افغانستان وارد سال جديد ميلادي شد، سالي که براي افغانستان سرنوشت ساز است. سال گذشته براي افغانستان سال خوبي نبود، سالي سراسر جنجال و کشمکش، سالي که در آن براي اولين بار طالبان به اهداف بسيار بزرگي دست يافتند و توانستند چندين ولسوالي را با دولت دست به دست کنند و حتا کنترول کندز را براي مدتي به دست بگيرند. اختلافات در اين سال پايان نيافت، دو دستگي ها ادامه يافت، و علاوه بر آن اختلافات بر سر سلب اعتماد از اعضاي کابينه به صورت گروهي نيز ادامه يافت.
اما هيچ کدام از اينها نمي تواند، مانع از داشتن استراتيژي منظم براي مبارزه با تروريزم، برنامه ريزي دقيق اقتصادي براي پيشرفت و ترقي اقتصادي، اقدامات سريع و عاقلانه براي از بين بردن اختلافات سياسي ميان نيروهاي سياسي، کار بر اساس اصول سياست خارجي با کشورهاي ديگر شود. دولت افغانستان بايد اولويت هاي خود را براي سال جديد مشخص سازد.
دولت افغانستان در اين مدت که از عمر آن گذشته ثابت کرده که در عرصه تيوري و برنامه به خوبي قادر است برنامه هاي مناسب و الگوهاي قابل قبولي براي برون رفت از مشکلات تهيه نمايد. اما در عرصه عمل با مشکلات جدي مواجه است. دولت افغانستان توانسته قناعت کشورهاي خارجي را براي کمک به افغانستان فراهم سازد. همچنين حضور کشورهاي خارجي در ابعاد نظامي و اقتصادي و سياسي نيز توانايي دولت افغانستان را براي کار و تفاهم با کشورهاي ديگر را به اثبات برساند.
در سال نو ميلادي، اولويت هاي سال گذشته پا برجاست. صلح به عنوان يکي از اولويت هاي دولت افغانستان، در آجنداي کار دولت خواهد بود. سال گذشته صلح با حزب اسلامي به عنوان يکي از دستاوردهاي افغانستان به حساب آمد، هر چند که نتيجه واضح و ملموسي درزندگي مردم افغانستان از اين صلح ديده نشد، نه جنگ کاهش يافت و نه ميزان تلفات افراد ملکي کم شد و نه هيچ اثر مثبتي در زندگي مردم ديده شد. امسال انتظار مي رود دولت افغانستان با بخش هاي ديگري از طالبان و گروه هاي مسلح ديگر براي صلح گفتگو نمايد و شايد به نتايجي برسد. اما با وارد شدن کشورهاي بيشتري در مسئله جنگ افغانستان بحران امنيت را پيچيده تر خواهد کرد. به تبع بحران جنگ مسئله صلح نيز بسيار پيچيده تر از گذشته خواهد شد. در چنين حالتي نقش دولت افغانستان سخت تر و پيچيده تر خواهد شد. جلسات و کنفرانس هاي اخيري که با حضور کشورهاي همسايه افغانستان برگزار شده اين پيچيدگي را نشان داده است.
دولت افغانستان در سال گذشته با افتتاح شماري از پروژه هاي حياتي مانند بند سلما، ثابت کرد که مي تواند براي منافع ملي از هيچ قدرت داخلي و خارجي نترسد. افغانستان وضعيت اقتصادي مناسبي ندارد. آنچه به اقتصاد افغانستان رونق داده تزريق کمک هاي خارجي به اقتصاد دولت است. دولت افغانستان بايد بتواند از منابع داخلي خود استفاده درست نمايد.
براي تمامي اينها، دولت افغانستان بايد با فساد اداري مبارزه نمايد. جنگ و صلح و پيشرفت اقتصادي در وجود فساد اداري به هيچ جايي نخواهند رسيد. وجود فساد در افغانستان چنان گسترده است که تمامي فعاليت ها و تلاش ها را زير سئوال برده است. تمامي پروژه هاي اقتصادي با آلوده شدن به فساد نتايج مورد توقع را در پي ندارند و آنچه براي مردم افغانستان باقي مي ماند، مشکلات و انبوهي از گرفتاري هايي است که بر شانه هاي شان سنگيني مي کند.
در نهايت اينکه، دولت افغانستان بايد اولويت هاي خود را مشخص نمايد، براي رسيدن به آن جديت و تلاش نمايد، موانعي را که بر سر راهش قرار دارد از بين بردارد. دولت مي تواند موفق تر عمل نمايد، تنها در صورتي که به صورت واضح و شفاف، تمام امور را با مردم در ميان بگذارد، اختلافات و تنش هاي سياسي ميان گروه هاي شريک در قدرت را کنار گذاشته شوند، عزم براي خروج از وضعيت موجود جزم شود و تمامي نيروها براي بهتر ساختن افغانستان کار کنند.