وقتی چند ماه قبل استراتژی جدید ایالات متحده در جنوب آسیا و افغانستان توسط دونالد ترامپ اعلام شد، کسی باور نمی کرد که واقعا آمریکا، متحد قدیمی خود پاکستان را به آن شدت که در بیانیه رییس جمهور ترامپ آمده بود، مجازات کند. دونالد ترامپ در بیانه خود هنگام اعلان استراتژی جدید آن کشور گفته بود که پاکستان تا کنون خانه امن برای تروریستان و دهشت افکنان بوده است و باید به این وضعیت خاتمه دهد. ترامپ در سخنرانی خود گفته که نیروهای دفاعی ایالات متحده در کنار نیروهای امنیتی افغانستان باقی می مانند و تا نابودی تروریسم در این کشور علیه تروریسم مبارزه خواهند کرد.
آن زمان کمتر کسی باور می کرد که روزی فرا برسد که واقعا ایالات متحده دست از حمایت های مالی و نظامی از پاکستان بردارد. راز این تردید در آن جا نهفته بود که همکاری های نظامی و امنیتی ایالات متحده و پاکستان به زمان حمله شوروی به افغانستان بر می گردد و از آن زمان تا کنون به راستی که ایالات متحده، پاکستان را حداقل در باره افغانستان خودمختار رها کرده بود و این کشور هر گونه بازی را که در خاک افغانستان و با سرنوشت مردم ما می کرد، هیچگاه مورد پرسش قرار نمی گرفت.
حتی وقتی ترامپ هفته گذشته در اولین تویت خود در آغاز سال نو میلادی نوشت که پاکستان تا کنون ایالات متحده را فریب داده و ما بیش از 33 میلیارد دالر را طی سال های گذشته احمقانه به این کشور پرداخته ایم، نیز کسی باور نمی کرد که این سخنان جدی باشد و ایالات متحده واقعا پاکستان را به دلیل حمایت از تروریست ها مجازات کند. اکنون که به تازگی ایالات متحده کمک های نظامی خود را به پاکستان به حال تعلیق درآورده و این کشور را در لیست کشورهای ناقض آزادی های مذهبی قرار داده است، باورها واقعی شده و کم کم مجازات پاکستان به دلیل حمایت از تروریسم و پناه دادن به آن در خاک خود، جدی تر می شود.
از جانب دیگر پاکستان که از سوی آمریکا تحت فشار جدی قرار گرفته است، فعالیت های خود را علیه افغانستان افزایش داده است. طی دو هفته گذشته حملات انتحاری شدت یافته است و دو حمله مرگ بار بر مردم بی گناه و نیروهای امنیتی افغانستان در همین راستا صورت گرفته است. هیچ تردیدی نیست که فرماندهی چنین حملاتی را کسانی به عهده دارند که در بیرون از کشور حضور دارند و هر زمانی که پاکستان تحت فشار افکار عمومی و قدرت های جهانی قرار گیرد، از حربه حملات تروریستی و انتحاری استفاده می کند و علاوه بر وارد کردن ضربه به نیروهای امنیتی افغانستان به ایجاد شکاف و نارضایتی میان مردم و حکومت نیز می پردازد. آخرین ضربه بر مردم افغانستان از سوی پاکستان به منظور پیشبرد اهداف منطقه ای، عدم تمدید کارت های مهاجرتی بیش از یک و نیم میلیون مهاجر مقیم پاکستان است. کشورهای همسایه تا کنون به بهانه های مختلف از مساله اقامت مهاجران در خاک خود به عنوان اهرم فشار علیه دولت و مردم افغانستان استفاده کرده اند. به خصوص پاکستان تا کنون در موارد متعدد از این حربه استفاده کرده است. این کشور هم چنین از ترانزیت کالاهای تاجران افغان تا کنون به نفع خود سوء استفاده کرده و همواره افغانستان را از این طریق تحت فشار قرار داده است. به معنای واقعی کلمه افغانستان این روزها بهای فشارهای ایالات متحده بر پاکستان و بهای گفته های تند دونالد ترامپ را در مورد پاکستان را می پردازد.
مردم افغانستان اکنون بیش از هر زمان دیگر تاوان بازی های منطقه ای همسایگان را می پردازد و علاوه بر ایستادگی در صف مقدم مبارزه با تروریسم به نیابت از تمام کشورهای جهان، تحت فشار شدید قرار دارد. اما این فشارها نمی توانند همیشگی و دوامدار باشند. افغانستان باید با دیپلماسی فعال در سطح بین المللی، جامعه جهانی را متوجه حضور دو باره تروریسم حتی به شکل بسی وحشیانه تر و ویرانگرانه تر از همیشه به افغانستان بسازد. اگر چنین امری صورت نگیرد و افغانستان غفلت کند و جامعه جهانی نیز تروریسم را به فراموشی بسپارد، هیچ بعید نیست که ما بار دیگر شاهد حضور تروریسم در صفوف مهاجرین خارج از کشور باشیم.
در هر صورت این روزها مردم افغانستان به بهانه های مختلف، بهای فشارهای ایالات متحده بر پاکستان را می پردازد. ولی امیدواریم که این فشارها واقعی و بدور از بازی های سیاسی باشد و واقعا پاکستان مجاب شود که دست از همکاری با تروریسم بردارد.