صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

خیانتی که هیچ حد و مرز ندارد

-

در دوسال گذشته مردم افغانستان همیشه عزادار بوده اند؛ هزاران فرد این سرزمین در رویدادهای مختلف امنیتی جان باخته اند. کشته شدگان شامل جوانان تحصیل کرده، مردان و بخصوص نان آوران خانواده ها، زنان و اطفال می شوند. علاوه بر آن افزایش تلفات نیروهای امنیتی در جبهات جنگ، تأثیر روحی و روانی بر خانواده های آنان و سایر مردم افغانستان گذاشته است.
مردم روزهای دشواری را سپری می کنند. هیچ جای امنی برای مردم وجود ندارد. حملات انتحاری بر مراکز دولتی و غیر دولتی که تا هنوز سبب کشته شدن صدها تن گردیده، آرامش و احساس امنیت را از مردم گرفته و آنها را در وادی ترس از مرگ و فروپاشی خانواده های شان قرار داده است.
بزرگترین نگرانی مردم را مسأله امنیتی تشکیل می دهد. امنیت هم به مدیریت، توان، انگیزه، شهامت و هماهنگی نیروهای امنیتی بستگی دارد. اگر این نیروها از امکانات و تجهیزات کافی برخوردار باشند و انگیزه قوی برای مبارزه با هراس افگنان داشته باشند و با صداقت و فداکاری از وطن و مردم خود دفاع کنند، مشکل امنیت حل می شود و یا به حد اقل می رسد؛ اما اگر این نیروها در برابر تهدیدات گوناگون امنیتی از خود کم کاری و ناتوانی نشان دهند، نتیجه اش افزایش نا امنی و سقوط ولسوالی ها و مناطق یکی پی هم از سوی گروه های شورشی خواهد بود.
ضعف و ناتوانی نیروهای امنیتی به هراس افگنان جرأت داده تا بی مهابا بر مراکز ولسوالی های مهم و ولایت ها حمله کنند و مراکز تعدادی از ولایت ها و ولسوالی ها را در معرض تهدید جدی قرار دهند. وضعیت فعلی به لحاظ امنیتی برای مردم رضایت بخش نیست. مردم در عین حالی که از فداکاری نیروهای امنیتی در جبهات جنگ ستایش می کنند؛ اما عدم هماهنگی، ضعف مدیریت و فساد گسترده در نهادهای امنیتی را از عوامل کشتار نیروهای امنیتی در جبهات جنگ و سقوط مناطق و ولسوالی ها به دست گروه های شورشی می دانند.
گسترش نا امنی در افغانستان، سطح امیدواری مردم به آینده را کاهش داده، فقر و بی بیکاری را توسعه می دهد و سبب خروج سرمایه از کشور گردیده و زمینه سرمایه گذاری در کشور را از بین می برد. طبیعی است که تجارت و سرمایه گذاری بر مبنای میزان ریسکی صورت می گیرد که در کشور وجود دارد. وقتی سطح ریسک بیش از حد بالا باشد، انگیزه ای برای صاحبان سرمایه باقی نمی ماند تا در افغانستان سرمایه گذاری کنند.
وقتی امنیت نباشد و سکتور خصوصی فلج باشد، روند بازسازی و نوسازی در کشور آسیب دیده و فرایند توسعه متوقف می شود.
حکومت افغانستان از حمایت های جامعه جهانی برخوردار می باشد. نیروهای بین المللی تا هنوز در افغانستان حضور دارند و به نیروهای امنیتی کمک می کنند و آنها را آموزش می دهند و نیازهای آنان را می سنجند و برای تأمین نیازهای جنگی آنها اقدام می کنند. هنوز نیروهای امنیتی از پشتیبانی هوایی نیروهای خارجی بهره مند می باشند و این نیروها در مواقع ضرورت پایگاه هراس افگنان را مورد حمله قرار می دهند. علاوه بر آن اکثریت مردم افغانستان از نیروهای امنیتی حمایت می کنند و در همه زمینه ها با آنها همکار و همگام هستند.
با این همه مردم انتظار دارند که نهادهای امنیتی با صداقت و امانتداری از وطن، مردم و منافع ملی دفاع کنند و اجازه ندهند که برخی عناصر مزدور، خاین و ضعیف النفس با اعمال خاینانه شان، قهرمانی های سربازان اردو و پولیس ملی را تحت الشعاع قرار دهند.
متأسفانه بر اساس آمارهای منتشر شده میلیون ها دالر در بخش خریداری، اعاشه و معاشات و فروش غیر قانونی تجهیزات و امکانات نظامی از سوی فرماندهان نظامی حیف و میل می شود. موضوع سربازان خیالی سال ها است که بر سر زبان ها است و تاهنوز داستان آن در برخی ولایت ها جریان دارد. فروش تیل یکی از معضلاتی است که سبب کشته شدن و یا به دام افتادن صدها نیروی امنیتی در جبهه های جنگ گردیده است. بارها گزارش شده که سنگرها معامله شده و نیروهای امنیتی بدون جنگ و مقاومت از منطقه عقب نشینی کرده اند.
در حالی که طالبان به باشندگان پایتخت کشور هشدار می دهند که از مراکز نظامی و امنیتی شهر کابل به دور باشند؛ اما در این طرف قوماندانی امنیه ولایت بادغیس میگوید که برخی افراد استفادهجو در این قوماندانی سلاح و تجهیزات نیرو های امنیتی را بالای مخالفان مسلح به فروش رساندهاند. صحبت از فروش اسلحه و مهمات در زمانی که مردم همه روزه از سوی هراس افگنان به خاک و خون کشیده می شوند، می تواند تلخ و بسیار شرم آور باشد. چه بسا  نیروهای فداکار پولیس و اردوی ملی توسط همین سلاح ها و مهمات فروخته شده، کشته می شوند. حال این سؤال به وجود می آید که آیا خیانت را هم حد و مرزی هست؟

دیدگاه شما