دیروز مسولان ارشد امنیتی کشور برای جلب حمایت پاکستان از پروسه صلح و به منظور اعتمادسازی میان دو کشور به این کشور سفر کرده اند. در این سفر مشاور شورای امنیت ملی افغانستان، وزیر امور داخله و رییس عمومی امنیت ملی شامل هستند. اعزام این هیات عالی رتبه از افغانستان به پاکستان به معنای تلاش های بی وقفه و نشان دهنده اراده جدی افغانستان در زمینه اعتمادسازی و حل مشکلات میان دو کشور است. قبلا نیز افغانستان از این گونه تلاش ها بسیار انجام داده است. اما ان چه مسلم است این است که این تلاش ها متاسفانه چندان مقرون به نتیجه مثبت نبوده است.
یکی از اخرین تلاش ها میان دو کشور کار روی سند صلح و همبستگی بوده است که ان هم هنوز به نتیجه مشخصی منجر نگردیده است. سفر هیات عالی رتبه امنیتی افغانستان نیز در همین راستا و به منظور نهایی سازی این سند همکاری میان دو کشور اعلام شده است.
بر اساس مفادی که تا کنون از این سند به بیرون درز کرده است حمایت از پروسه صلح با مالکیت افغان ها، مبارزه مشترک با تروریسم و عوامل مختل کننده امنیت در دو کشور و همکاری مشترک در راستای حل مشکلات دو کشور از مهم ترین بندهای این سند راهبردی میان دو کشور است. مسایلی که هنوز تنها بر روی کاغذ باقی مانده است و گاهی از سوی سیاست مداران پاکستان بر ان ها تاکید شده است.
عملا اما طرف پاکستان همواره برخلاف مفادات فوق عمل کرده است. پاکستان و جامعه جهانی بارها تاکید کرده اند که صلح تنها از طریق مذاکره و مفاهمه میان خود افغان ها به وجود می اید و دیگر راه ها به صلح در افغانستان ختم نمی گردد. اما واقعیت این است که یک سر طناب صلح در دست پاکستان است و دولت افغانستان نیز به این موضوع واقف است. به همین خاطر در استراتژی افغانستان و طرحی که اخیرا از سوی رییس جمهور افغانستان ارایه گردید پاکستان به طور جداگانه یک طرف صلح دانسته شده است. حقیقت ماجرای صلح در افغانستان نیز همین است. تا در طرف پاکستانی برای ایجاد صلح در افغانستان یک اراده جدی و قاطع به وجود نیاید صلح در افغانستان تحقق نمی یابد.
دومین هدفی که در سند صلح و همبستگی گنجانده شده است مبارزه مشترک با تروریسم و عوامل مختل کننده امنیت در دو کشور است. عدم صداقت و تعهد پاکستان نه تنها از عملکرد این کشور بلکه از الفاظ همین ماده نیز هویدا است. از این بند سند صلح و همبستگی این گونه به نظر می رسد که طرف پاکستانی حتی حاضر نیست که از عنوان تروریسم برای گروه های افراطی مختل کننده امنیت و نظم در دو کشور استفاده کند. به همین خاطر تنها از اصطلاح مختل کننده امنیت در این سند سخن به میان امده است. در حالی که ده ها گروه تروریستی و دهشت افکن در خاک دو کشور فعال هستند که همه ان ها به نحوی تحت حمایت سازمان استخبارات پاکستان قرار دارند.
علاوه بر ان پاکستان در عمل نیز نشان داده است که هرگز در مبارزه با گروه های هراس افکن صادق نیست. در حالی که همگان می دانند که خاک پاکستان محل اصل لانه های گروه های تروریستی است. اما مسولان این کشور همواره این موضوع را رد می کنند. گروه های تروریستی تمام راه های ترانزیتی و انتقال افراد و تجهیزات نظامی شان را از خاک پاکستان انجام می دهند و حتی بسیاری از حملات تروریستی که در افغانستان صورت می گیرد در خاک این کشور طراحی می شود. اما متاسفانه هنوز این موضوع به طرز بی شرمانه ای کتمان می گردد. دولت افغانستان بارها بر این موضوع تاکید کرده است و اسناد زیادی نیز در دست است که نشان دهنده حمایت جدی دولت پاکستان از گروه های هراس افکن است.
با توجه به ان چه گفته شد پاکستان همواره از طرح ها و پلان های عملی در راستای ایجاد صلح و امنیت در افغانستان طفره رفته است. به همین خاطر باید دولت افغانستان در کنار تلاش های دیپلماتیک به منظور پاسخگو ساختن پاکستان باید راه های عملی تر نیز در این راستا جستجو کند. یکی از مهم ترین راه ها مراجعه به نهادهای تصمیم گیرنده بین المللی و تمسک به استراتژی جدید ایالات متحده در قبال پاکستان است. تا کنون تلاش برای اعتمادسازی میان دو کشور یک طرفه بوده و پاکستان به طور فعال در این روند سهم نگرفته است. باید این کشور را مجبور کرد تا به  قوانین بین المللی و مفادات معاهدات بین المللی گردن نهد.