صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

حکومت و سریال نا امن سازی کشور

-

پس از ناکامی مذاکرات چهارجانبه در مسقط، سلسله ای از حملات تهاجمی و انتحاری طالبان و داعش بر مراکز نظامی و مذهبی در ولایت های مختلف انجام شد و این سلسله حملات هنوز پایان نیافته است. در اثر این حملات تا هنوز صدها نفر از شهروندان نظامی و ملکی کشور کشته و مجروح شده اند. چند روز گذشته بدترین و خونین ترین روزها برای نیروهای امنیتی و مردم افغانستان بود.
این حملات در مجموع سه هدف را به صورت هماهنگ و سیستماتیک دنبال می کردند:
1- حملات گروهی و تهاجمی شدید بر مراکز ولسوالی ها در اندر و جغتوی غزنی به منظور تصرف مرکز ولسوالی ها.
2-  حملات انتحاری خونین و پیچیده بر مراکز نظامی در پکتیا، قندهار و کابل.
3-  حملات انتحاری مرگبار بر مساجد در کابل و غور، که حدود نود تن از نمازگزاران بی گناه را به شهادت رساندند.
در مجموع مسؤلیت حملات فوق را گروه طالبان و گروه داعش به عهده گرفته اند. با این تفاوت که حملات نوع تهاجمی و یا انتحاریی که مراکز دولتی و امنیتی را هدف قرار داده اند، گروه طالبان انجام داده است و حملات انتحاری بر مساجد را گروه داعش به عهده گرفته اند.
دو مسأله نشان می دهد که این حملات از یک مرکز سازماندهی می شود و گروه طالبان و داعش تنها نامهای متفاوتی اند که هردو از یک مرکز فرمان می گیرند و مأموریت های متفاوتی را در راستای نا امن سازی کشور به عهده می گیرند.
این حملات دقیقا پس از ناکامی اجلاس چهارجانبه در مسقط آغاز شد  و این مسأله نشان می دهد که آغاز، شدت و گستردگی حملات بی ارتباط با اجلاس مسقط نیست. پیش از این نیز وقتی روند مذاکرات در باره صلح مطابق خواست کشور همسایه پیش نمی رفت، حملات انتحاری و تهاجمی در کشور شدت می گرفت.
مسأله دیگر همزمانی و هماهنگی حملاتی است که توسط گروه طالبان و داعش انجام می شود. طالبان یک گروه افغانی است که از آغاز برضد حکومت افغانستان جنگیده اند و پروژه ناامن سازی کشور را به تنهایی به پیش برده است؛ اما گروه داعش سه سال است که فعالیت شان را در افغانستان شروع کرده و با تقلید از گروه داعش عراق و سوریه خشن ترین و بیرحمانه ترین حملات و رفتارها را در افغانستان رقم زده است.
در ابتداء تصور می شد که داعش یک گروه جدید است که از سوی گردانندگان اصلی ساخته شده، تا مأموریت گروه طالبان را در افغانستان به عهده بگیرند. بر مبنای این تصور تاریخ مصرف طالبان گذشته بود و این گروه نمی توانست خواسته های کشورهای حمایت کننده شان را برآورده سازند؛ اما واقعیت به هر دلیلی چنین رقم نخورد و گروه طالبان علیرغم مشکلات و نارسایی های درونی که با آن مواجه شد، توانست حوزه نفوذ خود را حفظ کند. به هرحال سازماندهندگان اصلی پروژه نا امن سازی افغانستان، هردو گروه را نگهداشتند و هردو را برای پیشبرد پروژه های مختلف مورد حمایت قرار دادند.
هماهنگی حملات گروه طالبان و داعش در زمان معین نشان دهنده این است که مرکز فرماندهی این گروه ها یکی است و این گروه ها در اجرای پروژه های بزرگ هماهنگ عمل می کنند.
یکی بودن پروژه طالب و داعش درک این نکته را برای دولتمردان ما ضروری می سازد که دید خود را نسبت به طالب و داعش تغییر داده و به آنها به عنوان پروژه های هماهنگ در جهت گسترش جنگ، ترویج خشونت و تداوم ناامنی و بی ثباتی نگرسته شود.
سیاست های دوگانه و دیدگاه متفاوت نسبت به طالبان، داعش و شبکه حقانی یک اشتباه استراتژیک از سوی برخی مقامات حکومتی بوده که تا هنوز متأسفانه به عنوان بخشی از سیاست های رسمی به مرحله اجرا گذاشته می شود.
موضوع دیگر در رابطه با تداوم ناامنی در کشور، سیاست های کشورهای همسایه نسبت به افغانستان است. افغانستان به لحاظ نظامی و اقتصادی یک کشور ضعیف و آسیب پذیر به شمار می آید و نزدیک سه دهه مهاجرت، تحصیل و بودوباش و فعالیت گروه های سیاسی در این کشورها بدون شک، زمینه های مداخله را برای سیاستمداران آنها آسان تر کرده است. با توجه به این مسأله مقامات کشورهای همسایه اضافه تر از خواسته های مشروع، مطالبات اضافی از افغانستان داشته باشند؛ مطالباتی که چه بسا با منافع ملی افغانستان سازگار نبوده و حیثیت و اعتبار ملی را زیر سؤال می برد.
افغانستان باید با استفاده از اهرم حمایت های بین المللی، تمایلات کشورهای همسایه را مهار کرده و سیاست جدی تری را در ارتباط با این کشورها دنبال کند.
در یک کلمه تا زمانی که گروه های هراس افگن طالب و داعش در افغانستان با برخوردهای شدید نظامی مواجه نشوند و تا زمانی که کشورهای حامی تروریسم از سوی جامعه جهانی و حامیان بین المللی افغانستان تحت فشار سیاسی و اقتصادی قرار نگیرند، سریال نا امن سازی کشور همچنان خونین تر و فاجعه بارتر ادامه خواهد یافت.

دیدگاه شما