بحث تروريسم باردگر به يکي از جنجالي ترين مباحث سياسي و امنيتي در منطقه تبديل شده است. تغييرات راهبردي که در سطح بين الملل و منطقه خاورميانه به وجود آمده و ايتلاف هايي که بر محور تشديد رقابت هاي سياسي و ايديولوژيکي شکل گرفته، ابعاد مبارزه با تروريسم را با پيچيدگي هاي زيادي مواجه کرده است.
تا هنوز ايتلاف جهاني مبارزه با تروريسم حد اقل توانسته بود سياست هاي مخالف و گاه متضاد کشورها را در راستاي مبارزه با تروريسم هماهنگ بسازد. در پي همين هماهنگي نيروهاي بين المللي در افغانستان حضور يافت و بيش از يک و نيم دهه مبارزه با هراس افگني را رهبري کردند. در اين مدت کشورهاي منطقه و جهان با همه اختلافاتي که باهمديگر داشتند، اما به صورت علني و آشکار در مسير مبارزه با تروريسم سنگ اندازي نمي کردند.

رويکردجهاني مبارزه با تروريسم اختلافات کشورهاي مختلف را در راستاي مبارزه با تروريسم پوشانده بود و همه رويکردها را به يک سو جهت داده بود، ولي خروج نيروهاي بين المللي از افغانستان از يک سو و ظهور گروه داعش و ساير گروه هاي تروريستي در افغانستان از سوي ديگر، نوعي بي باوري در سياست هاي جامعه جهاني را در افغانستان دامن زد. بر مبناي اين بي باوري برخي کشورها احساس کردند که جامعه بين المللي مثل گذشته از افغانستان حمايت نخواهد کرد، از اينرو کشورهايي که خود را در معرض آسيب گسترش تروريسم در منطقه مي دانستند، راهکارهاي ويژه خودشان را در پيش گرفتند که اين امر نوعي گسست، پراکندگي و ناهمسويي را در ميان اعضاي ايتلاف جهاني مبارزه با تروريسم به وجود آورد.

مسأله مهم در اين رابطه اين است که رقابت ها و اختلاف ها ميان کشورها در حال حاضر با کنش و واکنش کشورهاي منطقه در برابر تروريسم رقم مي خورد. هر کشور به گونه اي تلاش مي کند تا از پديده تروريسم براي پيشبرد رقابت و يا نمايش قدرت خود در منطقه سود ببرد، بدون شک اين گونه موضع گيري ها از يک طرف به ظهور گروه هاي بيشتر تروريستي کمک مي کند و از سوي ديگر روند همگرايي امنيتي را در منطقه با دشواري هاي زيادتري روبرو مي سازد.
روابط پر تنش افغانستان و پاکستان که با اتهام زني هاي متقابل در حمايت از گروه هاي تروريستي دنبال مي شود، تماس هاي روسيه با طالبان و نقش بالقوه ايران و هند در آينده افغانستان همه وضعيت امنيتي در افغانستان را پيچيده کرده است. در حالي که افغانستان کشور پاکستان را به سياست هاي دوگانه در قبال تروريسم متهم مي کند، اما آن کشور متقابلا مي گويد که تروريستان از خاک افغانستان مي آيند و حملات تروريستي خود را در خاک پاکستان انجام مي دهند. هردو کشور خود را قرباني تروريسم مي دانند و هردو کشور خود را در مبارزه جدي با تروريسم متعهد مي دانند، اما هردو کشور يکديگر را در نا امني هاي کشورشان مقصر مي دانند. اکنون پاکستان در پي حمله تروريستي در آن کشور مرزهايش را با افغانستان بسته است.

اکنون علاوه بر رويکرد پاکستان در قبال تروريسم و امنيت افغانستان، سياست هاي کشورهاي روسيه، چين، ايران، هند، امارات و عربستان نيز در آينده سياسي افغانستان در معرض سؤال قرار گرفته است. آيا اين کشورها هماهنگ با حکومت افغانستان مبارزه با هراس افگني در اين کشور را به پيش خواهند برد و يا با تماس با  گروه هاي مسلح مخالف دولت، هر کدام راه جدا از حکومت افغانستان را براي تأمين و تضمين منافع شان در افغانستان در پيش خواهند گرفت؟
حکومت افغانستان با توجه به وضعيت آشفته منطقه و با توجه به ميزان آسيب پذيري اين کشور از دخالت هاي کشورهاي بيگانه بيش از هر زمان ديگر به اجماع و همگرايي منطقه اي حد اقل در مبارزه با تروريسم تأکيد مي کند. از اينرو ايجاد همگرايي منطقه اي و مبارزه صادقانه کشورهاي منطقه در برابر تروريسم، از اهداف استراتژيک امنيتي و منطقه اي افغانستان به شمار مي رود.