حمله تروريستي ديروز بر شفاخانه سردار محمد داوودخان يکي از مرگ بارترين حملات تروريستي در ماه هاي اخير و از لحاظ مکاني غير قابل باور است. هم از اين جهت که چطور تروريست ها بر يک شفاخانه که در آن بيماران و پزشکان حضور دارند و هم از اين لحاظ که اين شفاخانه با تدابير نسبتا شديد امنيتي محافظت مي شود. در هر صورت در اين حمله بر اساس آخرين آماري که تا کنون از سوي منابع مسول منتشر شده است، 30 تن زخمي گرديده و 50 تن ديگر نيز مجروح شده اند. اين حادثه درنوع خود بي سابقه بود و از جهات مختلف قابل تامل است:

يک. نخستين پرسشي که پس از شنيدن چنين خبري به ذهن تداعي مي کند اين است که چگونه تروريست ها موفق شده اند خود را پس از منفجر کردن دروازه شفاخانه، علي رغم مسير نسبتا طولاني بين دروازه و ساختمان شفاخانه و حضور نيروهاي امنيتي در داخل آن، به طبقات دوم و سوم شفاخانه برسانند. طرح چنين پرسشي هر مفهومي داشته باشد، به خوبي آشکار مي سازد که مردم بايد نگران جان شان، در هر نقطه اين شهر باشند. اين نگراني با کمال تاسف هر روزه تشديد مي شود و ابهام ها در مورد عملکرد نهادهاي امنيتي کشور، گسترش مي يابد. مردم حق دارند نگران باشند و حق دارند که بپرسند که چرا حملاتي به اين گستردگي در قلب مناطق محافظت شده صورت مي گيرد؟

اين حملات نشان داد که دولت افغانستان در تمام استراتژي هاي امنيتي و هم چنين شيوه هاي عمل در برابر تروريست ها تجديد نظر کند. پس از هر حمله تروريستي مطالبات مردم مبني بر تغيير عملکرد امنيتي دولت از هر طريقي مطرح مي شود ولي متاسفانه هرگز شنيده نمي شود و هم چنان پس از مدتي همه چيز فراموش مي گردد.

دو. پس از حملات تروريستي در يک زيارتگاه در پاکستان در هفته هاي گذشته، روابط افغانستان و پاکستان به شدت تيره شد و حتي به بستن مرز از سوي پاکستان به روي تاجران افغانستان و هم چنين مسافران کشور به خاک پاکستان انجاميد. حملات هفته اخير در کابل و به خصوص حمله ديروز بر يک شفاخانه پس از اين حوادث، معنادار است. در پيام هايي که از سوي سران حکومت وحدت ملي پس از حملات ديروز بر شفاخانه سردار محمد داوودخان صادر شده است، نيز پاکستان در محور توجه قرار گرفته و اتهامات عليه آن کشور مطرح گرديده است. گرچه در پيام ها نامي از پاکستان برده نشده ولي اشاره دولتمردان افغانستان به آن کشور، صريح است.

دولت افغانستان اگرچه طي دو سال اخير به افکار عمومي در برابر پاکستان نزديک شده و گام هاي موثري نيز برداشته است ولي به نظر مي رسد که اين مقدار کافي نيست. بايد اقدامات جدي در برابر اين کشور صورت گيرد. مقامات افغان هر بار که چنين حملاتي صورت مي گيرد، اتهام هاي جدي را عليه پاکستان مطرح مي کنند، ولي دولت هرگز تا کنون اسناد و مدارکي را ارايه نکرده و يا در مجامع بين المللي عليه آن کشور شکايت نکرده است.

سه. حمله ديروز هم چنين نشان داد که تروريست ها به هيچ معياري پايبند نبوده و هر جنايتي از دست شان برآيد، انجام مي دهند. حمله هاي تروريستي ماه هاي اخير به خصوص حمله بر شفاخانه بايد باعث همگرايي جهاني عليه تروريست ها و کشورهاي حامي آنان شود. متاسفانه علي رغم پيمان هاي امنيتي با کشورهاي بزرگ و علي رغم حضور جامعه جهاني در افغانستان، هنوز از سوي اين کشورها هيچ همگامي عملي با دولت و مردم افغانستان عليه تروريست ها و حاميان آن ها صورت نگرفته است. اکنون انتظار مردم افغانستان بيش از گذشته تشديد شده است که هم پيمانان افغانستان اقدام عملي صورت دهند. اگر چنين امري صورت نگيرد، مردم افغانستان ديگر به شعارهاي همکاران بين المللي افغانستان به کلي بي باور خواهند شد.

چهار. حملات هفته هاي اخير از اين جهت نيز مايه نگراني است که ما در آستانه بهار قرار داريم. به نظر مي رسد گروه هاي تروريستي برنامه هاي زيادي در جهت مختل کردن نظم و امنيت افغانستان، براي بهار سال آينده در نظر گرفته اند. اين موضوع هم به جهت حملات خونين تروريستي مهم است و هم از اين جهت که دولت افغانستان مي خواهد در سال آينده خورشيدي انتخابات ولسي جرگه و شوراهاي ولسوالي را برگزار کند. بنابراين دولت افغانستان بايد صداي مرگ را جدي بگيرد و در رويه هاي خود تجديد نظر کند.