صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

نگاه ها به سیاست آمریکا در افغانستان

-

با وجودي که جنگ هاي روياروي در کشور رو به کاهش نهاده است؛ اما حملات انتحاري در کابل و شهرهاي ديگر امنيت را از مردم ما گرفته است. علاوه بر آن انتظار مي رود که با پايان فصل سرما بار دگر حملات بهاري طالبان و ساير گروه هاي هراس افگن آغاز گردد و جنگ ها و نا امني ها همچنان زندگي را بر سر مردم ما تلخ و تحمل ناپذير گرداند. بيش از يک و نيم دهه است که مردم افغانستان به اميد تأمين امنيت در کشور به سر مي برند و شهروندان افغانستان هرگز تصور نمي کردند که جنگ در اين کشور تا سال هاي ديگر ادامه يابد و آنها پس از يک و نيم دهه باز هم شاهد جنگ، کشتار و مهاجرت هاي داخلي و خارجي باشند.

اگرچه جامعه جهاني و بخصوص پيمان ناتو در آغاز توانستند دو گروه عمده و حاکم در کشور يعني طالبان و القاعده را از کشور بيرون کنند و پناهگاه هاي شان را از بين ببرند، ولي در سال هاي بعد نسبت به حضور و فعاليت اين گروه ها در منطقه و به ويژه در دو طرف خط ديورند، با بي تفاوتي برخورد کردند.

در همان زمان برخي رسانه ها هشدار مي دادند که ممکن است گروه طالبان و القاعده بار دگر در مناطق کوهستاني نزديک مرز پناه بگيرند و از آنجا نفوذ و قلمرو خود را در ولسوالي هاي دور دست تر گسترش دهند؛ اما مقامات سياسي و نظامي ناتو همواره اين هشدار ها را کم اهميت جلوه مي دادند و برگشت طالبان را در خاک افغانستان ناممکن مي پنداشتند.

از سال هاي 2005 به بعد اين نگراني ها به واقعيت تلخ مبدل شد و طالبان حضور شان را در تعدادي از مناطق و ولسوالي هاي شرقي و جنوبي کشور تثبيت کردند و توان نيروهاي بين المللي را به چالش گرفتند و دشواري هاي زيادي را براي اين نيروها به وجود آوردند.
افزايش يکباره سي هزار نيروي نظامي ايالات متحده آمريکا، که اوباما رييس جمهور قبلي آن کشور از آن به دشوارترين تصميم دوران رياست جمهوريش ياد کرد، ناشي از همين بن بست ها و دشواري هايي بود که جامعه بين المللي در افغانستان به آنها مواجه شده بودند. افزايش نيرو گرچند بسياري از مشکلات را از پيش روي جامعه جهاني برداشت و روزنه هاي جديدي را براي بيرون رفت از بن بست موجود گشود؛ ولي نا هماهنگي سياست ها در چگونگي مقابله با هراس افگني و بخصوص گروه طالبان، سبب گرديد که افزايش نيرو نيز مؤفقيت هاي چشمگيري را در پي نداشته باشد.
بالاخره کشورهاي کمک کننده به افغانستان از طولاني شدن جنگ در افغانستان احساس خستگي کردند و طي يک برنامه شتاب آلود، روند خروج نيروهايش را از اين کشور آغاز نمودند. خروج نيروهاي بين المللي از افغانستان تبعات زير را براي اين کشور در پي آورد:
1. افزايش جنگ و نا امني. گروه هاي هراس افگن و کشورهاي حامي اين گروه ها با اعلام برنامه خروج نيروهاي خارجي از افغانستان، اميدوار شدند که با تشديد جنگ و افزايش حملات انتحاري و انفجاري مي توانند حکومت ضعيف و آلوده به فساد را به چالش بکشانند و اعتماد مردم به توانايي حکومت را از بين ببرند.
2. خروج نيروهاي خارجي سبب تعطيلي دهها مؤسسه خارجي در اين کشور گرديد و اين امر از يک طرف هزاران نفر را به جمع بيکاران اضافه کرد و از سوي ديگر پروژه هاي بازسازي را با سکتگي و توقف همراه نمود.
3. اين تصميم جامعه جهاني، تأثير فوري و مستقيم بر اقتصاد و معيشت مردم بجا گذاشت. اين امر باعث کسادي بازار و بي ثباتي کار و بار روزانه شهروندان گرديد.
4. خروج نيروها احساس ناامني را در جامعه افزايش داد و موجب فرار سرمايه از کشور گرديد.

حال با روي کار آمدن حکومت جديد در آمريکا، مردم اميدوارند که مقامات جديد آن کشور با اتخاذ سياست هاي همه جانبه تر و کارامدتر، به تأمين امنيت اين کشور کمک کنند و اقتصاد اين کشور را از رکود نجات دهند. مأموريت جامعه جهاني در افغانستان تنها با تأمين سه چيز به سر انجام مي رسد: امنيت، بازسازي و حکومتداري.

دیدگاه شما