حمله انتحاری بر هوتل انترکانتیننتال باردگر امنیت پایتخت را بر هم زد و ورق دیگری را در صفحه خونین تاریخ کابل به ثبت رساند. پس از حمله بر دفتر فرهنگی تبیان و منطقه مکروریان، حمله بر هوتل بین المللی کانتیننتال که در اثر آن حد اقل 19 غیر نظامی کشته و دهها نظامی و غیر نظامی دیگر زخمی شده اند، بزرگترین و پیچیده ترین حمله به شمار می آید.
این حمله از آنجا اهمیت بیشتر می یابد که اظهارات جدید مقامات آمریکا در مورد پاکستان و موضع گیری های روشن و قاطع شورای امنیت، در قبال تروریسم خبرساز شد و بسیاری از رسانه ها در باره این موضوع و پیامدهای آن در آینده مناسبات منطقه ، تحلیل های مفصلی ارائه دادند.
نکته مهم در رویکرد بین المللی که اکنون به یک اجماع بدل شده این است که همه کشورها پی برده اند که ریشه ای بسیاری از ناامنی ها و خشونت ها در افغانستان در بیرون از این کشور قرار دارد. آمریکا، شورای امنیت و اعضای ناتو در چند ماه گذشته به صراحت اعلام کرده که پاکستان به پناهگاه امن تروریستان تبدیل شده و این کشور برخورد قاطع و یکسانی در برابر آنها ندارد. سیاست های دوگانه پاکستان در برابر گروه های تروریستی؛ اگرچه چند سال است که با واکنش کشورهای عضو ایتلاف بین المللی مبارزه با تروریسم مواجه می شود؛ اما سیاست های جدید آمریکا در افغانستان و جنوب آسیا، با صراحت و قاطعیت موضوع حمایت و همکاری با گروه های تروریسم را مورد توجه قرار داده و فشارهای اقتصادی و سیاسی را برای کشورهای حامی تروریسم پیش بینی کرده است.
مسأله دومی که این حمله را مهم جلوه می دهد، نزدیک بودن زمان حمله با زمان برگزاری کنفرانس کابل است. کنفرانس کابل با اشتراک مقامات کشورهای منطقه و جهان، موضوع صلح و امنیت افغانستان را مورد بحث قرار می دهند و حمایت کشورهای جهان از پروسه صلح به رهبری حکومت افغانستان را خواستار می شوند.
سومین مسأله خود هوتل انترکانتیننتال است . این هوتل یکی از مهمترین هوتل های افغانستان به شمار می آید که اغلب مهمانان خارجی و مقامات داخلی در این هوتل پذیرایی می شود. به این دلیل این هوتل تحت تدابیر شدید امنیتی قرار دارد.
بنابراین این حمله ممکن است از سوی کشورهای حامی تروریسم و در واکنش به اظهارات و موضع گیری های آمریکا، شورای امنیت و سایر اعضای ناتو صورت گرفته باشد، تا اولا اجماع بین المللی در مورد امنیت افغانستان را کمرنگ جلوه دهد و از سوی دیگر به جامعه جهانی و کشور افغانستان ثابت کند که این فشارها سبب کاهش جنگ، خشونت و حملات انتحاری در افغانستان نخواهد شد و افغانستان مجبور است برای مهار تروریسم و کاهش خشونت، راههای دیگری را جستجو کند. راههایی که از مسیر سیاست و منافع کشورهای همسایه عبور کند.
گروه های تروریستی و حامیان آنها وقتی که تحت فشار قرار گرفته اند و یا در جبهات جنگ شکست خورده اند، به حملات انتحاری رو آورده و مردم ملکی را هدف قرار داده اند، تا حکومت و نیروهای امنیتی را ضعیف و ناتوان جلوه دهد. ولی  عملکردهای خونین آنها در افغانستان هیچگاه بر اراده و عزم مردم در مبارزه جدی و قاطع علیه تروریسم تأثیر نگذاشته و از حمایت آنها از حکومت و نیروهای امنیتی نکاسته است.
موضوع دیگری که باید آن را مورد توجه قرار داد این است که مسؤلیت این حمله را گروه طالبان به عهده گرفته است. اما وزارت داخله شبکه حقانی را متهم به انجام این حمله دانسته است؛ البته شبکه حقانی نیز جزؤ گروه طالبان و رییس این گروه معاون رهبر طالبان می باشد. این موضوع بیانگر این است که رهبران گروه طالبان عزمی برای صلح و آغاز گفتگوهای صلح با حکومت افغانستان ندارد و رویکرد جنگ و افزایش حملات انتحاری، سیاست جنگی این گروه در سال آینده را تشکیل خواهد داد؛ از اینرو امیدوار ساختن مردم به صلح و سناریوهای غیر واقعی، همانند گذشته جز اتلاف وقت و امکانات، نتیجه و ثمره  دیگری دربر نخواهد داشت. حکومت باید توجه خود را بر پیروزی قاطع در جبهات جنگ متمرکز سازد و بر آزاد سازی مناطق مهم تحت کنترل طالبان و سایرگروه های تروریستی، تأکید داشته باشد.
نکته ای دیگری که در این رابطه حایز اهمیت است، فداکاری، جانفشانی، ابتکار و سرعت عمل نیروهای امنیتی، پس از وقوع حادثه است، اما نقطه ضعف ما در این است که نهادهای کشفی و امنیتی، در شناسایی، تعقیب و جلوگیری از حوادث همواره ضعیف بوده و نتوانسته به موقع دسیسه های دشمن را خنثی سازند.
این ناتوانی وقتی در جغرافیای وسیع افغانستان و یا شهر مزدحمی مثل کابل، مورد بررسی قرار بگیرد، شاید قابل توجیه باشد؛ اما زمانی که آن را در رابطه با مراکز مهم سیاسی، نظامی و اقتصادی در نظر می گیریم، دیگر هیچ دلیلی نمی تواند ضعف ها و کاستی ها نهادهای امنیتی و کشفی را توجیه پذیر سازد. هوتل انتر کانتیننتال یک هوتل بین المللی و مهم است. این هوتل هفت سال پیش نیز مورد حمله قرار گرفت و از آن پس همیشه در معرض تهدید بوده است. سفارت آمریکا نیز یک هفته قبل از احتمال حمله انتحاری بر هوتل های کابل خبر داده بود؛ پس با این همه، چگونه تروریستان به راحتی خود را به هوتل می رسانند، بدون هیچ مانعی وارد هوتل می شوند و به کشتار مردم می پردازند، این سؤالی است که تا هنوز بی جواب مانده است. شناسایی عاملان حملات انتحاری و کسانی که به حمله کنندگان کمک می کنند، از معماهای این گونه حملات است که ارگان های امنیتی پاسخ قناعت بخش برای مردم نداده اند.