دیروز سه شنبه دیده‌بان حقوق بشر گزارش تازه ای را به نشر سپردند که در آن وضعیت امنیتی افغانستان مورد بررسی قرار گرفته و نتیجه گیری شده که جای مصؤن در افغانستان وجود ندارد. در این گزارش تأکید شده که شورشیانی که در مساجد و سایر محلات مزدحم حمله می کنند و غیر نظامیان را هدف قرار می دهند در واقع جنایت جنگی را مرتکب می شوند و فرماندهانی که فرمان این گونه حملات را صادر می کنند، باید مورد پیگرد قرار بگیرند.
در این گزارش آمده است که حملات انتحاری شورشیان در مناطق غیر نظامی در سال های اخیر افزایش یافته است و از این بابت خانواده های قربانیان در شرایط بسیار دشوار و سختی قرار می گیرند که از هر نظر نیازمند حمایت می باشند.
در بسیاری از این حملات خانواده ها نان آوران شان از دست می دهند و این در بسا موارد سبب فروپاشی خانواده ها گردیده و بر روان زنان و کودکان تأثیر منفی بجا می گذارند.
چرا شورشیان غیرنظامیان را هدف قرار می دهند؟
گروه های تروریستی فلسفه وجودی شان بر رفتارهای دهشتناک، خشن و غیر انسانی استوار می باشد. گروه های تروریستی که از خشونت کار نگیرند، دیگر تروریست نیست. یکی از اهداف بزرگ این گروه ها ایجاد ترس و وحشت در میان مردم است. این ها می کوشند تا مردم از آنها بترسند و این ترس سبب گرایش جبری مردم به این گروه ها گردیده و آنها را از همکاری با حکومت باز دارند. این گروه ها با ایجاد ترس و دلهره می خواهند مردم را از کارکردهای حکومت نا امید بسازند و به آنها این باور را القاء کنند که حکومت و نیروهای امنیتی قادر به تأمین امنیت شما نیستند و یا اهمیتی برای جان و مال شما قایل نیستند؛ بنابراین بجای این که خود را به خاطر حمایت از حکومت مرکزی قربانی کنید، بیایید با گروه های شورشی همگام و همکار باشید تا جان و مال تان محفوظ باشد، که هرگز محفوظ نخواهد بود.
انگیزه دوم آنها این است که حضور و قدرت شان را از طریق اعمال خشونت، جنایت و کشتار به نمایش بگذارند. آنها با انجام حملات خونین انتحاری می خواهند به اثبات برسانند که می توانند هر زمانی که خواسته باشند چنین حملاتی را در درون شهرها انجام دهند. با انجام این گونه حملات در واقع آنها توان و تاکتیک نظامی و امنیتی حکومت را به چالش می کشانند.
گروه های تروریستی که به جان مردم بهاء نمی دهند و بی مهابا آنها را می کشند و یا زخمی می سازند، همه از یک قماش اند و همه در کشتار مردم بی گناه سهیم هستند. اعلامیه یکی از این گروه ها در دست نداشتن به برخی حملات انتحاری نمی تواند از بار مسؤلیت آن بکاهد. این گروه ها ممکن است نوع عمل و حوزه رفتاری شان با یکدیگر متفاوت باشند؛ اما در واقع همه در یک راستا حرکت می کنند و برای انجام اعمال خشونت آمیز و غیر انسانی زمینه سازی می کنند.
انگیزه سوم شورشیان برای کشتار مردم ملکی، سپوتاژ کردن برخی پروسه های ملی است. این کشتار هدفمندانه و در شرایط زمانی و مکانی خاص صورت می گیرد. مانند کشتار غیر نظامیان در برچی که مردم را در صف گرفتن تذکره به خاک و خون کشاندند و کشتار مردم در خوست که در مرکز ثبت نام انتخاباتی حمله انتحاری کردند. این حملات به هدف جلوگیری از شرکت کردن مردم در انتخابات صورت می گیرد. اشتراک مردم در انتخابات، ارزش های دموکراسی را نهادینه می سازد و سطح مشروعیت نظام و حکومت را افزایش می دهد و توان و اعتبار ملی و بین المللی حکومت را بالا می برد. از اینرو گروه های شورشی که در صدد تضعیف نظام و حکومت می باشند، هرگز نمی خواهند پروسه انتخابات به آرامی و بدون درد سر به پیش برود.
به این دلیل حمله شورشیان در زمان انتخابات و در مراکزی که برای ثبت نام و رأی دهی تعیین می شوند و یا در مجالسی که برای کمپاین انتخاباتی برگزار می شوند، قابل پیش بینی می باشد. لذا توقع مردم از حکومت و نیروهای امنیتی این است که امنیت آنها و مراکز انتخاباتی را تأمین کرده و اجازه ندهند که دشمنان این پروسه مهم را ناکام سازند.
مسأله مهم دیگر در ارتباط با حملات انتحاری این است که نیروهای امنیتی و بخصوص سازمان های استخباراتی باید در رابطه به شناسایی عواملی که به گونه¬ای در این حملات دست داشته اند و در دادن معلومات و یا حفظ و نگهداری و یا نقل و انتقال سلاح، تجهیزات، مواد انفجاری و رساندن فرد و یا افراد انتحاری در محل رویداد با دشمنان همکاری کرده و می کنند، تلاش بیشتر مبذول دارند.