آقاي حکمتيار رهبر حزب اسلامي  پس از امضاي توافقنامه صلح با دولت افغانستان به مناسبت هاي مختلف سخناني بر زبان رانده است که بيشتر به تنش هاي سياسي و قومي دامن زده است. پس از ورود آقاي حکمتيار به کابل تنش هاي لفظي ميان رهبران سياسي که عمدتا داراي پايگاه هاي قومي هستند تا ملي، افزايش يافته است و اين تنش ها بيشتر ميان دو کتله سياسي مهم متعلق به دو قوم بزرگ افغانستان بوده است. او در آخرين مانور سياسي خود که در سايه دموکراسي صورت مي گيرد، در هرات باستان سفر کرده است و با هزاران تن از هواداران خود سخن گفته است. دراين محفل برخلاف محافل ديگر حزب اسلامي حضور زنان نسبتا چشم گير است ولي نوع پوشش و حضور زنان در محفل سياسي حزب اسلامي با ديگر زنان کشور متفاوت بوده است. هم چنين در اين محفل حزب اسلامي همسايگان را به عدم مداخله در امور کشور با زبان تند مورد انتقاد قرار داده است. او به طور تلويحي و بدون نام بردن از ايران از اين کشور خواسته است که از فقر و فاقه مردم افغانستان سو استفاده نکند و شهروندان افغانستان را به جنگ هاي بين المللي نفرستد.
او در هرات علاوه بر حمله به همسايگان افغانستان، بار ديگر به موضوعات سياسي معطوف به قوم گرايي پرداخت. او رقباي سياسي و نظامي دوران جهاد خود را يک بار ديگر خطاب قرار داد و گفت که هم قدرت را در دولت در دست داريد و هم عليه حکومت رفتار مي کنيد. او از اين گونه گروه ها خواست که تضعيف حکومت را کنار بگذارند و به تقويت آن بپردازند.
رهبر حزب اسلامي در مدت حضور علني خود در کابل در پي امضاي توافقنامه صلح با دولت بارها سخناني بر زبان رانده است که در رسانه ها و شبکه هاي مورد جنجال هاي تندي قرار گرفته است.
شايد مهم ترين هدف حکمتيار از اظهارات جنجالي در موارد مختلفي چون سياست، فرهنگ، تاريخ و مناسبات قدرت در افغانستان مورد توجه قرار گرفتن و احتمالا نشان دادن نوعي پلان عمل سياسي در آينده است. اکنون حزب اسلامي تنها حزب سياسي است که به شدت در ميان اقشار مختلف مردم افغانستان کارت عضويت حزب را توزيع مي کند و حتي در دورترين نقاظ کشور مشغول يارگيري هاي محلي در ميان متنفذين و قدرتمندان محلي است. به عبارت ديگر رهبر حزب اسلامي پس از سال ها جنگ و جدال مسلحانه و به گفته خودش پس از سال ها کوه نشيني اکنون تنها گروهي است که بدون توجه به معضلات اساسي کشور از دموکراسي و آزادي مدني لذت مي برد. حزب اسلامي اکنون دريافته است که دموکراسي بهتر از جهاد بوده است و در سايه دموکراسي بهتر و بيشتر مي توان قدرت به دست آورد و قلمرو اقتدار و البته اعصاب رقباي سياسي را خرد کرد.
اکنون که حزب اسلامي و رهبر آن به اين نتيجه مهم رسيده اند و دارند با نمايش هاي سياسي در خيابان ها از آزادي و دموکراسي لذت مي برند، بايد بدانند که بازي در صفحه شطرنج دموکراسي قواعد و لوازمي نيز دارد. از مهم ترين لوازم دموکراسي، دل کندن از تعلقات قومي و تفکرات تبارگرايانه است. رهبر حزب اسلامي در طي ماه هاي گذشته به شدت به تنش هاي قومي و زباني دامن زده و اين تنش ها را افزايش داده است.
انتقادهاي تند با درونمايه هاي تفکرات تباري و حواله کردن آن ها به پايگاه هاي سياسي مبتني بر تبارهاي ديگر، يک بار ديگر نشان داد که حزب اسلامي به اهميت دموکراسي و آزادي هاي مدني پي برده است ولي هنوز در شناخت لوازم دموکراسي مشکل دارد. اگرچه تحرکات سياسي بدون دست بردن به سلاح و حرکت هاي مسلحانه از سوي حزب اسلامي يک گام بسيار بلند در راستاي نهادينه شدن رقابت هاي سياسي قاعده مند در کشور است ولي برخي اظهارات تحريک آميز ديگر که تنها با جان مايه هاي قومي و زباني صورت مي گيرد، داراي نشانه هاي واضحي از رقابت هاي منفي و خانمانسوز گروه هاي جهادي در دهه هفتاد در کابل است. روزها و شب هايي که در آسمان کابل گلوله مي باريد و يکي از مسببان اصلي آن حزب اسلامي بود.
اميد است حزب اسلامي و ديگر  گروه هاي جهادي که گاهي در حال و هواي نوستالوژيک اقتدار مسلحانه گذشته وضعيت شهر را بهم مي ريزند ضمن لذت بردن از فضاي باز سياسي فعلي و آزادي هاي مدني تنها در چارچوب قواعد مدني حرکت کنند و از هرگونه اقدامات تحريک آميز که سبب خدشه دار شدن ذهنيت ديگر اقوام مي گردد، خودداري کنند.