داشته است؛ اما نتایج این مذاکرات برای مردم افغانستان جز کشتار، افزایش نا امنی، کوچ اجباری و از دست دادن مال و دارایی شان چیز دیگری نبوده است. مردم افغانستان چندین دهه است که جنگ را تجربه می کنند و پیامدهای جنگ را با گوشت و پوست خود لمس کرده اند؛ از اینرو این مردم تشنه صلح و خاتمه جنگ است و از هر پروسه¬ای که به صلح و ثبات افغانستان کمک کنند حمایت کرده و حمایت می کنند. مردم دشمن طالبان نیستند؛ بلکه این طالبان هستند که با کشتار مردم بی گناه با مردم سر دشمنی گرفته اند؛ حالا هم اگر طالبان با حکومت افغانستان روی میز مذاکره بنشینند و روی یک میکانیزم مشخص و معقول که منافع و دستاوردهای مردم افغانستان ملاک و معیار تصمیم گیری ها قرار گیرد، گفتگو کنند، مردم بدون شک از آن حمایت می کنند؛ مهم این است که این مذاکرات نتیجه داشته باشد.
طالبان همه ساله حملات بهاری خود را تحت یک نام، اعلان می کند و در طی سال ها هزاران نفر از مردم بی گناه ملکی و هزاران تن از نیروهای امنیتی را می کشند. صدها هزار خانواده در اثر حملات طالبان از محلات زندگی شان آواره و بی خانمان می شوند و امسال نیز طالبان پیشنهاد بی قید و شرط صلح حکومت را رد کرد وحملات بهاری خود را با شدت تمام در سراسر کشور آغاز کرده است. بنابراین مردم بیشتر به واقعیت های امنیتی، اقتصادی و سیاسی چشم دوخته است که به صورت مستقیم بر زندگی، کار وبار و غم وخوشی شان تأثیر می گذارند. مذاکرات سری، بی نتیجه و بی برنامه¬ای که به کاهش جنگ و خشونت در کشور منجر نشود و چشم انداز امیدوار کننده¬ای را نسبت به آینده ترسیم نتواند، چه دستاوردی برای حکومت، نیروهای ناتو و مردم افغانستان به حساب می آید.

 

دیدگاه شما