صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

گفتگوی دولت با دولت بدون ادبیات مشترک

-

دیروز مشاور امنیت ملی پاکستان با رییس جمهور غنی و داکتر عبدالله عبدالله رییس اجراییه دیدار کرده و در مورد مناسبات دو کشور و مبارزه مشترک با تروریسم گفتگو کرده است. اما در مقابل رییس جمهور افغانستان به طور رسمی از نخست وزیر پاکستان دعوت کرده است که به منظور گفتگوی دولت با دولت به افغانستان سفر کند.
از پاراگراف فوق به روشنی اختلاف دیدگاه دو دولت افغانستان و پاکستان به چشم می آید. امری که به نظر می رسد تنها یک قدم به سمت گفتگو است. چون در سال های گذشته حتی مشکل دو کشور نیز روشن نبود تا ضرورت به گفتگو میان دو دولت بیفتد. اما اکنون این ضرورت حداقل از یک طرف آشکار شده است.
وقتی مشاور امنیت ملی پاکستان سخن از مبارزه مشترک با تروریسم و اقتصاد جرمی به میان می آورد، مفهومش این است که پاکستان نیز قربانی تروریسم و مافیای مواد مخدر است و از نظر پاکستان چنان که بارها اظهار شده است، مرکز هردو پدیده در افغانستان قرار دارد. هم تروریسم در افغانستان فعال است و هم مواد مخدر در این سوی مرزهای دو کشور کشت، تولید و قاچاق می شود. پاکستان بارها اعلان داشته است که تروریسم در خاک افغانستان قرار دارد و از آن جا به اهدافی در داخل خاک پاکستان حملات تروریستی را انجام می دهد.
از این طرف نیز وقتی رییس جمهور غنی از نخست وزیر پاکستان دعوت می کند که به خاطر گفتگوی دولت با دولت به کابل سفر کند، مفهومش این است که یک طرف قضیه افغانستان، پاکستان است و باید دولت افغانستان به طور جداگانه با پاکستان در مورد مسایل فیمابین گفتگو کند. امری که طی دو سال اخیر همواره دولت افغانستان بدان تاکید کرده و دولت پاکستان را جدا از طالبان یک طرف قضیه پروسه صلح افغانستان قلمداد کرده است و خوش بختانه تا حدودی این ادعا مقبول بین المللی نیز پیدا کرده است.
اما در مجموع از دو ادعای فوق که گاهی به صورت تند و واضح اظهار می شود و گاهی نیز در لفافه بیان می گردد، معلوم می شود که هنوز میان دو کشور افغانستان و پاکستان ادبیات مشترک به وجود نیامده است و فاصله بسیار است. فاصله میان گفتار دو کشور از قبول حمایت از تروریسم تا انکار هرگونه رابطه با تروریسم است و این فاصله کمی نیست. شواهد تاریخی به وضاحت نشان می دهد که پاکستان نه تنها در تاسیس طالبان و گروه های افراطی عامل اصلی بلکه هنوز هم این حمایت گری تمام قد از تروریسم در دستگاه استخباراتی و نظامی پاکستان ادامه دارد. در حالی که پاکستان چنین امر بدیهی را قبول ندارد و نه تنها رابطه خود با تروریسم را همواره رد کرده است بلکه افغانستان را مامن تروریست ها می پندارد.
دولت افغانستان طی دو سال اخیر طرف های اصلی افغانستان را حداقل به لحاظ داخلی و خارجی مشخص کرده است. از نگاه دولت افغانستان پروسه صلح افغانستان به همان اندازه که به افغان ها و گروه های داخل افغانستان ربط دارد به همان میزان نیز به دولت های همسایه و حامیان بین المللی تروریست ها و گروه های افراطی نسبت پیدا می کند. بدون تردید از نظر دولت افغانستان، پاکستان اولین طرفی است که انگشت ها به طرف آن نشانه می رود و به عنوان حامی اصلی طالبان و دیگر گروه های افراطی مخاطب اصلی دولت افغانستان قرار می گیرد. اما از این ابهام نیز نباید به راحتی گذر کرد که دولت افغانستان در داخل هنوز مخاطب اصلی صلح را نیافته است. هر بار که پای طالبان حداقل به لحاظ ادعایی به میز مذاکرات باز شده است و سعی گردیده است که ادبیات مشترک میان طالبان و دولت افغانستان پیدا شود، طالبان با حملات تروریستی و دهشت افکنانه به این گونه آرزوها پاسخ داده است. آخرین نمونه ها از پاسخ های طالبان به ندای صلح خواهی افغانستان، حمله تروریستی خونین بر هوتل انترکانتینینتال و چهارراصی بوده است. علاوه بر این حملات بزرگ تروریستی طی هفته های اخیر ده ها حمله تروریستی و هراس افکنانه از سوی طالبان در نقاط مختلف کشور انجام شده است.
در هر صورت دولت افغانستان توانسته است حداقل مرزهای داخلی و خارجی طرف های اصلی پروسه صلح افغانستان را مشخص کند که خود یک گام مهم در راستای تحقق صلح بوده است. ولی هنوز ادبیات مشترک میان این طرف ها با دولت افغانستان به وجود نیامده است. فقدان ادبیات و دیدگاه های مشترک هم در عرصه بین المللی صلح و هم در عرصه داخلی آن کاملا مشهود است. این مساله نشان می دهد که هنوز ما راه طولانی را تا تحقق صلح و امنیت در کشور در پیش رو داریم.

دیدگاه شما