صاحب امتیاز: محمد رضا هویدا

مدیر مسوول: محمد هدایت

سر دبیر: حفیظ الله زکی

جمعه ۱۰ حمل ۱۴۰۳

دانلود صفحات امروز روزنامه: 1 2 3 4 5 6 7 8

اراده حکومت برای نهادینه سازی ارزش های دموکراسی

-

وقتي اراده براي آبادي کشور وجود داشته باشد، فايق آمدن بر مشکلات دور از دسترس نخواهد بود. مهم اين است که رهبران حکومت براي آبادي و ترقي کشور تلاش کنند و در اين راه بيشتر از هر کس ديگر خود را مسؤل بدانند.
پيشرفت، ترقي و قرار گرفتن يک کشور در مسير توسعه از دو راه امکان پذير مي باشد:
1.  مردم و اعضاي جامعه به سطحي از آگاهي رسيده باشند که منافع جمعي شان را تشخيص دهند و در راستاي وحدت، همگرايي و همپذيري ملي تلاش نمايند.
2.  نظام متناسب با نورم هاي بين المللي در کشور شکل بگيرد و نخبگان اصلاح طلب و ترقي خواه زمام  امور را در دست بگيرند تا از طريق اصلاح ساختاري و کارکردي، زمينه تغييرات همه جانبه و سازنده در کشور فراهم گردد.
در بسياري کشورها که مردم آن از قواعد، ارزش ها و تحولات عميق بين المللي آگاهي نداشتند، تغيير نظام سياسي و جابجاي قدرت توانسته است راهي را به سوي امنيت سراسري، وحدت فکري و عدالت اجتماعي باز کنند. در اين کشورها رهبران سياسي اغلب باور به تغييرات سازنده در کشور داشتند و خود را ملزم مي دانستند تا اين تغيير را به هر طريقي به وجود آورند.
در گزينه اول حرکت ما به سوي پيشرفت و ترقي از لايه هاي پايين و متوسط جامعه آغاز مي شود و با آوردن تغيير و تحول در ساخت قدرت سياسي و ارزش ها و باورهاي عمومي، زمينه تحول بنيادين در ساختار و فرهنگ سياسي کشور به وجود مي آيد.
در گزينه دوم تغيير تدريجي و آرام از سطوح بالاي جامعه شروع مي شود و لايه هاي مياني و پايين جامعه را نيز تحت تأثير قرار مي دهد. آوردن تغيير با روش دوم بسيار سخت و دشوار بوده و نيازمند صداقت، فداکاري، تلاش مستمر و سياست هاي سازنده و مؤثر حکمروايان مي باشد. چون اين تغيير از سطوح دولت آغاز مي شود؛ لذا زماني امکان پذيرمي گردد که خود دولتمداران و صاحبان قدرت و مقام به اين تغيير باور داشته باشند و براي تحقق آن در جامعه تلاش پيگير و خستگي ناپذير داشته باشند.
تا قبل از کنفرانس بن و تشکيل نظام جديد سياسي در افغانستان يک حکومت مشروع و همه پذير در اين کشور شکل نگرفته بود تا مردم در سايه آن به دانش و آگاهي سياسي دست يابند و از مدنيت ها و پيشرفت هاي کشورهاي ديگر آگاه شوند. شروع جنگ هاي داخلي و مهاجرت ميليون ها انساني که در اثر جنگ ها صورت گرفت، سبب آگاهي نسبي مردم از بي عدالتي ها و ستم هايي گرديد که از سوي نظامهاي حاکم در اين کشور همواره اعمال شده است. اما اين آگاهي نمي توانست در شرايط جنگ و خصومت هاي داخلي راهگشاي مردم افغانستان با شد. از اينرو توجه سازمان ملل و کشورهاي جهان روي نخبگان سياسي بود تا آنها را به يک توافق سياسي روي تشکيل حکومت فراگير و همه پذير ملي تشويق نمايند.
کنفرانس بن نمونه از همين تلاش هاي بين المللي در همين راستا بود.
 در اين کنفرانس رهبران احزاب و گروه هاي سياسي روي يک ساختار سياسي بر مبناي ارزش هاي دموکراسي به توافق رسيدند. از اين رو دموکراسي در افغانستان پيش از آن که يک پروسه باشد، يک پروژه بود که در شرايط ناگزيري و با فشار جامعه جهاني در افغانستان بايد تطبيق مي شد. به اين دليل نظام فعلي بيشتر محصول توافقات نخبگان سياسي کشور در کنفرانس بن مي باشد و از اين نظر نخبگان و رهبران جامعه مسؤليت دارند تا اين نظام و ارزش هاي آن را براي مردم معرفي کنند و براي مردم بفهمانند که نظام موجود بهترين و مناسبترين نظام در افغانستان مي باشد و در سايه آن مردم مي توانند امنيت را در کشور حاکم بسازند و ثبات دوامدار سياسي را تضمين نمايند. ولي در افغانستان جامعه مدني، رسانه ها و آگاهان سياسي بيشتر از حکومت و نهادهاي دولتي در اين راستا تلاش کرده اند و حکومت در زمينه فرهنگ سازي در کشور کمتر توجه کرده اند.

دیدگاه شما