دیروز چهارمین نشست سالانه اتحادیه اروپا و حکومت افغانستان درباره مبارزه علیه فساد برگزار شد. در این نشست ‌که با حضور ده‌ها نفر از سفیران، نمایندگان سازمان‌های بین‌المللی و مقام‌های دولت‌ برگزار شده بود، رئیس جمهور افغانستان در باره اقدامات حکومت در مبارزه با فساد سخن گفت و تأکید کرد که حکومت در این زمینه پیشرفت هایی داشته است. او مشخصا از اصلاحات در بخش تنظیم بودجه دولت خبر داد و گفت که افغانستان برای اولین‌بار دارای یک بودجه شفاف شده است؛ اما در عین حال اذعان کرد که بخشی از تلاش های حکومت هنوز عملی نشده است. رئیس جمهور علاوه کرد که یک سوم مردم این کشور شب‌ها گرسنه می‌خوابند و از این رو تطبیق برنامه‌های مبارزه با فساد و فقر بیشتر ضروری است.
در این نشست جان ساپکو بازرس ویژه امریکا برای بازسازی افغانستان و سفیر اتحادیه اروپا نیز سخنرانی کردند. سخنرانان گفتند که فساد در افغانستان صلح را تهدید می کند و امکان مؤفقیت مبارزه با تروریسم را زیر سؤال می برد. بازرس ویژه امریکا گفت که مبارزه با تروریسم اولویت دارد، اما مبارزه با فساد نباید اولویت دوم باشد. وی بر لزوم شفافیت ارگان‌های حقوقی و نظارتی بر مبارزه با فساد تاکید کرد و گفت که باید از این ارگان‌ها حمایت شود. سفیر اتحادیه اروپا نیز تاکید کرد تا زمانی که در عرصه مبارزه با فساد توجه جدی صورت نگیرد، نمی‌توان در افغانستان برنامه‌های انکشافی را عملی و تقویت کرد.
فساد گسترده در سازمان های دولتی افغانستان واقعیت تلخی است که نمی شود آن را انکار و یا وجود آن را توجیه کرد. با آن که در دو سال گذشته روند مبارزه با فساد سرعت بیشتر گرفته و لانه های فساد در برخی ادارات شناسایی و از بین رفته است؛ اما با توجه به ریشه های عمیق فساد در ادارات و گستردگی آن در سازمان های دولتی، اقدامات حکومت چندان چشمگیر به نظر نمی رسد. از اینرو حکومت باید با طرح یک راهکار عملی برای مبارزه بافساد، مبارزه با آن را جدی تر دنبال کند.
بازرس ویژه امریکا فساد در افغانستان را با صلح، امنیت و مبارزه با تروریسم ارتباط داده و هشدار داده که با وجود فساد در ادارات مبارزه با تروریسم زیر سؤال می رود و سفیر اتحادیه اروپا مبارزه با فساد را با توسعه و بازسازی ارتباط داده و گفته که با فساد روند بازسازی به سر انجام نمی رسد.
این صحبت ها نشان می دهد که یک شناخت واقعی از پدیده فساد در افغانستان به وجود آمده و حکومت و جامعه جهانی به رابطه فساد با پدیده های دیگر و به تأثیرگذاری این پدیده بر مسایل امنیتی و اقتصادی  پی برده اند.
ما بارها تأکید کرده ایم که مبارزه با فساد بدون مبارزه جدی با تروریسم و مافیای مواد مخدر، دستاوردی نخواهد داشت؛ زیرا فساد در طی یک و نیم دهه گذشته در اثر تعامل با تروریسم و تولید و قاچاق مواد مخدر، از پیچیدگی خاص برخوردار گردیده و لایه ها و زاویه های گوناگون پیدا کرده است.
تروریسم، موادمخدر و فساد سه ضلع یک مثلث شوم را تشکیل می دهد که در سال های گذشته، زندگی و حیات مردم افغانستان را با تهدید مواجه کرده و در مسیر پیشرفت و بالندگی کشور مانع ایجاد کرده است. اکنون رابطه میان این سه پدیده به صورت ارگانیک جریان دارد و در شرایط ضروری از یکدیگر حمایت می کند. حکومت در مقابله با هرکدام آنها با مشکل مواجه می باشد و بدون شک وقتی این سه پدیده مخرب و قدرتمند برنامه های دولت را به چالش بکشانند، آن زمان مبارزه با آنها نیز دشوارتر و نفس گیرتر می گردد.
متأسفانه در حکومت گذشته نه تنها اراده جدی برای مبارزه با فساد در ادارات افغانستان وجود نداشت که در بسیاری موارد خود حکومت در گسترش فساد نقش ایفا می کرد. حاکمیت قانون در افغانستان بسیار ضعیف و خویشخوری و قوم پرستی و گرایش های قبیله¬ای بسیار پر رنگ بود. این گرایش ها در نبود حاکمیت قانون و نظارت دقیق و شفاف از رفتارها و عملکردها، بر توسعه و تعمیق فساد در افغانستان کمک کرد و آن را از بالاترین لایه ها تا پایین ترین لایه های اداری، جاری ساخت.
اکنون حکومت باید عزم و اراده خود را برای مبارزه با فساد جزم کرده و در این زمینه راهکارهای لازم و مؤثری را با توجه به عمق و پیچیدگی فساد در کشور، در پیش بگیرد. مردم افغانستان از حاکمیت فساد در ادارات به ستوه آمده اند و از حکومت انتظار دارند که آنان را از اسارت حلقه های فاسد و تنگ نظر رهایی بخشد و راه توسعه و آبادانی افغانستان را در پرتو قانون هموار گرداند و مشارکت برابر سیاسی شهروندان را در ادارات نهادینه سازد و توزیع عادلانه قدرت، فرصت و سرمایه های ملی را به عنوان یک اصل اجتناب ناپذیر مد نظر بگیرد.