جنگ افغانستان يک جنگ نيابتي است و گروه هاي مخالف دولت و حتا گروه داعش با پول و امکانات کشورهاي خارجي در افغانستان مي جنگند. دخالت کشورهاي خارجي در امور داخلي و امنيتي کشور، ابعاد جنگ را گسترده تر کرده و رسيدن به صلح و ختم جنگ را نيز پچيده تر و دشوارتر ساخته است. رقابت ها و خصومت ها و کشور گشايي هاي کشورهاي ديگر سبب تجاوز، جنگ و ناامني در افغانستان گرديده و آسايش و آرامش را از اين مردم سلب کرده است.
امروز نيز چرخ جنگ افغانستان نه توسط گروه طالبان و داعش که توسط کشورهاي خارجي مي چرخد. اگر کمک ها و حمايت هاي کشورهاي خارجي از گروه هاي افراطي نباشند، اين جنگ در کوتاه مدت خاتمه پيدا مي کرد؛ ولي امروزه جنگ در افغانستان به يک فرايند پايان ناپذير تبديل شده است. اکنون جنگ بخشي از زندگي و حتا فرهنگ اين سر زمين را تشکيل مي دهد.
گروه طالبان با پاسپورت کشورهاي خارجي به هرجا که بخواهند سفر مي کند. افراد طالبان و داعش از کشورهاي خارجي به صورت پنهاني پول دريافت مي کنند و اجازه مي يابند تا از مردم و از ساير دونرهاي موجود در آن کشورها پول دريافت کنند. اين گروه ها از کشورهاي  خارجي نيازهاي تسليحاتي خود را تأمين مي کنند و از جغرافياي کشورهاي ديگر به عنوان عقبه امن استفاده مي کنند.
جنگ براي رهبران گروه هاي تروريستي به يک تفريح و يا يک امتياز تبديل شده است و آنها درسايه جنگ به ثروت هاي کلان دست يافته اند و صاحب کارخانه ها و جايدادهاي بزرگ شده اند و به تجارت هاي کلان دست پيدا کرده اند؛ اما اين جنگ براي پيروان اين گروه ها و براي مردم افغانستان به عامل بدبختي، فقر، بيکاري، عقب ماندگي، دشمني و مرگ بدل شده است. همه روزه صدها نفر در افغانستان کشته مي شوند و صدها خانواده بي خانمان مي شوند و صدهاي ديگر مجبور به مهاجرت مي شوند.
جنگ پروسه هاي بازسازي را در تعدادي از مناطق متوقف کرده و آهنگ رشد و پيشرفت کشور را سد کرده است. به همين دليل مردم افغانستان از هر طرح و پلاني که به صلح و امنيت  بينجامد، استقبال مي کنند.
اما اين طرح ها و پلان ها چه از طرف حکومت افغانستان باشد و يا کشورهاي خارجي بايد شفاف بوده و تمام جزييات آن در اختيار مردم افغانستان قرار بگيرند. طرح ها و تماس هاي پنهاني کشورهاي خارجي با گروه هاي مسلح مخالف دولت، با توجه به ناهمگوني سياست کشورهاي منطقه در افغانستان، حساسيت برانگيز بوده و کشورهاي رقيب را به واکنش متقابل وا مي دارد.
اگرچه چندين سال است که از تماس ها و کمک هاي برخي کشورها با گروه طالبان خبر داده مي شود و در مواردي اين تماس ها، گفتگوها و حمايت هاعلني هم شده است، اما حکومت افغانستان نتوانسته کشورهاي خارجي را قانع سازد که هر نوع تماس آنها با طالبان و يا هر گروه مخالف دولت بايد با مشوره حکومت بوده و جزييات تماس ها و گفتگوها به اطلاع حکومت افغانستان رسانده شود.
گفتگوهاي پنهاني و به دور از چشم حکومت افغانستان، به هرحال شک و ترديدهايي را در مورد سياست هاي آن کشورها در قبال مسايل افغانستان بر مي انگيزد و به نوعي عدم صداقت آن کشورها را با حکومت افغانستان برملا مي کند.
رييس جمهور کشور به همين دليل طرح روابط دولت با دولت را پيش کش کرد و از همه کشورها خواست که بايد مناسبات سياسي ميان دولت ها شکل بگيرد و نه دولت ها و گروه ها. در اين اواخر گفته شده بود که روسيه با طالبان اسلحه مي دهد تا در برابر داعش بجنگند. سؤال اينجاست وقتي طالبان به صورت مداوم با حکومت افغانستان مي جنگند و سربازان اردو و پوليس ملي را به شهادت مي رسانند، پس چه ضمانتي وجود دارد که اين گروه از سلاح هاي روسي در برابر حکومت افغانستان استفاده نکنند. اين مسايل و دهها مسايل پيچيده ديگر اقتضا مي کند که حکومت افغانستان به طور جدي از کشورهاي دوست افغانستان بخواهد که در برابر افغانستان مناسبات واضح و شفاف داشته باشند و از سياست هاي دوگانه و چندگانه بپرهيزند.