صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

سه شنبه ۲۹ حوت ۱۴۰۲

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

ضرورت مبارزه مشترک با فساد فراگیر

-

پرسش اساسی که این روزها ذهن ها را به خود مشغول داشته است این است که واقعا مرکز فساد در کجا است؟ پس از آن که هفته گذشته رییس جمهور در جلسه کابینه از نامزد وزیران جدید خواست که با اعضای مجلس نمایندگان بر سر اخذ رای اعتمادی وارد معامله نشوند، دیروز نمایندگان مجلس به تندی اتهام های سنگینی را به ارگ ریاست جمهوری وارد کردند. بر اساس گفته های اعضای مجلس نمایندگان مرکز اصلی فساد در ارگ ریاست جمهوری قرار دارد و اتهام به مجلس نمایندگان بر خلاف شان و منزلت خانه مردم است.
در این که فساد در کشور فراگیر است شکی نیست. این بیماری چون ویروس کشنده همه نهادها را در افغانستان آلوده ساخته است و کسی نمی تواند خود را از فساد در افغانستان تبرئه کند. حتی نهادهای مربوط به سازمان ها و کشورهای خارجی مقیم در افغانستان هر کس به نوعی در فساد دست دارند.  باید اذعان داشت که اکنون مردم افغانستان با بیماریی مواجه است که اختصاص به یک نهاد و یک جا ندارد. این فراگیری و گستردگی سبب شده است که متاسفانه کشور ما در سطح جهان به عنوان یکی از فاسدترین کشورهای جهان شناخته شود. طبیعی است که فساد در دستگاه های اجرایی بیشتر از هر جای دیگر عینی تر و ملموس تر است. چون آن ها هر روزه با مردم در ارتباط هستند و مردم نیز باید به خاطر کارهای اجرایی و اداری خویش به ادارات حکومتی مراجعه کنند.
ولی در خیلی از جاهای دیگر نیز فساد وجود دارد که تا کنون کمتر دیده شده و در واقع از چشم مردم دور مانده اند. یکی از آن جا ها به نظر می رسد پارلمان یا خانه ملت است. در طی سال های گذشته بارها خبرهایی از فساد در خانه ملت به نشر رسیده است؛ ولی کمتر مورد توجه قرار گرفته است. اکنون به نظر می رسد اتهام تلویحی رییس جمهور در مورد معامله نامزد وزیران با اعضای پارلمان در مورد اخذ رای اعتماد و هم چنین اتهام های وارده بر رییس پارلمان از سوی برخی اعضای مجلس مبنی بر دست داشتن در فساد در هفته گذشته سبب شده است که این بار این نهاد مورد توجه افکار عمومی و جامعه رسانه ای کشور قرار بگیرد. در گذشته ها نیز بارها تعدادی از اعضای پارلمان به دست داشتن در ایجاد گروه های مسلح غیر قانونی، فعالیت های تجاری غیر قانونی، حتی دست داشتن در آدم ربایی ها و اختطاف ها و شریک بودن در قاچاق مواد مخدر و کالاهای غیر مجاز و... متهم شده اند. اما هم چنان این اتهام ها در هاله ای از ابهام باقی مانده و هیچگاه روشن نشده است. گفته شده است مهم ترین دلیل مخفی ماندن قضایای نمایندگان نفوذ آنان در دستگاه های عدلی و قضایی و هم چنین قدرت چانه زنی با بخش های دیگر حکومت بوده است.
اما بزرگ ترین اتهامی که در سال های گذشته و بارها از سوی رسانه ها مطرح گردیده است، معامله اعضای مجلس نمایندگان در هنگام رای دادن به وزرای پیشنهادی بوده است. عملکرد مجلس نمایندگان حداقل در این مورد همیشه با جنجال ها و ابهام ها و حتی اعتراف ها و اذعان از سوی خود آنان همراه بوده است. برخی از اعضای مجلس نمایندگان بارها از مجالس شبانه وکلا با نامزد وزیران در رستورانت های شهر سخن گفته اند و حتی برخی از وزرا از تقاضاهای غیر قانونی نمایندگان از خود سخن گفته اند. به نظر می رسد اعضای مجلس نمایندگان حداقل در باره این یک مورد جواب قناعت بخش برای افکار عمومی ندارند. به خاطر این که حرف و حدیث در مورد آن به قدری گفته شده است که به عنوان یک واقعیت در ذهنیت عموم مردم نهادینه گردیده است. سخنان رییس جمهور نیز حکایت از همین امر دارد.
آن چه مهم است این است که دعوا بر سر این که مرکز فساد کجا است، از اساس خطا است. زیرا فساد در همه جا هست. حتی اگر در جایی بیشتر از جای دیگر باشد، همین یک جا همه اعضای سیستم سیاسی و اداری کشور را مبتلا به بیماری می کند. نظام دولت اندام وار و ارگانیک و به مثابه یک موجود زنده  است. وقتی یک عضو آن بیمار باشد، بیماری و درد به تمام اعضای دیگر سرایت می کند. بنابراین دعوای پارلمان و حکومت در باره وجود فساد در زیرمجموعه های دیگری، نه تنها در راستای مبارزه با فساد کمکی نمی کند؛ بلکه حتی آب را گل آلودتر نیز می کند. بهتر آن است که همگی دست در دست هم دهیم و به طور مشترک با این پدیده زشت و تباه کننده مبارزه کنیم. هیچ کس نمی تواند از زیر بار آن شانه خالی کند.

دیدگاه شما